მაგრძნობინე თავი ბედნიერად (თავი 1)

სკოლაში დაგვიანება ჩემთვის უკვე ჩვეული პროცესია, თუმცა როცა გამოცდაზე დაიგვიანებ ეს უკვე დიდი უპასუხისმგებლობაა. როგორც წესი ნელა მივიზლაზნებოდი ლოგინიდან კარადისკენ თან თვალებს ძლივს ვახელდი,ყველაფერი ამ ფილმების ბრალია,რომელ საათზე დავიძინე ისიც

არა ვარ კარგად..

არა ვარ კარგად, გეფიცები კარგად არა ვარ და როგორ მინდა მიფათურო სულში ხელები, რომ იქნებ რამე დაალაგო, არევის ნაცვლად, რომ დაინახო საკუთარ თავს როგორ ვეცლები...

ბიზნეს ვუმენი (თავი 13)

„გიგა სად ხარ ფრენა ოთხზე არ გაქ? აეროპორტში რომელზე მოვიდე?“ ამის გახსენებაზე საათს ვუყურებ და ოცი წუთი აკლია ამ დროს ტაქსს დაწერის თავი არ მაქ იმიტომ რაიმე ტაქსის კომპანიის ნომერს ვეძებ მესიჯი რომ მომდის.

უცხო ქალის ცრემლი 11-12 თავი

ადამიანები,გვიან მაგრამ აუცილებლად ხვდებიან თავიანთ შეცდომებს.ზოგი იხტიბარს არ იტეხს,ზოგს აღიარება უჭირს,მაგრამ დრო,ეს დალოცვილი დრო ყველას და ყველაფერს თავის ადგილას აყენებს.ჯიმი ელისოს გაუჩინარების შემდეგ,სულ სხვა ადამიანი გახდა.მართალია ცოლი და

სულს მოგცემ!(2)

-არადა მითხარი მხოლოდ საკუთარი თავის მეშინიაო -და რა ვიგულისხმე შენი აზრი... მეშინია რომ ერთხელაც ვერ მივიღებ სწორ გადაწყვეტილებას რთულ სიტუაციაში და საკუთარი თავი მიღალატებს ამ დროს კი ვერავინ და ვერაფერი მიხსნის ! შესაბამისად ეს რთული სიტუაცია

უჟმური და დარტყმული ( თავი მეთერთმეტე )

როგორც გუშინ ძილბურანიდან დღესაც ალექსანდრეს კოცნას გამოვყავარ . ჯერ კისერში მკოცნის , შემდეგ შუბლზე, თვალებზე , ლოყებზე , ცხვირზზე , ნიკაპზე . არცერთი ადგილი არ დატოვებია , გარდა ტუჩებისა . გადაწყვიტა მეთამაშოს არა ? კარგი თუ ეგრეა ეგრე იყოს . ...

პირველად რომ დაგინახე...(13)

-ლიზა, უბრალოდ... ეხლა ნაღდად ვერაფერს გეტყვი და... არც კი ვიცი... აქამდე როგორ არ ცადე გაქცევა, ვინმესთან დაკავშირება... -რეზიმ იცის. -რეზიმ?

წითელი პარასკევი ...

უმადურნი ვართ... ვერცხლზე როგორ გავყიდეთ ქრისტე, არც კი დაფიქრდა ის ჩვენს ნაცვლად დასთანხმდა ჯვარცმას. მას რომ შეეძლოს გაეკვრება მძიმე ჯვარს კიდევ, ჩვენ?! .... დედამიწაც რომ გავყიდოთ იესო არ გვყავს.

ფერისცვალება

ღონემიხდილი სულის კუნჭულში ჩამქრალ იმედის სხივები ღვივის არარსებობის გაუსაძლის არსებობაში ვახვევ ამქვეყნიურ ტკივილს გავირინდები წვიმის ხმაურში ვუსმენ განწირულ კივილს

დაბადება

ეს უკანასკნელი ღერი იყო და რიგით მე-5 ჭიქა ყავა დილიდან.ეს არ არის დეპრესიაში ჩავარდნილი ინდივიდის ნაწერი. პირიქით, მგონია მე ერთადერთი ადამიანი ვარ, ვინც ასე მარტივად გადაიტანა ეს ყოველივე. ყოველგვარი ცრემლის, ყოველგვარი თვითმკვლელობის, ყვირილის ან