ნდობის ფასი (თავი IV)

მახსოვს, ადრე რომელიღაც ფილმში მოვისმინე ფრაზა: „სიყვარული საკუთარი თავის მიმართ, იმ რომანის დასაწყისია, რომელიც მთელი ცხოვრება გრძელდებაო“. მაშინ ბოლომდე ვერ გავიაზრე, რისი თქმა სურდა ამით მთავარ გმირს, აი ახლა კი, ამდენი წლის შემდეგ, როცა სარკეში

და მე დღემდე მჯერა

ტაძრის ერთ კუთხეში დაჩოქილი მორცხვად ვემალები ცოდვებს, თვალებ დახუჭული, დამხობილი, ჩუმად ვიმეორებ ლოცვებს. ცამდე აღმართული გუმბათიდან

მარწყვის სურნელი (19)

დილით უჩვეულოდ ადრე მეღვიძება, ვცდილობ დავაიგნორო მღელვარება რომელიც ჩემში მას შემდეგ წარმოიშვა რაც მთავარ როლმზე დამამტკიცეს, განა ადვილია პირველი შესრულება იყოს მთავარი, თან არა ქართულენოვანი და არც საქართველოში.. ხელს სახესთან სწრაფ-სწრაფად

უკვე ჩემი დაგარქვი ფერია (8)

სწრაფად ავიდა ანი თავის ოთახში და დემეს სახე, რომ გაახსენდა კმაყოფილს ჩაეღიმა „კაი ყოფილა ხო სხვის ნერვებზე თამაში? მაგრამ ეს რაში დამჭირდა? ფუ რა დებილი ვარ რა..აუუ..არაა არააა არაა ანი დაწყნარდი შენ არავინ არ მოგწონს არც მოგწონებია არც მოგეწონება

მარიამი......

საკუთარ თავს ელაპარაკებოდა ახალგაღვიძებული და არაფერი ახსოვდა გარდა იმისა რომ ბოლო ჭიქა ღვინის მაგივრად ასიგრამი არაყი დალია, ის ერთი ჩვეულებრივი ასპინძლი გოგო იყო, უჩინარი და არაორდინალური, ერთფეროვანი, თითქოს ვერავინ ამჩნევდა, ქუჩაში გავლისას

შენ მასწავლე სიყვარული

მერვე კლასში ვიყავი, "მეგობარი გოგო" მყავდა მახსოვს როგორ გავრცელდა ჭორი რომ შენ გადმოდიოდი ამ სკოლაში... ჩემი "მეგობარი გოგო" ეჭვიანობდა სულ მეუბნებოდა რომ გადმოვა მერე მე აღარ შემომხედავო, მეც ვაწყნარებდი, მაგრამ თურმე მართალი ყოფილა. არ მოგატყუებ

ემა (თავი 4 )

"როდესაც ცუდად ხარ, ძლიერი მამაკაცი გიშველის, სუსტი კი ისე მოიქცევა, თითქოს თავად უფრო ცუდადაა"გეგას გვერდით მანქანაში,შოკირებული თვალებს ხელებით ვისრესდი ხმის ამოღებას კი ვერ ვბედავდი

ივნისის ზამთრის ელეგია

ივნისია გული ფეთქავს და ნიაღვრებს იტევს, ცა მოცისფროდ მღიმარია სქელ დარაბებს მიღმა. იქ ზაფხულის ენერგია შესევია ჩიტებს, მე კი ზამთრის ელეგია მომრგებია ნიღბად.

არა...სჯობია რომ იქ არ ვიყო

სიბნელეს შევცქერი სახით ლოიალურ გარეთ ალბათ თოვს და ალბათ სიცივეა შენ კი თბილად წევხარ საბან შემოხვევით და არც გეფიქრება აქ რა ამინდია ,

წარსული,აწმყო,მომავალი.(5)

დილით გადავწყვიტეთ სახლში დავბრუნებულიყავით.დავემშვიდობეთ იქაურობას,დარაჯს და წავედით. -აქ კიდევ მოვალთ,არ მოიწყინო. - მითხრა და გამიღიმა.არაფერი მითქვამს,შევხედე და მეც გავუღიმე. თითქოს რაღაცნაირად დარდი მომაწვა,არც მე ვიცი რატომ...