ენძელა და ია ფაიტონზე ზიან... (თავი 2)

-კაიკაი წავედი ,გაკოცეე.. კარგად... დავემშვიდობე და მობილური გავთიშე, ჩადების დროს ფეხი ამიცდა და მანქანას მივეჯახე წინიდან ( ჯანდაბა შენ თავს ელა, და ჯანდაბა ამ მანქანის პატრონს აქ რომ გააჩერა, წამით შევავლე თვალი და თითქოს მეცნოო თუმცა ფიქრები

დაუმორჩილებელი (თავი 9 )

შენ რატომ უნდა დარჩე ? აიბნა ლიზა ეჭვიც არ ეპარებოდა რომ უამრავი ოთახი იყო და კარგადაც ჩაკეტავდა კარს ,მაგრამ ცოტახანში კარგად გაარკვია რომ ეს კაცი სახუმარო არ იყო. მამაკაცს ჩაეცინა და ეშმაკურად გაიცინა -იქნებ იმიტომ რომ პირველი ღამე გვაქვს ?

ცინიკოსი (სრულად)

გეგადან,ცინიზმს,ირონიას სისასტიკესაც კი მაგრამ არა სიბრალულს,მომდგარი ცრებლი ძლივს დავაბრუნე უკან და მისკენ ერთი ნაბიჯი გადავდგი. -რატომ? -თუნდაც ძველი სიყვარულის ხათრით...

გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი16)

-რა თქვი თამუნა? -რადა მელანო ლაშას შეხვდა იკა ლაშას. -კი მაგრამ საიდან გაიგო რომ ჩამოვიდა ან საერთოდ სად შეხვდა და რა ელაპარაკა მითხარი რა.

მგლები თავი 3 (მხსნელი)

აქეთ-იქით მიმოვიხედე მაგრამ ტომი არ ჩანდა ნუთუ წავიდა არა ასე არ დამტოვებდა-ტომ! ტომ! სად ხარ-ატირებამდე ცოტაღა მეკლდა რომ ტყიდან დიდი კუპრივით შავი მგელი გამოვიდა უკან დავიხიე მაგრამ მთვარის შუქზე ტომის მწვანე უძირო თვალები ვიცანი მისკენ გავექნე

პირველად რომ დაგინახე... (6)

დილით ქვემოთ რო ჩავედი არ დამხვდა. გარეთ გავედი, ძაღლს ეთამაშებოდა. ერთხელ შემომხედა და არაფერი არ უთქვამს. უცებ მანქანა დავინახე, ის სწრაფად გაჩერდა ჭიშკართან, იქიდან რეზი გადმოვიდა და ჩემკენ გამოიქცა.

აქ სიტყვები ზედმეტია (მესამე თავი)

- აბა ჩაალაგე ტანსაცმელი ? აფორიაქებულმა ნუცამ ჩემი ოთახის კარი შემოაო და ლოგინზე შემომდგარ ჩემოდანს დაკვირვებით დახედა. მე სარკის წინ ვიდექი და „ბიკინებს“ ვიზომავდი. -რაარის გოგო ეს, ჯერ არაფერი გაგიმზადებია ? -დამშვიდდი ყველაფერს მოვასწრებ. -ხოიცი

დაბზარულ სულს

როცა ღამის სიმარტოვე ძებნას გიწყებს უეჭველია ადრე თუ გვიან ხელებში მოგიმწყვდევს. კეკლუცი ბავშვივით გაგაბრუებს და სადღაც შორს, ფიქრთა მორევში ჩაგითრევს.. იქ ყველაფერი ისეა როგორც მე მინდა ან იქნებ შენ, იქნებ სულ სხვას უცხოს?! მოგონებები კარგი და

შენ არ ხარ ჩემი და! მე შენ მიყვარხარ! (4 თავი)

სახლში მე დედა და ლუკა ერთად ვბრუნდებით, ფოტოს არსებობა აღარც კი მახსოვს, არც იმ ნახატის რომელზეც სანდროა გამოსახული და რომელიც არ უნდა დამეხატა! კარი ღიაა. სახლში შესულებს კი შიგნით არავინ გვხვდება. -სალი. სანდრო ხომ არ იცი სად არის? -მეკითხება

უკვე ჩემი დაგარქვი ფერია (5)

ანიმ სწრაფად მოეხვია კარში პირველად შემოსულ ვაჩეს. შემდეგ სწრაფადვე მივიდა დათასთან მასაც ჩაეხუტა და არც კი დაფიქრებულა ისე აღმოჩნდა დემერეს კისერზე ჩამოკიდებული დემეტრემაც ერთი შინაურივით მოხვია ხელები და მისი სურნელი ღრმად შეისუნთქა ანი კი ისე