როიალები (11)

მზე წითლად ჩადიოდა. ჟანგმოკიდებულ აივნის კიდეს დაეყრდნო ნიკოლა და ამოისუნთქა. თვალები დახუჭა, დაძაბულ კისერზე ხელი ჩამოისვა და გასწორდა. დაღლილმა მხრებმა ტკაცანი გაიღეს, ნიკოლამ წარბები შეკრა, თვალები გაახილა.

მკვლელობა შავი იებით (ნაწილი 12)

სველი გადმოვიდა და სიარულს მოჰყვა აბაზანაში. თავის ხელებს რამოდენიმეჯერ დახედა და ისევ ძირს დაუშვა,რამოდენიმეჯერ გადაუსვა ხელი ერთმანეთს და დასუნა. იგრძნო თუ არა გრილი ალოეს სურნელი და კაცის შეხებაც გაახსენდა და უცბად გავარდა კარებისკენ. კარები

მაბედნიერებ! (11 თავი)

-ჩემო ლამაზო ცოლო დღეს რა გეგმები გაქვს?-მითხრა ალექსანდრეემ და ხელები წელზე მომხვია. -რავიცი არაფერი. ვისვენებ-ვუთხარი და ხელები კისერზე შემოვხვიე-თავად? -სამსახურში მეჩქარება. მაგრამ წასვლა არ მინდა-თქვა და ქვედა ტუჩი მოიკვნიტა -გინდა გამოგყვე?

საწოლში მტერთან(ნაწილი 2)

მთელი სიჩქარით მივქროდით. ცხოვრებაში პირველად გამოვყევი უცნობ ადამიანს და საერთოდ არ მანაღვლებდა ეს. გზაში ერთ პატარა რესტორანთან გააჩერა. შევედით და კუთხეში მდგარ მაგიდასთან დავჯექით. -აბა? არ მეტყვი რა შეგემთხვა?-ინტერესით მკითხა სანამ შეკვეთას

შენი სხივები

პირველად რომ დაგინახე,უკვე ვიცოდი,რომ მე და შენ გვექნებოდა ისტორია,ვგრძნობდი,გეფიცები ვგრძნობდი ჩემს ცხოვრებაში უბრალოდ ჩამვლელი რომ არ იქნებოდი. მაგრამ არასდროს დამისვამს საკუთარი თავისთვის შეკითხვა "იგრძენი კი შენ იგივე ჩემს დანახვაზე? "

გაურკვეველი გრძნობები

ერთი ჩვეულებრივი გოგო ვარ სახელად ტასო, 25წლის. ტასო ჭავჭავაძეს მუდამ მხიარულს ენერგიულს.იდეებით სავსეს, წვეთებივით ,წვიმასავით ფერადს ცხოვრებამ სიურპრიზი მომიწყო და ჩემი დალაგებული ცხოვრება წვიმასავით დამაქცია თავს.ის მომენტი ახლაც ისე კარგად

*ბაიკერშა* (3თავი)

-ოხ კაი წავედით(ანდრე)გავნაწილდით მანქანებში.მე,ანდრეა და ნოე გიოს მანქანით წავედით.გიგი,ალექსი და ალეკო ლაშას მანქანით წამოვიდნენ.რვაზე უკვე კლუბში ვიყავით.შევედით,მაგიდასთან დავჯექით და ვისკი შევუკვეთეთ.ბევრი იცეკვეს ბიჭებმა და დავლიეთ.მე ბართან

გარდასახვა (VI თავი)

ლუკამ კარგა ხანს არაფერი არ უპასუხა. თავი ქვემოთ დაეხარა და გოგონას შავ, ნახევრად გაქუცულ კეტებს ყურადღებით დასჩერებოდა. რამოდენიმე წუთის განმავლობაში გაშეშებული იჯდა. ნიტას თავად რომ არ დაენახა თუ როგორ მოვიდა აქამდე, იფიქრებდა უთუოდ ქანდაკებააო.

ხელახლა (სრულად)

ჩემს ცხოვრებაში ისევ გამოჩნდა. ისევ ამრია. ისევ გამახსენა ყველაფერი. დამაფიქრა რა მინდა და რას ვაკეთებ. მისმა მესიჯმა მოიცვა მთელი ჩემი სხეული. ჟრუანტელმა დამიარა. ყველა უჯრედი მოიცვა. ისე შემცივდა ყინვაც ვერ გამოიწვევდა ასეთ ძლიერ კანკალს.

მეგობრის ხათრით (თავი 7)

მანქანა ისევ გაფუჭდა. ბედი მაქვსო – მე უნდა ვთქვა. ამასთან ერთად მგონი გზაც ამებნა. ესღა მაკლდა სრული ბედნიერებისათვის. მანქანიდან გადმოვედი და გზას გავხედე. მიუხედავად იმისა, რომ დასახლებულ ტერიტორიაზე ვიყავი, არავინ მოჩანდა. ტელეფონი და ზურგჩანთა