თავში არა და, ყველაფერი არის შუაში

დილა იყო , საოცრად ნაზი და ამავდროულად საოცრად გიჟური, სწორედ ამიტომ მიყვარს შემოდგომა, როდის რას უნდა მოელოდე მისგან უბრალოდ არ იცი... თითქოს ადგომის სურვილიც არ მაქვს მინდა ფანჯრიდან დანახული სილამაზით დავტკბე არადა სამსახურში ვარ წასავლელი... მე

ჭორფლიანი ( 4 თავი)

-ერეკლე არ შეხვიდე უკეთესი აზრი მაქვს-შევაჩერე სანამ კარს საბოლოოდ გააღებდა, თავი დახარა და ჩემსკენ მობრუნდა -ყველაფერი თავიდან უნდა დაიწყო-ჩქარა ვთქვი

კალათბურთის მამიდა

-აუ ბოლოს როდის ვნახე უუფ -გახსოვს ბავშვობაში რო გიყვარდა?-კუბოში ვაკისკისებ ახლა ამას თუ ასე გააგრძელებს! -არ მიყვარდა! მომწონდა და დიდი განსხვავებაა სიყვარულსა და მოწონებას შორის და საერთოდ მე მაშინ მომწონდა 12 წლის რო ვიყავი და ეგ რო 13ის

ბოლოს მაინც ერთად ვიქნებით (თავი 3 )

გარეთ გავედით,ტაქსიც მალე მოვიდა ხმა არცერთს არ ამოგვიღია, სახლში ავედი წყალი გადავივლე მთელი ღამე გუკაზე ვფიქრობდი, ვერგავიგე როგორ ჩამეძინა და ვერც ის თუ როგორ შემოვიდა ემილი სახლში. როცა გავიღვიძე 11 საათი იყო. გუკაზე ფიქრი არ მასვენებს, ემილის

გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი17)

იკა რაღა უნდა გაგაგებინოთ? ვერ გაიგე რა ხდება? მელანოს ლაშა არ დავიწყებია. შოთიკოსთვის გულის ტკენა არ უნდა იმიტომ რომ უყვარს. ვუთხარი რომ ლაშასთვის თავი დაენებებინა, მაგრამ მაინც სიმართლის გაგება მინდაო. ძალიან დაბნეულია. ალბათ უნდოდა ამდენი ტვირთი

ცხოვრება მშვენიერია

შევამჩნიე რომ ვიღაც ბიჭი უკან მომყვებოდა მე ყორადღება არ მიმიქცევია დავბრუნდი სალოსთან და ყველაფერი მოვუყევი -გოგო ნუ გეშინია დემე ხომ აქაა-თქვა და რასაც ქვია გადაფიჩინდა -აუ შენ მოგვდება

შეგეჩვიე 31

-ვაკმაყოფილებ თქვენს მოთხოვნას. საქმე გადმოგეცემათ მომდევნო მსვლელობისათვის. ამოვისუნთქე.. ჩვენ ეს შევძელით ახლა დანარჩენი ვიქტორიამ იდარდოს. ნატუკა სკამიდან წამოფრინდა და დაჩის მაგრად მოეხვია. დაჩის თვალებში შვება და ბედნიერება ამოვიკითხე. მათ

ენძელა და ია ფაიტონზე ზიან... (თავი 3)

ჩემს ყურთასმენას ალექსანდრეს ხმა რომ მისწვდა , რომელიც ღიღინებდა -ენძელა და ია ფაიტონზე ზიან, გადმოვარდა ია კაბა დაიხია, ნუტირხარ ია ახალს გიყიდიან, მე ახალი არ მინდა ძველი მირჩევნია... ნელა შევბრუნდი და მტრულად გავხედე მომღიმარ ალექსანდრეს ჩემი

შენ არ ხარ ჩემი და! მე შენ მიყვარხარ! (5 თავი)

ძალას ვიკრებ. თავს ვიმშვიდებ. სანდროსკენ ვბრუნდები რომელსაც ეღიმება. ან მე არ მაქვს იუმორის გრძნობა ან ამ ორს აქვს ძალიან ძალიან ბევრი. ღრმად ვისუნთქავ და სანდროს ხმამაღლა ვეუბნები -შენ მე მეუბნებოდი მარტო მოდიო და თვითონ გოგოსთან მარტო მოსვლა ვერ

უბრალოდ ჩვენ

აოცებთ სხივები ამ თვალთა უძირო შემოგვხედავენ და წამში ვქრებით გვითხრან მიყვარხარ!? არაა საჭირო ამას უსიტყვოდ ვხვდებით რამდენი კვალით გავთელეთ მსოფლიო ვაგროვებთ გრძნობებს,ნისიად ვყიდით ფუნჯებს მოვპარეთ ფერები უბიწო