დამლოცე მამაო !

დამლოცე მამაო... არასდროს არ მსურდა, ლოცვების კითხვისას მეგემა ცრემლები. ბავშვობის სიწმინდე წლებია დასრულდა და ხატებს ბინძური თითებით ვეხები.

ოთახში სადაც......

ოთახში სადაც განშორების სიჩუმე სუფევს , მოასწავლებენ ვიღაცის ცრემლებს ოთახში სადაც სიბნელეა აჩრდილთა გლოვა მე კიდევ ვგრძნობ შენს შემორჩენილ სურნელს,

არასდროს თქვა არასდროს (4 თავი)

-არა მის გარეშე ვერ გავძლებ!!უთხარით რამე-ბოლოს ნერვებმა ვეღარ გამიძლეს და ტირილი დავიწყე რომელიც თანდათან ისტერიკაში გადადიოდა. -საყვარელო ნუ ნერვიულობ,ყველაფერი კარგადაა. -წამოდი სახლში.დაიძინებ,დაისვენებ.გადაღლილი ხარ და უკვე ისტერიკა გაქ. -არა

უხილავად შემაყვარე თავი(16 თავი)

-ჰო რათქმაუნდა აბა რა უნდა თქვა? ჰომარ აღიარებ რომ მოგატყუეს?ჰო დაიჯერე გეგა ჩემი საქმროა და ცოტახანში დავქორწინდებით!გესმის?! ნინის წინ ყველაფერი დატრიალდა და მხოლოდ ერთი სიტყვა ჩაესმოდა დაუსრულებლად ,,დავქორწინდებით’’.ფეხი აერია მის წინ მდგომი

ცეცხლისფერი (თავი პირველი)

სავარძელში მყუდროდ მოკალათებული ელიზაბეთი ფიქრებს მისცემოდა... როდესაც ჰენრიზე გაიფიქრებდა მაშინვე მრისხანებით ივსებოდა. ბუხრიდან გამომავალი ცეცხლის ხმის გარდა დუმილს არავინ არღვევდა. ყველა ელიზაბეთს მისჩერებოდა და მის შემდეგ ფრაზას ელოდა,მაგრამ ის

გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი13)

-ბიჭებო რას აკეთებთ? -მელანო კარგად ხარ? რა სახე გაქვს? არაფერს უბრალოდ ეს მანქანა გასაყიდად ერთ ტიპს უდევს და ფოტოებს ვნახულობდით. რა მოხდა? -არაფერი უბრალოდ კარგი მანქანაა. ეს ყავა თქვენ. მე კი დავწვები.

ძველი პიანინო - 74

ისევ ნიღბები... აქ არაფერი შეცვლილა. სახელოსნო ძველებურად ისევ იმ ადგილას იყო... ძველი ქუჩა, ძველი უბანი, ძველი სახლი... მოძველებული ავეჯიც კი თავის ადგილას იდგა და კედლის ერთ კუთხეს კვლავ ამშვენებდა ვენეციური ნიღბების სერია...

ბიზნეს ვუმენი (თავი 6)

სამი დღე გავიდა. ამ სამ დღეში გიგამ ბევრჯერ მომიშალა ნერვები ალექსანდრეზე ლაპარაკით, მას კი სულ ჩემზე უყვებოდა რაღაც უაზრობებს და ბავშვობაში გაკეთებულ სისულელეებზე. ალექსანდრე სულ ჩემთან იყო თითქმის არ მტოვებდა, მაგრამ მე სულ ვეუბნებოდი რომ წასულიყო

უჟმური და დარტყმული ( თავი მერვე )

ისევ ჭექა - ქუხილმა გამაღვიძა. ფანჯრისკენ გავიხედე ჯერ კიდევ ბნელოდა. ტეტააა! რა გავაკეთო ახლა მე ? ... და ისევ დაიგრუხუნა , ალექსანდრეს უფრო მივეკარი. - ალექსანდრე - მუდარასავით გაისმა ჩემი ხმა . - გაიღვიძე რა გთხოვ . - და ისევ მეხის გავარდნა,

პირველად რომ დაგინახე...

რატომღაც თხრობის დაწყება ყოველთვის რთულია. არასდროს არ იცი როგორ წარმოადგინო პერსონაჟები, ან დაიწყო შენი ისტორიის მოყოლა ისე რომ პირველივე თავის წაკითხვის შემდეგ დააინტერესო ადამიანი.