დიდხანს და ბედნიერად

ვზივარ ტელევიზორის წინ პლედში გახვეული და კიდევ ერთი ფილმის ბედნიერ დასასრულზე მეღიმება. ამჯერადაც გაიმარჯვა მთავარი გმირების "ზღაპრულმა" სიყვარულმა. ბოროტება დამარცხდა და ალბათ კიდევ რამდენიმე წუთი და ქორწილის მომსწრეც გავხდებოდი.

ჭორფლიანი (საცდელი თავი)

იცით რა ლამაზია ღამის თბილისი?! მითუმეტეს თუ წვიმს?! ჩექმების რახარუხი უკვე ნერვებს მიშლის ასე ხდება სულ მე, წვიმა და ჩექმები. ახლა როგორ მინდა სახლში, რომ დავიძინო და იქამდე არ გამეღვიძოს სანამ წვიმა არ გადაიღებს? შეიძლება პირველ ორ წინადადებაში

საწოლში მტერთან(ნაწილი 3)

მიყვარს, ცოტა ხალხია და თავს უფრო კომფორტულად ვგრძნობ. ,,just a dream'' ჩავრთე და შევეცადე ალექსზე არ მეფიქრა. ვინ არის საერთოდ ეს ბიჭი? ან რა უფლებით მომპარა პირველი კოცნა? ნერვები მაწყდებოდა ამაზე რომ ვფიქრობდი. თან ყველა სიკეთესთან ერთად ერთ

ფერებად დაშლილი სხეული.

არაფერი ისეთი...ყველაფერი კარგადაა... -კარგი...კარგად. -კარგად. მე ცაში შერჩენილი ყვავილი ვარ... -გადი ჩემი ოთახიდან! -შუქი ჩაგიქრო? -გადი! -კარგი როგორც გინდა... ყველა ლექსი დაიწვა შენზე მოძღვნილი...

ძველი პიანინო - 66

ფიფომ ისევ მოუხშირა მხატვართან სტუმრობას. ერთი სული ჰქონდა სანამ მიმის გადაეყრებოდა. სახლშიც და სამსახურშიც მონახულების სურვილი ნამდვილად არ ჰქონდა. სპეციალურად, რომ მიეკითხა ან ტელეფონზე დაერეკა, მაშინ ხომ უფრო გაიშიფრებოდა, რომ მისი ახალი ნომერიც

ძიძა თავი მეხუთე

დაბრუნების დროც მოვიდოდა. ნიკო სადღაც წავიდა არ ვიცი სად, თითქმის ერთი კვირაა არ მინახავს, ვგრძნობდი რომ თავს მარიდებდა, მეც იგივეს ვცდილობდი, მარკო კი ამ ყველაფერზე კარგად ერთობოდა. ალბათ ის რომ არა მოწყენილობა მოგკვლავდა მთელ ოჯახს...

პირველ სიყვარულზე ოცნება

იყო დრო როცა შენთვის ვკვდებოდი იყო დრო როცა გეწამებოდი მე შენ ძალიან შემყვარებოდი მაგრამ ვიცოდი რომ არ გინდოდი

გარდასახვა (XI თავი)

-კი, ორსულად ვარ. ლუკა ჯერ გაკვირვებული სახითა და გაფართოებული თვალებით უყურებდა. ცდილობდა ამ წამს გაგებული ინფორმაცია გაეანალიზებიანა. სახეზე ერთმანეთის მიყოლებით გადაირბინა ემოციებმა: გაკვირვებამ, შიშმა, გაურკვევლობამ...

ადამიანი ყველაფერს ეჩვევა?!!

თუმცა ამაში არავინაა დამნაშავე, არავის არაფერი არ უნდა დააბრალოთ, რადგან რაც არ უნდა გინდოდეთ როგორც არ უნდა ეცადოთ მნიშვნელობა არ აქვს, არ აქვს მნიშვნელობა იმას თუ რამდენად მტკიცეა ურთიერთობა, რადგან განშორებას გვერდს ვერავინ აუვლის. რაც არ უნდა

შეწირულნი (თავი 4)

მერე რა იყო? მერე დაკრძალვა, ტკივილი, ტანჯვა და უსაზღვრო სიძულვილი. ბებია გადარჩა. მაიას ტრაგედიამ თითქოს უფრო გააძლიერა. სამაგიეროდ დედამ ვერ გაუძლო იმ უდიდეს ტკივილს, რომლის გადატანაც მდუმარედ უწევდა და დასუსტდა, დაილია. საბოლოოდ კი დაავადდა.