შემიყვარდი..არ დამტოვო (2თავი)

თვალებს დახუჭვის საშვალებას არ ვაძლევდი, ძალებს ვიკრებდი, მინდოდა რაიმე გამეხსენებინა. რას ვაკეთებდი ასეთ უცხო გარემოში. მახსოვს, ბოლოს რა ბედნიერი ვიყავი მას ჩემი ხელი ეჭირა. ერთნაირი რიტმით ვსუნთქავდით, მთელი სამყარო ჩემი მეგონა. ასე რატომ დამსაჯა

მე არ ვაპირებ უშენოდ ვიცხოვრო< 11 თავი

--გულო გრძნობების წყარო ხარ დაუშრობელი,გულის სიცოცხლე მის სიცოცხლის წყაროდ ქცეულა, გულის სისხლძარღვებს ამოძრავებს კაპილარები, სისხლი მჩქეფარე ნაკადულად ამოხეთქილა.სასიყვარულო სიტყვით გამოვიდა გეგი და შემდეგ სათითაოდ გადახედა ყველას და ისევ თქვა;

როცა არავისგან ელი...

როცა არავისგან ელი, მოსალოდნელია "მარა" ჩემი სახელია შენი, აღარაფერი თქვა კმარა... როცა სიცივეში ვიღაც მოვა გაგათბობს და წავა, შენ კი ვერ იკავებ ღიმილს, თითქოს აღარ გრჩება ძალაც.

სანდრა ლიპარტელიანი (თავი 3)

ხდებოდეს,ჩემს გამო რატომ უნდა იტანჯებოდეს ბელსი.არა არ დავუშვებ.მე ვიცოცხლებ ხომ ღმერთო? ხო ვიცოცხლებ?... ვეკითხები ღმერთს​,თუმცა პასუხი არ ისმის,ანდა ვინ მიპასუხებს,მგონი მართლა გავგიჟდი.პატარა მანძილი გვაქვს გავლილი,როდესაც ალექსანდრეს

ნამდვილი სიყვარული (13)

სწავლის დაწყებამდე ორი დღით ადრე, შაბათი დილა. მე ჩემი ნივთების გადატანა დავიწყე კამპუსში, იმ ნივთების რომელიც არდადეგებზე წამოვიღე, მიდნოდა ყველაფერი მომეწესრიგებინა მანამ სანამ სწავლა

იო (თავი 2)

-მაღალი ქუსლები, მუხლამდე კაბა. თეთრი პერანგი ყელამდე შეკრული, თმის დავარცხნაზე ალბათ, დიდი ხანი წვალობდი. ჰო, და ეს დაყენებული... მომღიმარი სახე. -თავის მოძრაობით საკუთარი სახისკენ ანიშნა ლეას. -უშინაარსო ფიტულს ჰგავხარ.

როცა სიყვარულად.

როცა დავწვები და სიზმრად დაგისახავ როცა მელანდები და სულ მედარდები როცა სიყვარულად გულში არ მინახავ მაინც მენატრები მაინც მენატრები.

უფროსო ძმაო!!!!

ძმაო, სად ხარ? აქ ხარ? მოხვედი? შენთან საუბარი მინდოდა, მინდოდა მეკითხა რატომ მიმატოვე? რატომ დამტოვე ამ სამყაროში კენტად? რატომ ჰყავთ ისეთებს დიდი ძმა ვისაც საერთოდ არააქვს სურვილი, და მე რატომ არ მყავს? ნუთუ შეგეძლო ისე წასულიყავი რომ ერთხელ

მაბედნიერებ! (9 თავი)

მცხეთისკენ მიმავალი გზა მეტად დამღლელი აღმოჩნდა. გავყურებდი ფანჯრიდან აბიბინებულ მდელოებს, აყვავებულ ხეებს და ჩაბნელებულ ხეებს. როცა ადგილზე მივედი ნინოს ჩემს სპორტის მასწავლებელს და საუკეთესო მეგობარს დავურეკე. -ნინ რგორ ხარ? სახლში ხარ? -მარიიი.

3.პროფესორი მეტიჩარა

ლარნაკში ჩაწყობილ ყვავილებს ცხრაასმეერთედ ვუყურებ და ვფიქრობ რა გავჩნდი ასეთი დებილი საკუთარი დაბადების დღე, რომ დამავიწყდა და ლოგინიდან ათრეულმა ვერც სოფოს საჩუქარი შევამჩნიე. გარდა ამისა ნიკას გამოგზავნილ კესანეებსაც ვერ გავუბედე გადაყრა, ნუ რა