დამსჯელი (6)

დილით ქალაქის ცენტრში არსებული ბინის ფანჯრებს ცა უხვად აფრქვევდა გრილ წვეთებს და საძინებელში საოცარი სიმყუდროვე იქმნებოდა. თითქმის ჩაბნელებულ ოთახში მხიარული კისკისი გაისმა. -ბოოს გაიღვიძე,-ლიზას წკრიალა ხმას მისივე სიმღერა მოჰყვა და ლაზარიმ

დაკარგული სულის ნაწილი...

ფიცი დავდევი ჩვენი ერთობის სულის ნაწილიც ჩემი გიწოდე გაცნობის დღიდან მოყოლებული გიფრთხილდებოდი როგორც საუნჯეს...

ამოუცნობი ზარი (3)

მხურვალე და ცეცხლოვანი ღამის შემდეგ ორივემ დაიძინა, თანაც ისე ღრმად რომ ვერავითარი ძალა ვერ გააღვიძებდათ სანამ თავად არ ინებებდნენ. დაახლოებით შუადღის სამი–ოთხი საათი იქნებოდა როცა მამაკაცი სასიამოვნო სურნელმა იძულებული გახადა თვალები გაეხილა.

რაც არ უნდა მოხდეს 2 თავი

ვახშმამდე 3 საათამდე დრო კიდევ იყო დარჩენილი. ნომერში უსაქმოდ ჯდომას კი ტერასაზე გასვლა ვამჯობინე, გემრიელად მოვკალათდი და მიმტანს ჭიქა ყავა მოვატანინე. ფიქრებიდან სმს-ის ხმამ გამომიყვანა, რათქმაუნდა გიგა იყო -„მოუთმენლად ველოდები საღამოს“. საღამოს

მონსტრი (თავი 4-5-6)

-არ მომწონხარ!-კვლავაც მტკიცედ წარმოსთქვა-მიყვარხარ!-აღიარა და თითქოს გულიდან ტვირთი მოეხსნა,თითქოს სუნთქვა გაუადვილდა,ეს უკვე არარ იყო საიდუმლო რომელსაც 2 წელი ატარებდა. -სამწუხაროდ ეგ ჩემი პრობლემა არ არის!-თვალი ჩაუკრა ნაილმა და ღიმილით მიტრიალდა

სასიამოვნო მოულოდნელობა (1თავი)

როგორც ყოველთვის დილით ადრე მეღვიძება და უშედეგოდ ვცდილობ ძილი შევიბრუნო, თუმცა როგორც ყოველთვის მორიგი მცდელობაც კრახით სრულდება, მაგრამ ჯიუტად არ ვდგები ლოგინიდან და ველოდები მაღვიძარა როდის დარეკავს. ვწევარ და ფანჯრიდან შემოსულ მზის სხივებს

...სადღაც შორს... მთებში.. თავი 33

არგი წავალთ. მაგრამ გთხოვ უფლება მოგვეცი რომ ხანდახან მაინც გნახოთ. -დრო მჭირდება. მკაცრად გაიმეორა სოფომ და ანიშნა საუბარი დასრულებულიაო. კარი რომ გაიხურეს თითქოს ისევ ჩამოემხო ზეცა, ისე ატირდა. ღაპაღუპით სცვიოდა ცრემლები. უცებ მუცელში დაჭიმულობა

შორს ნუ წახვალ!

დედამ მითხრა, შორს ნუ წახვალ! გამეცინა გულში მწარედ ვუპასუხე-ჩემო დედი გავიზარდე, წლები განვლე.

მარწყვის სურნელი (7)

თვალის დახამხამებაში მოიტანა საჭირო ნივთები. პერანგის ღილები გავუხსენი, ამოვისუნთქე როცა ვნახე ჭრილობა ღრმა არ იყო, გაჭირვებით ვუმუშავებდი გაჭრილ ადგილს, მე ხომ სხვა სიტუაციაში სისხლის დანახვისას ადგილზე გავთავდებოდი, მაგრამ ახლა ისე მყარად ვიდექი

სამი გზა (თავი 10)

შეხების უფლებასაც არ მოითხოვდა, საერთოდ არ ნახავდა, თუკი ბიჭს არ ესურვებოდა, ოღონდაც ესუნთქა. ოღონდაც ეარსება. ამ უშველებელ ლურჯ ბურთზე, სადმე მისი ადგილიც უნდა ყოფილიყო.