სიყვარული,რომელმაც ყველაფერს გაუძლო

მეორე დღეს შედარებით უკეთ გამოვიყურებოდი. სამსახურშიც წავედი. ამჯერად ღამის ცვლაში აღარ მომიწია დარჩენა და 5 საათზე სახლში ვიყავი. ელენესა და ანას დავურეკე და სახლში ამოსვლა ვთხოვე.-ელე,დღეს მცალია და შეგიძლია ამოხვიდე? -კი. რატომაც არა. ნახევარ

გიხაროდეთ, ჩვენ ერთად აღარ ვართ. (თავი 8)

ღამის სამის ნახევარზე ტელეფონის ზარმა გამაღვიძა და გიჟივით წამოვხტი. -გაგა?! -ვუთხარი ხმამაღლა -სანდრო გეძინა? -კი არაუშავს მოვიდე უკვე? -იმდენად გახარებული ვიყავი რომ უკვე შარვალს ვიცმევდი. -ბიჭოო, მოდი თუ გინდა მარა ისეთები ხდება აქ რო,

ძველი პიანინო - 51

სკამზე მხედარივით შემომჯდარ ბიჭს, ხელები სკამის ზურგზე შემოეჭდო და თავჩარგული თვლემდა მოხუცის საწოლთან. „ამანაც, რომ მიმატოვოს, რა მეშველება?!.. რა?.. …ნეტავ ვინ იყო ის კაცი? ვისთან დამარეკინა?.. ეჰ, არც კი მოვიდა... არც არაფერი უკითხავს.

ქალის სამიზნე

ქალმა ხელები ჩაავლო თავის შავ ქურთუკს და კაცს გადახედა მისკენ მომავალს. უცბად გაიხედა მის უკან და ღილებზე შეტოვებულ ხელში ცარიელი ღილი მოხვდა. სწრაფად გადაავლო კაცის ჯადოქრულ ხიბლს თვალი და ლიფტთან გაჩერებულმა კიდევ ერთი ღილი მოხსნა ქურთუკს

რენესანსი

ეს არ არის ის სიყვარულის ისტორია, რომელსაც დიდები ყვებიან ხოლმე; შეხვდნენ, ერთმანეთი გაიცნეს, ერთი ნახვით შეუყვარდათ და ბოლოს, დაქორწინდნენ, ეს კი დასაწყისია იმ დასასრულისა, რომელიც წუთისოფლის განუყოფელი ნაწილია, მაგრამ ასევე დასაწყისია იმ სიცრუისა,

დაე მიცნობდეთ ამ წამიდან...

მტანჯველია იმაზე ფიქრი, რომ შენს თავთან ხარ და თან არ ხარ. მუდმივად ესაუბრები, მაგრამ ალტერ ეგო გაბნევს. რაც უფრო ხშირად ერთვები მასთან დიალოგში, მეტად რწმუნდები რომ არ იცნობ. უბრალო გამვლელზე მეტის თქმას შეძლებ ალბათ...

ეშმაკის თამაშები - სრულად

- დავიშალოთ ... - თქვა და როგორც კი სხეული შეარხია გონს მოსულმა ნინამაც სწრაფად მოჰხვია ხელები კისერზე. - არა ... რა დავიშალოთ ... - თავი გააქნია და პატარა ბავშვივით შეკრა წარბები. - ნინა ... - წიგნი , წიგნი წავიკითხოთ ! - ტაში შემოკრა გაკრეჭილმა

ბურდული და სხვა კატასტროფები (13)

-რას ინატრებ უკეთესს,ზღაპრებში ბოროტი ბაბაიაგები ცხოვრობენ ასეთ ქოხებში-წივილით ვიშვერ თითს სუსტად განათებული ხის შენობისკენ. სიტყვაც არ მაქვს დამთავრებული ჩასუქებული ქალი რომ მოაბიჯებს ღია კარიდან და გაკრეჭილი გვანათებს ოქროს კბილებს, როგორც

მე მოვალ შენთან და დაგაბრუნებ

ჩემი ოთახის ცივი კედლები რამდენ სევდას და სიყვარულს იტევს როცა ვზივარ და ლექსებით ვტირი სატრფოს გულივით გულჩვილად მისმენს.

Pont Neuf (სრულად)

მისი ხელი ძლიერად მიჭირავს.ვიცი,უნდა გავუშვა,მაგრამ ღმერთია მომწმე არ მემეტება.ვგრძნობ,ახლა თუ გავუშვებ წავა და დავკარგავ. -მირა,-ყურში ჩუმად მეჩურჩულება ჩემს სახელს,-უნდა წავიდე. უარყოფის ნიშნად თავს გიჟივით ვაქნევ და ხელს უფრო მეტად ვუჭერ.