*ბაიკერშა* (1თავი)

მოგესალმებით.მე მარიამი ვარ.მოფერებით მარიოს მეძახიან.მყავს უფროსი ძმა ალექსი,დედა და ბევრი ძმაკაცი.მამა თხუტმეტი წლის ასაკში გარდამეცვალა.დედა საზღვარგარეთ მუშაობს.ვმონაწილეობ მოტო რბოლებში და მინდა გითხრათ,რომ წარმატებული მოტორბოლელი ვარ.ჯერ

როიალები (10)

*** ჩაბნელებულ, წვიმისაგან დამპალ ქუჩაში მიბარბაცებდა სილუეტი. დაბალი ჩრდილით ჩანდა, როგორ მიათრევდა თითებს შორის მოქცეულ ბოთლს და თითო ამოსუნთქვას შხამად აყოლებდა.

....

მე შეიძლება კარგი მთამსვლელი სულაც არა ვარ და შეიძლება სხვისთვის ვერასდროს ავალ მწვერვალზე, შენ შეიძლება მიუწვდომელ ამ მწვერვალს გავხარ

სიმშვიდემდე შეშლილი(15)

-აბა სად მივდივართ? ვისთან აპირებდი შეხვედრას ჩიტო?- მიყურებს და სიტყვის თქმას ვერ ვასწრებ ხელზე რომ მეხება ვიღაც. -ჩემთან მოდიოდა... როგორ ხარ გოგა?- ისაა? ჩემს გვერდით დგას ? ახლა და ამ ყველაფერს გოგოას ეუბნება? ღმერთო მერედ მოსვლა დაიწყება მალე

ოთხი დღე (სრულად)

-თბილებიც ჩაალაგე დედიკო -ოთხი დღით მივდივარ სამუდამოდ კი არა დედა ჩანთაში მორიგი ჟაკეტი ჩადო და დედამის მობეზრებულმა გადახედა. -რო ჩახვალ დარეკე, ბევრი არ დალიო სიცილით გადაეხვია შვილს და სახლის კარები ანერვიულებულმა მიხურა. -იქ ამბები ატყდებაა

ჩემო მერი მე შენ გელი

ჩემო ჩემო ჩემო მერი ნეტავ იცი როგორ გელი? მე შენ ძლიერ ხომ მიყვარხარ ყველაფერზე მეტად მყავხარ

ძველი პიანინო - 56

გოგონა ორიოდე წლის თუ იქნებოდა, პერანგისა ამარა, გაპუწული თმებით, ხელში გაქუცული პლუშის დათუნია ჰქონდა ჩაბღუჯული. „ნუთუ ყველაფერს უყურა?.. ან როგორ ვერ შევამჩნიე... არადა ვიცოდი, რომ მთელი კვირა მარტო უნდა ყოფილიყო...“ დროის დაკარგვა არ ღირდა,

მკვლელობა შავი იებით (ნაწილი 3 -მისთვის ტრაგედია სხვისთვის არაფერი)

ერთ დღეს ალმას კარებზე დააკაკუნა,არ იცოდა რას ეტყოდა,რას მოუყვებოდა და გაანდობდა. მიესალმა თუ არა მაშინათვე დივნისკენ წავიდა და ჩაესვენა შავ დივანზე. მხოლოდ თავისი სახელი და გვარი უთხრა და მაშინათვე წასვლა დააპირა,საუბარი ვერ დაიწყო და დაემშვიდობა

მომვლელი (ნაწილი II) თავი 9

-შეუძლებელია… ანამ თავი გააქნია რა სისულელეა ,ღმერთი ამას არ დაუშვებდა არა არა არაა.ანა თავს უაზროდ აქნევდა. -გაჩუმდი გოგოო გაჩუმდი რმერთს ნუ სცოდავ ამას არ დაუშვებდა კი არაა ღვთის წყალობა ეგ .. და თანაც ჩემი გიგის შვილია.. -არაა არაა გიგის

იო (თავი 8)

კარი გამოაღო და ადგილზე გახევდა. ზღურბლზე ნიკოლოზის ნაცვლად იო იდგა და სახეზე მისდაგასაკვირად ღიმილი აღარ შეემჩნეოდა. ბიჭი თამამად შევიდა სახლში ისე, რომ ლეასთვის არც შეუხედავს. ოსტატურად გააგნო მისაღების ოთახს და იისფერ დივანზე მოკალათდა.