ძველი პიანინო - 47

მხატვარი ოთახში ბოლთას სცემდა, საფერფლეში ნერვიულად ჩასრისა სიგარეტი. დიდი ხნის დაკარგული და მონატრებული მიმის სტუმრობამ ის დრო გაახსენა, როცა სახელოსნოში საბოლოოდ გადმობარგდა და ნივთების დალაგებისას წიგნიდან გადმოვარდნილი მისი ძველი ნახატი იცნო

"ნი" "ნე" (თავი8)

-გახსოვს ის დღე,მე და ალექსი ანასტასიას წიგნის პრეზენტაციაზე რომ მოვედით? _ ღიმილით ამომხედა ქვემოდან -ჭკუიდან გადამიყვანე იმ დღეს

ბურდული და სხვა კატასტროფები (12)

-კოორდინატები გამომიგზავნე, მოვდივარ უკვე-შრაშუნის და ქოშინის ხმები ერთმანეთში ირევა. ნაჩქარევად ვრთავ აპლიკაციას და ხელის კანკალით ვაკოპირებ გრძედის და განედის ციფრებს. მორჩა მაშო, დღეიდან სრულუფლებიანად მოგენიჭა ერთდროულად წლის უიღბლოს, წლის

მთვარის მეგობარი (თავი 2)

- მე გავხდები შენი. - გამიღიმა ბავშვურად. თავი დამნაშავედ მაგრძნობინა მისმა უსაყვარლესმა ღიმილმა და ციმციმა თვალებმა, რომლებიც ასეთი ლოდინით მომშტერებოდნენ. - უკვე საკმარისად ბევრი მყავს, ვისაც გულის ტკენა შეუძლია.

იმ ერთის იმედად

ისევ წახვედი! ისევ მიმატოვე! დაინახე როგორ მტკიოდა, როგორ მიჭირდა... მაინც წახვედი. რომ შემეშინდა, შენ დაგიძახე. მეგონა, ვერ გაგაგონე. თვალები დავხუჭე. იქნებ ასე მაინც დამენახე. იქნებ როგორმე მეგრძნო, რომ ჩემთან იყავი. რომ ვერ გიპოვე, მთელი ხმით

გიჟი ექიმი მატარებელში (9 თავი)

თორნიკე ნატას წინ მიუძღვებოდა და თან ათვალიერებინებდა ყველაფერს.-აუ დავიღალე რამხელა საავადმყოფოა-აბუზღუნდა ნატა -ბოდიში თქვენო უდიდებულესობავ პატარა საავადმყოფო არ არსებობს ყოველ შემთხვევაში ჩემთვის-ხელი აიქნია ბიჭმა -ისე ეგ რიჟა თმა სულ ღერა-ღერა

მაპატიე

იქნებ რამდენი უძილო ღამე შენ ჩემზე ფიქრში თეთრად გაათიე მე შენი გრძნობა რომ ვერ დავაფასე ახლა გევედრები კარგო მაპატიე

ლუკა კუხიანიძე - თოვს

თოვს უკვე სამი საათია. თოვს უმოწყალოდ, ტირილით - ისე... მე იმდღის თვეც მახსოვს და დღეც მახსოვს, საათიც კი მახსოვს, იმდღის.

ბედნიერების რეცეპტი (მეცხრამეტე თავი)

ნათება შეპარვოდა თბილისს, ეკლესიაში ზარები რეკდა და ახალი დღის დადგომას გვამცნობდა. ვიღაცისთვის ერთი ჩვეულებრივი დღე იწყებოდა. აი, თორნიკე ქართველიშვილისთვის კი.... სულ ერთი ღამე აღმოჩნდა საკმარისი, ერთმა საბედისწერო, ავბედითმა ღამემ წალეკა და

სამი გზა (თავი 18)

ეს ის რთული დეპრესია აღარ იყო, რაც ოლიკომ გადაიტანა. ეს რაღაც უარესი იყო, რომელსაც ვერავინ გადაატანინებდა მას. ვერავინ, დათას გარდა...