სიგიჟის ზღვარზე მონატრებული

სიგიჟის ზღვარზე მონატრებული, ვზივარ და გიცდი დანებებული, სხვა ყველასაგან მიტოვებული, გარინდული და დავიწყებული.

გიჟი ექიმი მატარებელში (14 თავი)

მივაღწიეთ სახლში და აქ დაიწყო ქოთქოთი ქოთქოთთა შორის. -ვაიმე დედიიიი-გაჰკივის დედაჩემი -კაი დედა რა იყო-უბღვერს ლუკა

იო (თავი 7)

...ასეთი ადამიანი, ყველაფრის მიუხედავად ხატად დაისვა, ეს უბრალოდ შენი დახმარების სურვილით შეიძლება იყოს გამართლებული. ან იქნებ იმიტომ შეგიყვარდა, რომ ის ყველაზე ნაკლებად არის სიყვარულის ღირსი.

სიმშვიდემდე შეშლილი(13)

ის კი ისე ძლიერ მიჭერდა ხელებს როგორც ჩვეოდა ,ტკივილამდე მეხვეოდა, ჰაერში ვიყავი თავზე მკოცნიდა და ჩემი პატარაო ლუღლუღებდა თავისი ბოხი ხმით. მხოლოდ მაშინ დავუბრუნდი სამყაროს მამას ხმა რომ გავიგე - ეკუნა სანამ გოგას მოშორდება მარიამი მისი

სიყვარული

სიყვარული.რა არის ის? ამ კითხვას ყველა განსხვავებულად პასუხობს. ზოგის აზრით, ის ღვთაებრივი რამაა,დანარჩენების აზრით კი ტანჯვა და სხვა არაფერი. მე? მე რას ვფიქრობ? სიმართლე გითხრათ, არ ვიცი.მაგრამ იმას ნამდვილად ვერ

მკვლელობა შავი იებით (ნაწილი 1)

შავი გრძელი ატლასის კაბა, ყვავილებში გაწყობილი ეცვა ახალგაზრდა ქალს, რომელიც უსულოდ იწვა იატაკზე. მასთან ახლოს ხნიერი კაცის სხეული იყო,რომელთა შორის მანძილი ყვავილებს დაეფარათ. იები იისფერი იები,სრულიად მიმოპნეულიყვნენ მათ შორის, ისე თითქოს ვიღაცას

ძველი პიანინო - 55

მიმი დედის საწოლ ოთახთან ფეხაკრეფით მივიდა, დარწმუნდა, რომ უკვე დედას ღრმად ეძინა, მერე თავისი ოთახის კარიც ჩუმად გამოხურა, მანაქანის გასაღებს სტაცა ხელი და გარეთ გამოვარდა... საჭეს ამჯერად მისი მეგობარი მართავდა, თავად სავარძელზე მოეწყო და თვალები

ლოგინის გოგოები (თავი მესამე)

-წესით ძალიან უდარდელი ხუმრობა უნდა ყოფილიყო-ღრმად ამოისუნთქა- ეს ბოლოს დავგეგმეთ, სულ ბოლოს ორნამენტების გაკვრა რომ დავიწყეთ დაქირავებულ,საკმაოდ დიდ სახლში. საუბარი ტატომ ჩამოაგდო, მითხრა, ის გოგოები თუ მახსოვდა ჩემ ივენთზე მოსვლა რომ არ ისურვეს...

ასეც ხდება ხოლმე (27 თავი)

ნიკოლოზი ბანცალით წავიდა ნიდასკენ, გოგონამ ხელი შეაშველა მეუღლეს, რომ არ წაქცეულიყო და ღვინის ჭიქა ხელიდან გამოართვა. -ზომაზე მეტი გაქვს დალეული.. უკმაყოფილოდ გააქნია თავი გაღიმებულმა.. -მე მეგონა.. მეგონა.. მეტყოდი რო... თვალების ფახუნით დახედა

ქუჩას მივუყვებით ორნი...

შენი ფილტვებიდან ჰაერს უხვად შევისრუტავ კვლავაც... იცი? პირველ კოცნის ავტორს შენი სახელი აქვს ახლაც...