მინდა ვიყვირო...

ხანდახან ყვირილი მინდება. მინდა უბრალოდ დავიკარგო უკაცრიელ ადგილას, შევწყვიტო ფიქრი, დავივიწყო ყველა და ყველაფერი. მოვშორდე იმ ადგილს, სადაც მნიშვნელობას კარგავს სხვისი აზრი, ემოციები... დაუფიქრებლად ისვრიან მწარე სიტყვებს, ფრაზებს, რომლებიც

festina lente.(1)

-გოგონა არ იყო ძალიან ლამაზი,მაგრამ მას მხოლოდ მისთვის დამახასიათებელი შარმი და მიზიდულობა ქონდა.თანდაყოლილი სურნელი და მუქი მწვანე თვალები,რომელიც ბიჭებს ხიბლავდა.ერთი შეხედვითაც ეტყობოდა,რომ განსხვავებული იყო.ყელზე პატარა შრამი ქონდა.იგი არასდროს

სიმშვიდემდე შეშლილი(8)

-დავწერ ამას და წავალ ... ან მარიამს დაურეკე ავუხსენი და აგიხსნის ...- დგება და მიდის . არც მიყურებს აი ასე უბრალოდ აპირებს ოთახიდან გავიდეს -სად მიდიხარ -კარგი ბიჭის ნიღაბი მომბეზრდა და ვინმესთან მონსტრად უნდა ვიქცე.

ცოდვილი მამაკაცი ( XI)

ამ მგზავრობას ვერ ვეგუებოდი და დედამიწაზე ფეხის დადგმა მინდოდა. ამ ხალხს მოვშორებულიყავი და ასეთ ხმაურიან გარემოს .-მოკლედ მეგობარო , გემშვიდობებით . თუმცა მომავალში აუცილებლად შევხვდებით ერთმანეთს . ამ დროს იმ მეეტლემაც ჩამოიარა, რომელიც გუშინ

არავის უყვარხარ...არავის სჭირდები...

არავის უყვარხარ... არავის სჭირდები... და ალბათ შენც არავინ გჭირდება.... დრო გადის... ყველაფერი იცვლება უარესობისკენ... სიზმრებიც კი იცვლის ფერს...

მამა მიყვარხარ!

ვიცი, გიყვარვარ მამა, მეც ძაან მიყვარხარ,- მართლა! იცი, გპირდები მამა! არ მიგატოვებ!- არა!

ნამდვილი სიყვარული (9)

ნიკი იმ იმედით გავათავისუფლე რომ შვებას ვიგრძნობდი, მეგონა ეს ჩემს სულსაც თავისუფლებას მოუტანდა, ვიმედოვნებდი რომ ჩემი ყოველი ამოსუნთქვა მტკივნეული არ იქნებოდა, ვიმედოვნებდი რომ გასულ წელს მოპოვებული გამარჯვებით ტკბობას შევძლებდი და ამ გამარჯვების

მარტო [სრულად] +18

არ ვიცი ვინ ვარ, რა მქვია, სად ვცხოვრობ და რა ენაზე ვსაუბრობ. მე ვიცი მხოლოდ ეს წვა და ეს გაუსაძლისი სიამოვნება, ტკივილი, რომელიც არანაირ ტკივილს არ ჰგავს. ყველაფერი მტკივა, ის ყველა ატომს ეხება. არ მიტოვებს ადგილს არც სხეულზე და არც სულში, რომელსაც

მთვარის მეგობარი (თავი 4)

მიუხედავად იმისა, რომ ეს ბიჭი საშინლად მაღიზიანებდა, არ მომწონდა, რომ ასეთს ვხედავდი. არ მომწონდა კი არა ვგიჟდები ასეთს რომ ვუყურებ. ჩემი პატარა ფეხებით გავრბივარ და წინ ვესვეტები. - რა გჭირს? - ვეუბნები და სახეს ხელებით ვუჭერ. - ახლა მე დავიღალე. -

ბედნიერების რეცეპტი (მეოცე თავი)

ადამიანი თითქოს ყველაფერს ეჩვევა, უბრალოდ მიჰყვება ცხოვრების დინებას და მექანიკურად მოქმედებს. ახალი ცხოვრების წესი უკვე ტრადიციად ექცათ ქართველიშვილებს. ყოველ კვირას ჯერ ბავშვთა კოლონიას სტუმრობდნენ, იქ ნახულობდნენ შვილობილს. შემდეგ ვაჟის