... შენ მაიძულე მეცხოვრა...(მეათე თავი)

შაბათ-კვირა სახლის ამბებს შევყევი. კვირას საღამოს დრო საკუთარი თავისთვის გამოვაყვი. სახე გავიწმინდე, ქსოვილის ნიღაბი დავიდე და აბაზანა ცხელი წყლით ავავსე, ზღვის მარილი ჩავყარე და ვანილის,ნაზი არომატით გავაჯერე წყალი. სანთლები ავანთე დ მუსიკა ჩავრთე.

შენ

დაგელოდები,მაინც აქ ვიფრენ,შენნგან ვითომ შორ გალაქტიკაზე და შენთან მოვალ მხოლოდ იმ წუთში,როგორც კი მთვარე შემომანათებს..

უკანასკნელი ცრემლი

თოთხმეტი წლის ვიყავი. უკვე გამოსული იმ ასაკიდან, როცა შვილიშვილი ბაბუას მეტადრე უცნაურ და ხშირ შემთხვევაში აბსურდულ კითხვებს უსვამს.

გადასვლა

ხოდა, წავიდოდა. დაჯდებოდა და მოუსმენდა. უფრო ღამით უყვარს ზღვის ხმაურის მოსმენა. ვერ ხედავ, მაგრამ მისი ტალღები იქვე, შენს ფეხებტან გელამუნებიან.შორიდან კი ხმაური ისმის.შენ ხმაურს ეძახი, თუმცა, ეს შენი სულის ძახილია. ტყეში გასული ხმამაღალი

წყვდიადის გვირილა

კიტა დათიაშვილი,ბიჭი რომელიც ვერ იაზრებს ცხოვრების არსს.მისთვის ყველაფერი სულერთია,სანამ იურისტ გოგონას ლეა ახვლედიანს შეხვდება.მათი ქიმია დიდ ატომურ ბომბად იქცევა,როცა ნელ-ნელა მათი ბნელი საიდუმლოებები ამოტივტივდება ფსკერზე.

მონატრების ტალღა

სულ დამუნჯდა ყველაფერი, ალბათ მთვარეს ასე სურდა,რომ გაექრო ყველა წამი ერთმანეთის დასაწუნად...

გულისცემა 6 თავი

სანდროს დანახვამ ამანერვიულა’ ვუყურებდი ძარღვებ დაბერილ კაცს რომელიც სიბრაზეს ვერმალავდა, ჩაწითლებული თვალებით მიყურებდა დარომარა ალბად იქ მყოფი ხალხი მომკლავდა’ დათო გვერდით მომიდგა და წელზე ხელი მომხვია’

მთვარის სონატა

მტკვრის მიმდებარედ, ბუნებაში სწორედ სავსე მთვარის მოპირდაპირედ, აღმოსავლეთ და დასავლეთ მხარეს სონატა ჟღერდა.. ერთი სონატა.. ორი ისტორია... ერთი სონატა... ერთი სული, ორ სხეულში..

წითელქუდა (სრულად)

ცალი, თავისუფალი ხელით თავსაბურავი გადავიხადე. წითური ცეცხლოვანი თმა მხრებზე ჩამომეშალა. თან თითით მოვიხმე ჩემკენ. დანდობილად წამოძუნძულდა. თავალებანთებული. მომიახლოვდა და ტუჩი მოილოკა.

ჯეიმსონების მოჩვენება ( I )

მათ სახეებზე ზუსტად ამ წამს ზუსტად ამდროს შეგეძლო , ყველფერი მკვდარში შენც გარდაცვალება . შუაღამის დადგომამდე ცოცხლად მოსიარულე მკვდრების ბოლო ნაპერწკლები ქრებოდნენ , ქრებოდნენ იმ