ირონიის მეფე და ცინიკოსი დედოფალი

-ვაიმე, გამოვიდა ქალო ნადია, ნუგზარა, მაკრინე, ნანული, ლამზირა, ინოლა და გამოვიდა მთელი სამეზობლო რა გაღრიალებს ანრი ჯოხაძე ხარ?! -უიმე, არ დაგეზარა მაინც ჩამოთვლა? ნუ ახლა ინოლა თუ გაბრაზდა ან ნაძია რაღა გადამარჩენს მაშინ სამუდამო

როიალები (5)

მესამე კვირა მიწურულიყო, რაც ბელა უგონოდ, უსიცოცხლოდ იწვა რეანიმაციის განყოფილებაში და აპარატზე მიერთებული უიმედოდ სუნთქავდა. მუდამ მოვლილი, ნაზი კანი გათეთრებოდა, თითქოს მეტად დამჭკნარიყო ვარდებივით, რომლებსაც აღმერთებდა. წითელი ტუჩსაცხი ძველებურად

სამი გზა (თავი 11)

ბიჭმა ჯერ უფრო მეტად შეკრა წარბები, უფრო მეტად გამოეხატა სახეზე ბრაზნარევი გაკვირვება, შემდეგ კი ცალყბად ჩაეცინა და თვალი აარიდა გოგონას მზერას. -თამაშობ. -მოკლედ მოუჭრა მან და სახე უმალვე დაუსერიოზულდა.

უცხო ( პერსონაჟები)

ეს ჩემი პირველი ისტორიაა, ეს დღიური მართლა არსებობს.. მაგრამ რაღაცეები მე ჩავამატე, უფრო საინტერესო, რომ ყოფილიყო. რამდენად კარგი, გამომოვიდა არ ვიცი, ეს უკვე თქვენ უნდა გადაწყიტოთ. პერაონაჟები ჩემი ფანტაზიით ავირჩიე..

რეისი-თეკლა იორდანაშვილი

გოგო ბიჭს რაღაცას უხსნის ისტერიულად, ბიჭი კი უემოციოდ აბოლებს “მალბორო ლაითს”, აშკარად არ უსმენს გოგოს. იქვე, პატარა ბავშვი დარბის, ასე, 4-5 წლის, ძალიან ჰგავს ბიჭს.. მისი ასლია… ოღონდ ბევრად უკეთესი ვარიანტი. ვზივარ და საათს არ ვაშორებ თვალს… ისე

უცხო ( თავი 9 )

მენატრები ისე მენატრები, რომ სული მეხუთება, უშენობა მახრჩობს და ნელნელა მგუდავს. იცი ყველაზე ძალიან, რისი მეშინია?! - შენი ხმის ტემბრი, ნაზი მიხვრა-მოხვრა, ნატიფი ნაკვთები, შენი სურნელი, დროთა განმავლობაში არ ამოიშალოს, ჩემი მეხსიერებიდან.დედიკო,

ძველი პიანინო - 37

მხატვარი მდუმარედ შეჰყურებდა ცარიელ ტილოს, დიდი სურვილი ჰქონდა თავისი წარმოდგენით დაეხატა მკვლელი, მაგრამ როგორ უნდა შეექმნა მკვლელის სახე, როცა მისი სულიერი პროფილიც კი არ იყო დაზუსტებული. - ვითომ ერთი ჩვეულებრივი ფსიქოპატია და გიჟი არ არის? ფიფოს

როგორ რთულია უშენოდ...

თითქოს წუთები უსასრულოდ გაიწელა უშენოდ... დრო არ შველის შენს მონატრებას, უშენობით გამოწვეულს. ისევ ცრემლები... ისევ ცრემლები, მეალერსება ჩემს ცივ სახეზე, და სიყვარული უწინდებურად მხოლოდ, მატულობს...

2 ცხელი შოკოლადი და ერთი კაპუჩინო (თავი 1)

..აი ასე თორნიკე.ხო ვიცი სასწაული და დაუჯერებელი ისტორიაა მაგრამ ასეა.. ჩემი ცხოვრება ერთი დიდი არეულობაა.ამიტომ არ გაგამტყუვნებ თუ ამის მერე ჩემთან მეგობრობას არ მოინდომებ -როგორ შემიძლია შენთან არ ვიმეგობრო მარიამ,შენ ხომ ასეთ ისაინტერესო ხარ..

მე, რომ არ მეთქვა...

მე შენ მიყვარხარ, ამბობ და კრთები... თითქოს ჩვენ ქვემოთ იშლება ფსკერი, აწითლებული, თავს მიწისკენ ხრი ზედ ჩამოგეგცა თითქოსდა ჭერი. რამდენად რთულია გრძნობებში გატყდე, თავს აიძულო სიტყვებმა გაგცეს, გული საგულეს მოსწყვიტო სწრაფად