დამსჯელი (5)

გაბრიელი დილით გვერდის შეცვლას ამაოდ ცდილობდა ლიზა მის მკერდზე თავდადებული საკუთარ ქურთუკში გახვეული იწვა და ბავშვივით უდარდელად ეძინა -რა უსაფრთხოა როცა სძინავს,-გაეცინა და გოგონას მეორე ხელიც შემოჰხვია. ლიზა აფართხალდა წამით გაახილა თვალები და

ყველა ქალი ელოდება ჯელტმენს(სრულად)

არა რა,ახლია ჩემზე.ხომ მითხრა დედაჩემმა ქოლგა წაიღე,თორემ გაწვიმდება და დასველდებიო.მარა ვინ გაუგონა,ისეთი ცა და მზეა,რა გააწვიმებს-მეთქი და კი ვდგევარ ახლა გაწუწული.ხომ გაგიგიათ „დედის წინ მორბენალ კვიცს,ან მგელი შეჭამს ან მგლისფერი ძაღლიო“,ხოდა

სიყვარული რეანიმაციაში

ნიას ბედი არ სწყალობდა, ყოველ შემთხვევაში, თვითონ დარწმუნებული იყო საკუთარ უიღბლობაში. თითქოს ყველაფერი ჰქონდა იმისთვის, რომ მისი ცხოვრება ცისარტყელას ფერებით ყოფილიყო სავსე, მაგრამ ერთბაშად უბედურება დაატყდა თავს – სამედიცინო უნივერსიტეტის მესამე

* * *

ძებნით თვალები ზღვასავით დაშრნენ, ბრმა ილუზიით ზეცაში ვიფრენ, თუ რეალობას ვერაფერს ვავნებ, ვაღიზიანებ აკრძალულ ფიქრებს...

შემთხვევითი არჩევანი(ნაწილი16) დასასრული

დემეტრე მაგიდაზე შემოვსვი, ისე გავერთე საქმით ვერ გავიგე როდის შემოვიდა ავალიანი. -რას აკეთებ პატარა'ვ,, ყურთან მიჩურჩულა. ხელი გადაწია ჭიქის ასაღებად. მის შეხებაზე გამაჟრჟოლა. ჩემს რეაქციაზე გაეცინა და სწრაფად მომშორდა. ,,როგორ მომნატრებია მისი

მე, რომ გაპატიო, სიყვარული თუ გაპატიებს?! ...17...

გარემოს აკვირდებოდა. აფორიაქებული თვალებით ირაკლის ეძებდა და იპოვა კიდეც, ძელსკამზე იჯდა,ხელებით მუხლებზე წამოწეულიყო,თავი ჩაეღუნა,ნელ_ნელა მიუახლოვდა გოგონა,თმებზე ხელი შეუცურა,გვერდით დაუჯდა. ბიჭმაც იგრძნო გოგონას მიახლოება,თუმცა თავი არ

ამოუცნობი ზარი (2)

ნიუ–იორკის აეროპორტში ოთხივემ გაიარა რეგისტრაცია და თვითმფრინავისკენ მიემართებოდნენ... ნიტას უბრალო თხელი ზედა და ვიწრო ჯინსი ეცვა, ფეხზე კეტები. თმა გაშლილი ჰქონდა, უყვარდა თავისი გრძელი და ფაფუკი თმის გაშლა, სულაც არ უქმნიდა ეს დისკომფორტს.

ივლისის ღამე

ივლისის ღამეს, ფოთლის შრიალში როცა ვარსკვლავებს ეტრფოდა მთვარე, იმ ქუჩის ბოლოს, მაღალ გორაკზე ჭაღარა მოხუცი ანთებდა სანთელს.

გრძნობების მორევში(4)

-ჩემი მოუსვენარი ცოლის დამსახურებაა რომელმაც არ იცის რომ მთვრალ ქმარს რომელსაც ჭკუას აკარგინებს ხელები არ უნდა უფათუროს - მისკენ დაიხარა ამღვრეული თვალებით და ტუჩზე ნაზად შეეხო თან ლაპარაკობდა შემდეგ როცა ხელების შეხება იგრძნო წელზე რომელიც ნელა

ასეც ხდება ხოლმე (22 თავი)

ნიკოლოზი დაბნეული დაჰყურებდა ატირებულ გოგოს, რომელიც კისერზე ჩამოკიდებოდა და ხელის გაშვებას არ აპირებდა. ყოყმანის შემდეგ მოჰხვია ხელები წელზე და ნაცნობი სურნელი ღრმად ჩაისუნთქა. უცნაური გძნობა ჰქონდა, თითქოს უცხო და თითქოს ნაცნობი სიტუაცია