ლელო (თავი 11)

ქალბატონმა ქეთევანმა ხომ უნდა გააკეთოს რაღაც სისულელე? (არადა ის გმირი ყოველთვის მე ვარ ხოლმე, ვინც ყველაფერს აფუჭებს). გუშინ ხელი მოიტეხა და ეგ და მახო თბილისში წავიდნენ. რა ენაღვლება? დედამისი და მამამისი იტალიაში არიან წასულები ორი კვირით და ღამე

ხელები, რომლებიც არასდროს ტყუიან

ჩქარა მივაბიჯებ, თავდახრილი, როგორც მჩვევია. ისე დაჟინებით დავყურებ ტროტუარს, თითქოს ძვირფასი ნივთი დავკარგე ახლომახლოს, თითქოს ჩემი მზერით მსურს ასფალტის მიღმა დავინახო დედამიწის გული. ხელები ჯიბეებში მაქვს ჩაწყობილი. მაგრამ არა, სულაც არ მცივა.

ფსიქიკურობის შეშლილი მარში (10)

რატის წასვლის შემდეგ ყველაფერი არეულ ფაზაში გადადის, ვრჩები მარტო საწოლში სულ მთლად შიშველი და ვტირი... არ ვიცი რატომ ,მაგრამ ვტირი იქნებ ეს არის ბედნიერება ? ვეკითხები ჩემს თავს და მეცინება ამ ოცნება დრამაზე, შემდეგ ვიწმენდ ცრემლებს და მხიარული

Don't Leave me

ახლა ღამის 11 საათია,უჩვეულოა თუმცა თითქოს შუაღამეა , ქუჩები ცარიელია,ცარიელი და მარტოსული, მე ჯერ კიდევ თინა მასწავლებლის სახლის კიბეზე ვდგავარ, ვუცდი იქნებ გადაიღოს წვიმამ, თხელ ჟაკეტს ტანზე ვიწებებ, მდინარესავით მოედინება გზაზე წყალი როგორც

გრძნობები ნაწ:3

ადამიანისთვის არის ერთი სანუკვარი გრძნობა: ის სიხარული, როცა გაიგებ, რომ შენზე ფიქრობს ვინმე და შენი ბედი აწუხებს გულწრფელად და უანგაროდ. პატიოსანი თვალივით იშვიათი და ძვირფასი სიხარულია ეს სიხარული, რამდენ პირობას უნდა მოუყაროს თავი მის ასახდენად?

უხილავად შემაყვარე თავი(3 თავი)

-კი კარგად ვარ წავიდეთ დროა . წამოიშალენ და გარეთ გავიდნენ .ნინიმ იქაურობა კარგად მოათვალიერა, თუმცა კვლავ ყველაფერი ჩვეულ ფორმაში იყო. ფიქრები არც ლექციაზე ასვენებდა, ვიღაც უყურებდა მაგრამ ჩვოვლებრივარ კიარა განსხვავებულად და ყველაზე მეტად მისი

ამქვეყნიურ ჯოჯოხეთს მოგიწყობ +18 (26)

თენგიზის გახსენებაზე სისხლი მაწვებოდა და გონებას მიბინდავდა, საკუთარი ხელით მინდოდა მისი გატყავება, უსასტიკესი წესებით მსურდა მისი მოკვლა, მან ეს დაიმსახურა! ყველაფერი დაიმსახურა! რამდენიმე წამი უხმოდ ვისხედით ოთახში და დუმილი ისევ მე დავარღვიე

სად ხარ უფალო?!

უსამართლობამ შუღლმა და ბოღმამ დაისადგურა თითქოს და ყველგან... ისეთი ავი გახდა სამყარო სურვილი არ მაქვს მათ დავემსგავსო...

მე, რომ გაპატიო, სიყვარული თუ გაპატიებს?! ...2...

-რა აზრის ხარ პირდაპირ მითხარი- მისვლისთანავე კითხა ნინიმ -დაინახე არა? ისე მიყურებდა რომ თითქოს რამე დავაშავე, არადა პირველად დავინახე. -სამაგიეროდ მისთვის არ ყოფილა პირველი-აღელვებით უთხრა ნინიმ -რა? ნინი რამე ხდება და არ ვიცი?-ცალი წარბი აუწია

ლილის დღიურები 2

ისევ სარკესთან დგას ამჯერად უკვე ძირში დაჭრილ ფრჩხილებს იკვნეტს და ნუნებიდან სისხლს იდენს... გარეთ გასასვლელად ემზადება... წამიერად შეშინებული მოცილდა სარკეს და ხარხარით გავარდა გარეთ... ბინის ქირას ხანდახან იხდის... ზოგჯერ კი ნახევარს იხდის... ეს