69 დღე ტყვეობაში (თავი 6)

ლიამ!-ნაცნობი ხმა მოესმა,თვალები ოდნავ გაახილა და მის გვერდით მწოლიარე გოგონას გახედა. -ლიამ!-ყვირილი განმეორდა,რასაც კარზე დაბრახუნების ხმა მოჰყვა. -შენი დედაც... ჰარი!-დაიღრინა ლიამმა-რა ჯანდაბა გინდა ამ დილაადრიან? -გამიღე კარები,ახლავე!-ყვირის

თმაში ჩაგიწნი გაზაფხულს

თმაში გიწნი გაზაფხულს , ის ხომ შენსავით კარგია. გააფერადებ სამყაროს თორემ, მუქი და ფარსია მზის ამოსვლისას ვიხილავ; შენს უძილო თვალებს. სხვები ვერ გაგვიგებენ, ის ხომ არაფერს ამხელს. შენში მიყვარს ის გოგონა,

ძველი პიანინო - 23

მიმი ისევ ძილისკენ იყო წასული ბიჭებს კრუასანები მინდაო, რომ მიაძახა. ნაქსოვ პლედში გახვეულმა კვლავ ძილს მისცა თავი... ძილამდე კი ერთი გაიფიქრა... „რა ლამაზი და თბილი პლედია.... ნეტავ ვინ მოქსოვა?.. “ ისე ღრმად ეძინა, სავარძლიანად რომ გაეტანათ

5.მხიარული რომანი

-დამპალო! საზიზღარო! ეს როგორ გამიკეთე, რატომ დაუშვი ჭანჭიკები, რა ნამუსით იქცევი ასე?-თეკლა ბექას კისერში მკლავებს ძლიერად უჭერდა, თვალებს აბრიალებდა და ისე გაჰკიოდა ლამის მთებსაც ზანზარი დაწყოთ.შემეშვი მხეცო! ანა , გთხოვ უთხარი რამე!-ბექა

და როგორც მანამდე აცლაც მდურს ტირილი

და როგორც მანამდე ახლაც მსურს ტირილი მთვარესთან რამდენჯერ მე ღამე ვათიე. და როგორც მანამდე მე ისევ მაგიჟებ შენი სიახლოვე მე პულს ამიწევს

მაფიის ბოსი! თავი 7 (1D Fanfic) +18

ერთი კვირის შემდეგ მე, ზეინი და ლილი ერთად დავბრუნდით ლონდონში. აეროპორტში ზეინი გვერდით გავიყვანე, რადგან მინდოდა რაღაც მეკითხა -ზეინ ლილი ბაზაზე ვერ იცხოვრებს იმედია ხვდები?! -მერე ვინ თქვა რომ იქ მივდივართ. ქალაქის ცენტრში იცხოვრებთ საუკეთესო

მე, რომ გაპატიო, სიყვარული თუ გაპატიებს?! ...4...

აუუუუ ფარდააააა-დილით,თვალებ გაუხელად გაჰკიოდა ნინი -ტყუილად იტკენ ყელს,უკვე გღვიძავს და ფარდა თავისით არ გადაიწევა,სანამ დაიძინებდი მანამდე უნდა გადაგეწია,მე რომ მეტლიკინებოდი- ირონიულად ჩაილაპარამა ქეთამ და სააბაზანოში გალასლასდა,არასოდეს უჭირდა

უსათაურო

არ მომწონს მერე რა, მე შენი ლექსები არც გრძნობა არ მომწონს, ზედმეტად ყალბია ვიცი რომ გტანჯავენ უაზრო ეჭვები და ცხოვრობ საეჭვოდ რომ დიდი ხანია

დავიწყებული სიყვარული და მოულოდნელი შეხვედრა

---ჩემო ერთადერთო და ჩემო იმედო,ჩემო სიყვარულო.მამაშენი უბრალო ადამიანი იყო და ამის გამო ბევრი დამცირება გადავიტანეთ.შენთვის რომ არ მომეკლო,სახლიდან-სახლში მოსამსახურედ ვმუშაობდი.იმ სახლშიდაც ვიმუშავე ჩემო სიცოცხლევ,შენ რომ მომავლის იმედით შეჰყურებ

... მერე? ...

........მერე? მერე ფართოდ გამოაღეთ ფანჯრები და იმღერეთ ისე...ისეეეე ხმამაღლა, რომ ეგონოთ თუნდაც ერთი შეშლილი, თქვენ ხომ ქვეყნად აღარავის არ ჰგავხართ!!!!!!