სიჩუმე ყველაფერია

რამხელა სევდას მალავდი მაშინ როცა ბაგეზე ღიმილი გედგა, მინდოდა ჩუმად შემოგხვეოდი, შემოგხვეოდი და ისე მეთქვა,[

შეგეჩვიე XX

-წინდახედული ადამიანი ყოფილხართ მაგრამ შეცდომებს ყველა უშვებს. უცებ გამდიდრებულთა სენია. -როგორც იქნა მანდილოსანმა ხმა ამოიღო და მაშინვე შხამი ამოაყოლა. ირონიით სავსე გამომეტყველებით მიცქერდა. ნიშნის მოგებით ჩაიცინა. თითქოს ყველაფერი მზად ქონდა

მე, რომ გაპატიო, სიყვარული თუ გაპატიებს?! ...3...

-სალამი ბიჭეეებს-მხიარული გაღიმებული სახით წევს სკამს და კი არ ჯდება, ეხეთქება.ღიმილითვე ათვალიერებს ბიჭებსაც,ისინი კი ჯერ გაკვირვებულები უყურებენ,მერე ეღიმებათ,თოკო კი გაფართოებული თვალებით უყურებს -ლევანის და ლუკაზე მსმენია,როგორ ხართ? აი შენ კი

უკანასკნელად

ხელი ჩამკიდე ისე ძლიერად, რომ თვით სიკვდილმაც ვერ დაგვაშოროს, მე შენ მიყვარხარო ისე დამიძახე, რომ თვით ღმერთებსაც ზეცად გააგონო.

შეცდომა თუ ბედისწერა (თავი 2)

იცი რაა მიკა?! შენ ხარ ძალიან ჭკვიანი,როგორ მიხვდი,რომ შენი დახმარება მჭირდებოდა??-ვკითხე ოდნავ მომთბარმა.ის ისეთი საყვარელია^^ -ჭკვიანი ვარ ჩემო მორცხვო სტუმარო!-ჩაიხითხითა და მანქანაში ჩაჯდა...იდიოტი, საპასუხოდ კი უბრალოდ დავეჯღანე. -ენა შეყავი და

გრძნობა

ეს იყო და ეს შენს მერე ეს ფრაზა არსად მინახავს,მარტო მე კი არა მთელს სულიერებას აღარ უნახავს,აღარც ვენის და არტერიის ქუჩებს შორის მოხეტიალე დარდსა თუ ბედნიერებაში, ამბიციასა თუ მადლიერებაში აღარც გულის სარქველს შემყურე ჩაფიქრებულ სულიერებასთან

უხილავად შემაყვარე თავი(4 თავი)

გონება არეული ზემოთ ამოვიდა იკა იქ არ დაუხვდა . -სად არის იკა წყალი მოვუტანე -გარეთ გავიდა ,ჰაერზე -გავხედავ ნინი კიბეებს სწრაფად ჩაუყვა და იკას დაუწყო ძებნა. ეზოში სკამზე იჯდა და შორს გაჰყურებდა თითქოს რაღაც არასებულს უყურებდა ამ კორპუსებისა და

სხვაობა ქალსა და მამაკაცს შორის

ისედაც ცხადია, მაგრამ შესაბამისი გადაწყვეტილებებით მაინც დამტკიცდა, რომ ამა თუ იმ საკითხზე ქალსა და მამაკაცს განსხვავებული შეხედულებები აქვთ და ქალები გაცილებით მტკივნეულად განიცდიან ყველა მოვლენას და ერთი და იგივე მოვლენის დროს ტვინის სხვადასხვა

უ.კ_ს

პირველად მომინდა მხატვრად ყოფნა.. შენი აღწერილი შენივე თავი წარმოვიდგინე.. შავ.. ელეგანტურ სამოსში.. გარეთ.. ვარსკვლავებიანი ცის ქვეშ მომღიმარი როგორ მიირთმევდი ცხელ ყავას.. მაგიდაზე თითებს ათამაშებდი და

გავა დრო,და მოვუყვებით შვილებს..

გავა დრო, და მოვუყვებით შვილებს თუ ამ გრძნობამ რა უღმერთოდ გვძლია რომ სიხარულს გული ვეღარ იტევს რომ ამ გრძნობას სიყვარული ჰქვია..