Love you

ჩემს სევდიან ღიმილს ვერაფერი შველის შენი ხმის ფრაგმენტების გარდა.. ბოხი ბარიტონი სიზმარივით შემორჩა მეხსიერებას.. ავირიე..უკვე რამდენიმე დღეა ჩაშავებული თვალებით დავდივარ..სიცარიელის დამალვას ჩემი თბილი კაშნით ვცდილობ.. უკვე რამდენიმე დღეა

ფსიქიკურობის შეშლილი მარში (6)

სწრაფად გავშორდი მას და ვფიქრობდი ყველაფერზე. ვგრძნობდი ყოველი ფეხის გადადგმაზე როგორ ინგრეოდა ჩემს უკან სამყარო. მესმოდა საშინელი გამკივანი ხმები,რომლებიც მე მომსდევდნენ თითქოს. ნაბიჯს ავუჩქარე, თითქმის გავრბოდი გასასვლელში ნიტა დამხვდა ასეთ

ძველი პიანინო - 2

სახლში მისულს უარესი რუტინა დახვდა: „ტელეფონი რატომ გქონდა გათიშული?“ „რა ფერი გადევს?“ „მანქანა ხომ არ დაამტვრიე?“ „რაიმე შეგემთხვა?“ „ამდენი ხანი სად იყავი?“ ბოლო შეკითხვაზე აღირსა პასუხი: „სად ვიქნებოდი აბა? სამსხურში ვიყავი!“ „აბა სამსახურიდანაც

საბედისწერო თავბრუსხვევა (თავი 6;7)

-ანნამარია, გამოფხიზლდიი, ანააა!- მიყვიროდა ვიღაც, მე კი უკვე ვფხიზლდებოდი. თვალი გავახილე და მაშინვე ლუკას გაფითრებული სახე დავინახე. -როგორ ხარ? - თბილი ხმით მკითხა. - ვინ არის ის გიგა, მივუნგრევ თავ-ყბას ასე რომ გაგხადა. მაგის ბრალია არა, შენი ეს

ეგოისტი (სრულად)

შენ რომ შეგხვდი, თითქოს სამყარო, რომელიც აქამდე ჩემთვის მხოლოდ შავ-თეთრი იყო და ჩაბნელებული, ათასნაირი ფერებით მოიდღაბნა და სინათლით აივსო. და სწორედ ამიტომ მივდივარ. შენგან რაც შეიძლება შორს. მე ამას არ ვიმსახურებ. მე სიბნელეში დავიბადე და

შენ ჩაგიფიქრე მაშინ თავი 4

დაბნეულმა ვერც კი ,მივხვდი, რომ კარებში ვიდექი და შემოსვლის საშუალებას არ ვაძლევდი, ერთი ნაბიჯით უკან დავიხიე, ისიც მაშინვე შემოვიდა, მაგიდაზე დადო ლანგარი და სავარძელში მოკალათდა მე გაოცებული ვიდექი ჯერ კიდევ , ღია კარებთან და ვუყურებდი მის

ქუჩის სამოთხე (პირველი თავი)

ნინა ადექი, დაგაგვიანდება. გავიგონე მამაჩემის სასიამოვნო ხმა -ბატონო დავით, მაცალე ძილი. ამოვიზმუილე -ნუ მეძახი ეგრე, თორემ მოგხვდება. არასდროს მოსწონდა როდესაც ფორმალურად მივმართავდი და მუდამ ბუზღუნებდა,მე კი მიყვარს მისი ბურტყუნი. -უიმე, უჟმურო,

ჩემი დემე

მინდა გაგაცნოთ დემე ჩემი დემე... დემე სულ პატარაა,მაგრამ უკვე თეთრ და შავ ადამიანებს არჩევს,იცის ვინაა მისი და ვინ არა... უყვარს ყველა ვინც მის გვერდითაა...

ჩემი ცხოვრება პაპარაცის ობიექტივში 18+

მენდი! წამოდი ჩვენი რიგია. ჩემმა დაქალმა ხელი დამავლო და სტადიონის შესასვლელთან მდგარ დაცვასთან მიმათრია. კონტროლიორმა ბილეთები შეგვიმოწმა და დაცვამ კარი გაგვიღო. ეს რაღაც კონცერტია, სადაც ნინამ წამომათრია, რადგან მისი საყვარელი ბოის ბენდი გამოდის.

მანგო,გარგარის არომატით (სრულად)

პეპემ და პერელმანმა. -თამთა ტო ?_ჰკითხა პეპემ. -არა_ჩუმად, გასაოცრად ამოიღო ხმა. -ეგ! ეგ,რომ გაბედო, მოგკლავ! ეგ რომ იყოს,ოთ ვეღარასოდეს დაინახავ და მითუმეტეს ვერ გაეკარები! _კბილებში გამოსცრა პერელმანმა და იქიდან გამოვარდა.