სადღაც შორს... მთებში თავი 25

-არა, მე ამას არ შევეგუები. აირჩიე ან ის ან ოჯახი? ულტიმატუმი წაუყენა დედამ -მე მას ვირჩევ. გამოსცრა რეზომ და კარი ისე გაიხურა რომ კინაღამ ანჯამებიდან ამოვარდა. მანქანაში ჩაჯდა და ადგილს მოსწყვიტა. მობილური მოიმარჯვა და სოფოს დაურეკა. -ყველაზე

ფსიქიკურობის შეშლილი მარში (7)

5 წუთიც და მისაღებ ოთახში ვიჯექი, ჩემი უკვე გაზრდილი 22 წლის დისშვილი ღიმილით მიყურებდა და მეუბნებოდა რამე თუ მჭირდებოდა. „ადამიანობა“ადამიანობა მჭირდება ვიმეორებდი გულში ჩემთვის, ბოლოს კი უცნაური რამ გავიგე. თავიდან მთელს ტანში საზიზღარმა

მარტო (თავი 8)

დანას ოდნავ ზევით მაცურებინებს და ტუჩებთან მაბჯენს, ინსტიქტურად პირს ვაღებ და წამებში ვგრძნობ ენა როგორ ისერება და როგორ მევსება პირი წითელი სითხით. მტანჯველად მსიამოვნებს სისხლის გემო და გასერილი ენა. შუა თითს პირში მიდებს და ატრიალებს, მე კბილებს

ლელო (თავი 7)

თითქოს ჩემს სხეულში, გულ-მკერდში და მუცელში, დიდი მინის სათავსო იყო, ოთხკუთხედი აკვარიუმივით. თავზე ისეთი ხუფი ეფარა, როგორიც ბანკებს აფარია. შიგნით რაღაც საოცარი სიმძიმის შავი სითხე გროვდებოდა, ყოველთვის როდესაც რაღაც ემოციას ვმალავდი… მაგრამ ამ

წითური წერტილი

კაფეში ვზივარ უგუნებოდ და ყავას მივირთმევ.ძველი კაფეა, რომელსაც მოხუცი მიმტანი ყავს(ალბათ მეპატრონეცაა) ,დაბალი ოთხ ადგილიანი მაგიდები დგას, ხო სწორედ ისეთი 70იანების ამერიკულ ფილმებში რომ არის.ჩემ წინ მაგიდასთან საყვარელი გოგო ზის,იღიმის, მაგრამ

ამქვეყნიურ ჯოჯოხეთს მოგიწყობ +18 (21)

ქალაქისგან მოშორებით მიტოვებულ ორსართულიან და უკაცრიელ სახლშ მივედით. პირველი სართული სავარაუდოდ საწყობისთვის გამოსადეგი იქნებოდა, აი მეორე კი უკეთესი შესახედავი იყო. ორსაწოლიანი იდგა, მის გვერდით ორი სკამი, ცოტამოშორებით ბარივით იყო გაკეთებული და

danger/საფრთხე (თავი 1) +18

დიდი ხვეწნის შემდეგ ლილის და სარას დავთანხმდი კლუბში წასვლაზე.სადათ ჩავიცვი ერთიანი შავი კაბა არც ძალიან გრძელი და არც ძალიან მოკლე,ფეხზე კი თეფრი ოლ სთარის კედები.გრძელი, ღია წაბლისფერი თმა გავიშალე და ტუჩზე ძალიან ღია ტუჩსაცხი წავისვი.ტელეფონი

იძულებითი ქორწინება (14 დასასრული )

დღევანდელი დღის დაღლილობა მთლიანად დამავიწყდა მის მკლავებში. ერთიანად მოვეშვი და მისი სუნით გაჟყენთილ სითბოში პატარა ბავშვივით გავითიშე. დილას საწოლზე გავიღვიძე, თეთრ საბანში გახვეულს იმ ტანსაცმლით მეძინა, რითიც გუშინ ჯონკუკის მუხდებზე ჩამეძინა.

ქუჩის სამოთხე (მერვე თავი)

კიდევ დიდხანს ვუყურებდი მის მძინარე სახეს და გული სააქაოს არ იყო. შემდეგ თვალები დამეხუჭა და მორფეოსის სამყაროს ვეწვიე. დაახლოებით ორი საათი მეძინა, დაჟინებულმა მზერამ გამომაღვიძა. თვალები გავახილე, თავი საწოლზე მედო, შამოვიწიე და გავიზმორე.

Black Widow_შავი ქვრივი #9

-მგონი ჯობს რომ შენც მას მიყვე._ცალ წარბს ვწევ, ის კი გაკვირვებული მიყურებს. -უკაცრავად? არ ფიქრობ რომ ქმარს არ აქვს ცოლთან ყოფნის უფლება?_ახლოს მოდის და აბაზანის კიდეზე ჯდება. -როგორ გამაცინე. ქმარს, რომელმაც წინა ღამით ცოლის სისხლი დალია? მაპატიე,