* * *

შენს მსგავს სევდას დავატარებ გულით, მე რომ ვფიქრობ შენზე, ესეც იცი... ვაბნევ ცაზე პარალელურ სიზმრებს, როგორც ყელზე შეწყვეტილი მძივი.

მარგარეტ ეტვუდი - მხევლის წიგნი

წარმოიდგინეთ სამყარო, სადაც ქალებს ეკრძალებათ მუშაობა, საკუთრების ფლობა, სიყვარული, ოჯახის შექმნა, ქუჩაში სიარული. ეკრძალებათ, გამოიყურებოდნენ ისე, როგორც თავად სურთ, ისაუბრონ და მოიქცნენ ისე, როგორც საჭიროდ ჩათვლიან...

შემდეგი შენ ხარ (სრულად)

-და მაინც-განაგრძო კაცმა-შენი თვალები ისეთი სუფთა და უმწიკვლონი არიან, როგორც თმაგაშლილი ქალწულები...

ბნელი მხარე (სრულად)

მახსოვს,იმ ერთ დღეს ემამ მითხრა,გათქმის შემდეგ,ჯერ რომას დაკარგავ,როგორც მეგობარს და შემდეგ,საკუთარ თავს,როცა ვერ აპატიებ მომხდარსო.. ვიცოდი, განა ჩემთვის მოულოდნელი იქნებოდა მომავალი?! მაგრამ,ჩემი გასავლელი გზის ერთ პროცენტსაც კი ვერ დავემთხვიე

ერთმანეთის პირისპირ(12)

კირა წავიდა, ლაშას ნაწილიც თან წაიღო. ბიჭი მოჩვენებას დაემსგავსა. ყოველ ღამე ნატრობდა რომ იმ წყეულ ავარიაში მომკვდარიყო. დაჩი ღელავდა მეგობარზე, უფრო სწორად იმაზე რაც დარჩა მისგან. ისინი ისხდნენ ჩაბნელებულ ოთახში, სიტყვის უთქმელად. -ლაშა ასე

დახუჭობანა

გეძებ და ძებნისას საკუთარ თავს ვკარგავ. შენ გნატრობ, ნეტარო სიმშვიდის სავანევ. მსმენია არსებობ, ოდესმე გიხილავ. თუ დროში არ ავცდით ერთმანეთს აქამდე

ვარსკვლავი მზესუმზირის თავზე (სრულად)

-მეშინია.-თქვა და ღრმად ჩაისუნთქა. -მგონი მეც. -ბავშვები არ უნდა იღუპებოდნენ. ალბათ ვერასოდეს გავხდები პილოტი. -რა მოხდება ახლა,ამ წამსვე თუ გავითიშებით? -ეს იქნება ყველაზე ლამაზი სიკვდილი სამყაროს არსებობაში. არ მახსოვს რამდენი საათის განმავლობაში

უსამართლობის სამარე

ცხადი გახდება მთავარი ფაქტი, ბევრი ცრემლის და განცდების ფონზე, ბოროტებაზე ძლიერი გახდი!!!

მე შენი მჯერა

ვიხსენებ იმ დროს როდესაც ჩემს თვალებში წყვდიადი იყო ჩაგუბებული და ჩემს გონებაში დანთებული კოცონის გარშემო დემონები ცეკვავდნენ ( მაშინ ხატ-დაკარგული, გზა აბნეული, სრულიად მარტო დავატარებდი სიცარიელეს )

წლები გავა..და ჩვენ ერთმანეთს სადმე შევხვდებით...

ამოვიკითხავ უთქმელ სიტყვებს დიდხანს რომ დუმდი და შევეცდები ღრმად ჩავიბეჭდო ის თვალები,რომლითაც მიმზერ ახლა და გავიხსენებ ძველ თვალებსაც ადრე რომ ვუხაროდი.. გავა წლები და ჩვენ შევხვდებით ისე თითქოს ეს პირველად ხდება. ორი ნაცნობი უცნობივით დავიწყებთ