,,მელანქოლია და შეხვედრის მარადისობა"

ეძღვნება, ჩემთვის ძვირფას ადამიანზე მოგონებას. ისტორია რეალურია და ძალიან სევდიანი. პერსონაჟი გადმოსცემს გრძნობებს და ერთადერთი შეხვედრის ამსახველ მარადისობად ქცეულ განცდებს...

დაჩი თუხარელი (სრულად)

იმ ზაფხულს, როცა დაჩი თუხარელმა მემილიონედ ამიხსნა სიყვარული, გადავწყვიტე, ბათუმისკენ აღარ გამეხედა. ბათუმელი არ იყო, მაგრამ გამოწერილი მქონდა ყოველ აგვისტოს მისი კამპანია.

ოცნებიდან რეალობამდე.

ვერცერთ ოცნებაში ვერ ვინატრებდი ასეთ რამეს. წამები მიყურებდა თვალებში, ორივე ხელი ჩემ წელს შემოხვეოდა და მისკენ მითრევდა, ჩვენს შორის რამდენიმე სანტიმეტრს ფარავდა და ჩემს ტუჩებს ეკონებოდა.

ბეჭედი 7 (თავი)

დილით მირამ გაიღვიძა პირველმა,გოგოებიც შეაღვიძა და სამზარეულოს მიაშურეს ყავის მოსამზადებლად,კესანემ ბიჭებს სძინავთ და რას იტყვით ცივი წ*ლით რომ შევაფხიზლოთ ყველაო?სავსე ჯამებით ავიდნენ მეორე სართულზე და ჩუმად შევიდნენ ბიჭების ოთახებში

ერთმანეთის პირისპირ(9)

ლევანს სწრაფად მიაწოდეს ინფორმაცია მომხდარზე თუმცა დროულად ქვეყანაში დაბრუნება ვერ მოასწრო. უკან დაბრუნებული ცხოველს გავდა, არ აპირებდა უკან დახევას უნდოდა საქმე ბოლომდე მიეყვანა და მოეკლა კაცი რომელმაც გაბედა და მისი გეგმები აურია. ჩაბნელებულ

როგორი ვიქნები 10 წლის შემდეგ?(თავი 2)

ტატომ, რომ გაიაზრა ლანაც იქ იყო მისკენ მიტრიალდა. გოგონა ამას არ დაუბნევია, პირიქით, მზერის მოუშორებლად დაუდგა წინ. გაუკვირდა, გაუკვირდა ის, რომ ტატოს თვალებში ემოციას საერთოდ ვერ კითხულობდა. არც ლანას მოულოდნელი ქცევები იყო მამაკაცისთვის

ბეჭედი 6 (თავი)

ანუ შენ ბიჭებსაც იცნობ? -რათქმაუნდა ვიცნო,ლუკასთან ერთად იყვნენ ყველა,მხოლოდ შენ არ იყავი,მაშინ იძახდა დადაში რომ რაღაც პრობლემა გქონდა იმას აგვარებდი,ამიტომ არ იყავი ჩვენთან ერთად -და ეს ხელახლა გაცნობა რა საჭირო იყო?ან რატო არ მითხარით?

დრო! თავი 19

-რატომ მალავდი ამდენი ხანი ერთი ძალიან მაინტერესებს, ხელი დაარტყა მხარზე და რატიმაც შეიფერა მოიხარა ისე თითქოს წიხლქვეშ უნდა გაიგდოსო, - ხო რავიცი მომენტს ველოდებოდი, ამოთქვა და მაშოს ღიმილით, განათებული თვალებით ახედა,

ერთმანეთის პირისპირ(8)

რთულია საყვარელ ადამიანს გასაჭირისას არ დაეხმარო, მაგრამ უფრო რთული იმის ყურება თუ როგორ გაუტეხს გულს შენი მცდელობები. ალექსანდრე სახლის კართან იდგა და დაკაკუნებას ვერ ბედავდა, მან ყველაფერი გარისკა რომ შვილი გადაერჩინა მაგრამ უნდოდა კი მას ასეთ

იცი, რა ლამაზია?!

იცი, რა ლამაზია?! იცი? არც მე ვიცი, უბრალოდ, ყოველდღე ვკითხულობ და ვიაზრებ, რომ ვიცი,