ჩრდილები სიბნელეში(4)

არ ვიცოდი როგორ მოვქცეულიყავი, აქამდე ყოველთვის მეგონა რომ მე და ბებიას საიდუმლოებები არ გვქონდა, ის ჩემთვის ბებიზე მეტი იყო ყოველთვის, ის ჩემი მისაბაძი ადამიანი იყო, პიროვნება რომელმაც თავისი ცხოვრება მე შემომწირა და მშობლების სიკვდილის შემდეგ

მაინც გამითბობ ხელებს

მუსკის ნოტები, ნელა იცვლება, სადღაც სონატა თავისითვის გაჰკივის, არავის არ უსმენს ტკივილით აღსავსე გულიდან იგლეჯს, და ხალხისკენ გაისვრის. მიდიან ფიქრები უაზროდ უკვალოდ,

შავი ბილიკი

სიბნელემ შთანთქა ჩემი თითოეული სიტყვა, სიბნელემ შთანთქა ჩემი სინათლე. უკვე აღარ ლიცლიცებს ჩემი სანთელი, აღარ მინათებს წყვდიადით მოცულ გზას. მივრბივარ ხეების მუქ სილუეტებს შორის, თითქოს სწრაფი ნაბიჯით უკან ჩამოვიტოვებ ყველაფერს, დავტოვებ დედამიწას და

ცა ჯერ კიდევ ლურჯია ( თავი 4 )

-დაწყნარდი - ალექსანდრეს გაღიზიანებული ხმა გაისმა ოთახში, ინსტიქტურად ყველამ მას შევხედეთ, ის კი არაფრისმთქმელი სახით უყურებდა თავის დას, სალი წამში წამოდგა ფეხზე და ოთახი დატოვა, გოგონებიც მას მიჰყვნენ, ყველამ მე შემომხედა აინტერესებდათ რას

ირონია

დღეს იმ დაწყევლილი დღიდან ორი წელი გავიდა... დღიდან რომელმაც ცხოვრება სამუდამოდ გამინადგურა, რომელმაც ჩემი ბოლო იმედიც წამართვა. დღეს ჩემი მეოცე დაბადებისდღე უფრო მეზიზღება ვიდრე წინა. ამიტომაც ამ დღეს წამლის გარეშე ვერ გადავაგორებ. ამიტომაც უცბათ

ნიკა ჩერქეზიშვილი

ყავა – უშაქრო, ან ჩაი – “ლიმნიანი”, “KENT”-ი ღერებით და ბედსაც არ ვემდური. დამყვა ხასიათი, ისე ჯინიანი, შენც კი არ მინდიხარ – არაპოეტური.

სიყვარულის მოდის,სიყვარული ქრება (თავი 4)

ჩვულებრივი საღამო იყო,მაგიდებთან ბიზნესმენები და მათი ოჯახები იკავებდნენ ადგილს.ნუგზარმა რამოდენიმე მათგანი გამაცნო და დამტოვა.მიმტანს ერთი ჭიქა შამპანიური ავაცალე და კუთხეში მდგარ ანდრიასკენ გავემართე. -რას შვრები? -ვდგავარ შენ?ცივად მიპასუხა და

D A R K/ ბ ნ ე ლ ი (სრულად) +15

დედას არ შეეძლო ჩემთვის ახალი ეყიდა.შენ ბოდიშიც კი არ მოგიხდია. ჰარის ჩემთვის მისი სახელი არ უთქვამს,ის არ ღირდა ამად.სახედან ჩაფიქრებული გამომეტყველება გაუქრა.ის რამდენიმე წამით მიბრუნდა და ჰარისგან მომავალი დაძაბულობა ვიგრძენი.ამ კაცში ალკოჰოლი და

Love you

ჩემს სევდიან ღიმილს ვერაფერი შველის შენი ხმის ფრაგმენტების გარდა.. ბოხი ბარიტონი სიზმარივით შემორჩა მეხსიერებას.. ავირიე..უკვე რამდენიმე დღეა ჩაშავებული თვალებით დავდივარ..სიცარიელის დამალვას ჩემი თბილი კაშნით ვცდილობ.. უკვე რამდენიმე დღეა

ფსიქიკურობის შეშლილი მარში (6)

სწრაფად გავშორდი მას და ვფიქრობდი ყველაფერზე. ვგრძნობდი ყოველი ფეხის გადადგმაზე როგორ ინგრეოდა ჩემს უკან სამყარო. მესმოდა საშინელი გამკივანი ხმები,რომლებიც მე მომსდევდნენ თითქოს. ნაბიჯს ავუჩქარე, თითქმის გავრბოდი გასასვლელში ნიტა დამხვდა ასეთ