ექსკლუზიურად ჩემთვის ხარ ბიჭო შექმნილი (3)

ორი მანქანით წავედით,მარიამს ძალიან კარგი ოჯახი ჰყავს.მე დედას გარდა ყველას ვაიგნორებდი რათქმაუნდა.მარიამის ოჯახი ძალიან მომეწონა განსაკუთრებით მისი ტყუპისცალი ძლაიან პოზიტიური ბიჭია.ჩვენმა ოჯახებმა ქორწილზე დაიწყეს ლაპარაკი,მომბეზდა,ფეხზე წამოვდექი

ღმერთებისა და მონსტრების მიწაზე (VI თავი)

-სალაპარაკო მაქვს. აქედან მივდივართ. წამომყევი. გოგონაც მორჩილად გაჰყვა უკან. საკმაო მანძილი გაიარეს, როდესაც სანდრომ სადღაც ბნელ ჩიხში შეუხვია. გარეთ კაციშვილი არ ჭაჭანებდა. გოგონა ჯერ შედგა, შემდეგ კი თამამად მიჰყვა მამაკაცს სიბნელეში. თავს

დასასრულის დასაწყისი

რამდენი რამ შეიძლება ადამიანმა შიძულოს ერთდროულად? ხვალ შობაა და დღეს მე და შენ ერთად მივდივართ ლიერატურულ კაფეში,საოცარია შენი ჟღალი თმების ყურება და მუდამ მომღიმარი შენი სახით ტკობა.. რა შიძლება იყოს შენზე დიდი ბედნიერება?არსად სჩანს..

იას უთხარი ტურფასა

იას უთხარით ტურფასა: მოვა და შეგჭამს ჭიაო, მაგრე მოხდენით, ლამაზო, თავი რომ აგიღიაო! შენ თუ გგონია სიცოცხლე სამოთხის კარი ღიაო;

მე ევროპელი

წელზე სასიამოვნო სიგრილის შეგრძნება მაღვიძებს. წუხელ ღიად დატოვებულ ფანჯარაში თავმომწონედ შემოდის დილის სიო და თეთრ, გამჭირვალე ფარდას ისე აფრიალებს გეგონებათ ოთახში ლანდები დაფარფატებენ. ფარდის ნახვრეტებში შემოსული მზის სხივი ოდნავ სინათლეს მატებს

თავს დავიხსნიდი ამ სატანჯველი ცხოვრებიდან (6 თავი)

მომხიბლავი ღიმილით მოემართება ჩემსკენ ბექა -ქალბატონო ანასტასია მშვენივრად გამოიყურებით, ძალინ გიხდებათ წითელი ფერი კიდევ კარგი შავი არ ვიყიდე. ბოლო სიტყვები ჩუმად წარმოთქვა და თვალი ჩამიკრა -მადლ.. რა?

2 გრამი სიყვარული (თავი 7)

-მჭედლიძე,გიმეორებთ გადმოგვეცი გოგო და ალყას მოგიხნით_ისევ არ ამოუღია ხმა..გარედან შემოსული ხმაურით თუ ვიმსჯელებთ ალყა მართლა დიდი იყო ეს იცოდა მჭედლიძემ და ხმას ვერ იღებდა მხოლოდ ფანჯარაში იყურებოდა..

ბავშვობის სიყვარული (3)

-როგორი ბავშვი იყავი?-მშვენივრად ვიცოდი როგორი იყო, და ეს შეკითხვაც მაგიტო დავუსვი მაინტერესებდა რას მიპასუხებდა. ბანალური კითხვაა, თუმცა ინტერვიუები ბანალური კითხვებით იგება. შემდეგ კი მე ვცდილობ მრავალფეროვნება შევძინო მას.

სათადარიგო(2თავი)

ხელი გოგოს თითებში ახლართა,ისე გააგრძელა გზა.მიდიოდნენ,ორივე ჩუმად იყო,ხმას არცერთი მათგანი არ იღებდა.ოდესღაც ეს ორნი დიდი სიყვარულით უმზერდნენ ერთმანეთს მათი ხელები ისე მჭიდროდ იყო ერთმანეთში ჩახლართული,თითქოს დედამიწის ზურგზე,მათ დაშორებას ვერავინ

მეკაიფებით?

-ვის? -ალექსანდრე ქალდანს.-ამ სახელის გაგონებაზე რეტი დამეცა გავშრი. ვცდილობდი არ შემემჩნია არ მინდოდა ანდრო ამენერვიულებია. ოთახში ავირბინე, არ ვიცოდი რა გამეკეთებინა. იმ წამსვე ნაწკასთან დავრეკე.მოდი თქო ვუთხარი, ალბათ ისეთი ხმა მქონდა გამოიქცა.