შეშლილი, შეშლილი სამყარო (ნაწილი 2)

გარშემო ყველაფერი ლურჯია. ოღონდ ეს ლურჯი ჩემზე დამამშვიდებლად მოქმედებს. ყველაგან ოკეანისფერი ლურჯი და მწვანე ფერია. გარშემო კი წყლის ხმა მესმის. თვალებს ვხუჭავ და ვახელ, მაგრამ უკვე ოთახში აღარ ვარ და თავი ოკეანის ფსკერზე მგონია. იქ სადაც უამრავი

ყალბი ღიმილი მწარედ მომეპარა

ყალბი ღიმილი მწარედ მომეპარა თურმე ცხოვრება შორს მე გამიფრინდა, ისევ ავირიე სულის მძიმე ფიქრში სული მეხუთება სევდის მძიმე ნისლში...

დღეს

წარსულით ცხოვრობ ადამიანო, ცდილობ არჩევას შენი გზა კვალის თუმცა, წაგართვეს შენი უფლება რომ აღარ გქონდეს ძალა დანახვის.

ვიცი სიგიჟეა, მაგრამ... მიყვარხარ...

ღამით შეშინებულს გამომეღვიძა... უკვე რამდენი ხანია რაც ეს უცნაური ჩვევა დამჩემდა... წამით ჩაძინებულს უეცრად გამომეღვიძება და ვგრძნობ როგორ ვიხრჩობი... ტკივილისგან გაფერმკრთალებული შენს ძებნას ვიწყებ... უაზროდ დავეხეტები ოთახიდან ოთახში... შემდეგ

ჯანდაბა! (დასასრული)

-ყველაფერი კარგადაა?-ვთქვი ბრთხილად შერჩეული ტონით.არ მინდოდა გამეღიზიანებინა,მაგრამ არაფერი მიპასუხა.სახე ხელებში ჩარგო და დამუნჯდა.სწრაფად წამოვდექი,იატაკიდან მისი მაისური ავიღე,ჩავიცვი და მის პირდაპირ მუხლებზე დავჯექი. -რა მოხდა?-თითის წვერი

გაბრიელ ლიპარტელიანი! (11)

დავბრუნდები ძმაო, აუცილებლად დავბრუნდები , სანდრომ გოგონა გარეთ გამოიყვანა, ყველა იქ იყო, ყველანი მათ ელოდებოდაა... -სანდრო გაბრიელი სადაა სანდრო, ლილე უკვე ბოლო ხმაზე გაჰკიოდა, თან ცრემლების ძლიერი ნაკადი თვალებიდან მოედინებოდა...

ჰილეგი (9)

სხვა დროს, ალბათ საკუთარი თავიც შესძულებოდა ამის გამო, თუმცა გამოფხიზლება არასდროსაა გვიანი. ქეთიმ თავი გადააქნია, მაქსიმეს სხეულს მივარდა, სველი პერანგი შემოახია. სააბაზანოდან სველი საფენები გამოიტანა, კაცს შუბლზე დაადო.

დროში გაყინული ბელინსკი

წელშიმოხრილი,მშვიდად მივაბიჯებთოვლით მოფენილ ბელინსკიზე. დეკემბრის ბოლოა და თითოეული ადამიანის გულში დღესასწაულის მოახლოების ბედნიერება ისადგურებს. ვაკვირდები ხალხს და ვცდილობ,ამოვიცნო მათი პიროვნებები. ეს ჩვევა უკვე წელიწადზე მეტია რაც მახასიათებს.

შელახული ღირსება დასასრული

- კიდევ ერთხელ გეკითხებით დარწმუნებული ხართ რომ გინდათ უარყოთ თქვენი წინა ჩვენება? -დიახ სავსებით დამაჯერებლად ვეუბნები ჩემს წინ მჯდომ მამაკაცს

ვინ რა იცის, რა ხდება ხვალ? (სრულად)

„რა თქმა უნდა ადამიანის სიყვარული შესაძლებელია, თუ მას საკმარისად ახლოს არ იცნობ“. კლუბში შესული მამაკაცი, წარმოუდგენელი კმაყოფილებით უყურებს, ლამაზი სხეულით მოცეკვავე მანდილოსანს და იმის გაფიქრება, რომ ის სილამაზე მას ეკუთვნის , უფრო მეტად