ორმაგი გრძნობები(15)

ნარნარი მოძრაობით დაიძრა სახლისკენ და რამდნეიმე წუთში კიბეზეც გაისმა მისი ფეხსაცმლის ხმა. კარი მშვიდად შემოაღო ,ზურგს უკან მიხურა და სამკაულების მოშორება დაიწყო უცებ რომ გამისწორა მზერა. -დემეტრე?

ცოდვების გამო?..(6)

გამოვიქეცი მისი ხმა მომდევდა, მაგრამ გაურკვევლად, დაღმართზე დავეცი სასწრაფოდ წამოვდექი და გავიქეცი.. გავრბოდი და საბას ხმა მესმოდა, მერე გიგის ხმა, ერთი და იგივე ტექსტი მეორდებოდა:

ლილის დღიურები

ძალიან დიდი ხანია რაც არაფერი დამიწერია... მართალია სულ ორიოდე ადამიანი თუ კითხულობდა ჩემს სიახლეს თუმცა რაღაც ახალი მომაფიქრდა და მეც დავუბრუნდი ჩემთვის ნაცნობ ვებ-გვერდს...საერთოდ არ არის დამღლელი ეს თოვლიანი ამინდები... ჩემთვის ყოველ

არ დამტოვო (თავი 5)

კიდევ დიდხანს ვიჯექით და ვუყურებდით თბილისს. წამოსვლისას ნიკას მწვრთნელი შევნიშნე მოშორებით მდგარ სკამზე იჯდა, თუარვცდები მეგობართან ერთად. -ლანა! -ჰოუ? -იქით გაიხედე-თვალებით ვანიშნე.

"შენი ვალენტინისაგან"

ზამთრის ბოლო დღეს, თოთხმეტ თებერვალს, ვალენტინი წაიყვანეს და აღარასოდეს დაბრუნებულა უკან. საყვარელს კი დაუტოვა ქვა, ზედ ამოკაწრული სიტყვებით - "შენი ვალენტინისაგან", სიმბოლოდ მარადიული სიყვარულისა.

მებაღე (ნაწილი 16)

უგოს უკვე მტკიცედ ჰქონდა გადაწყვეტილი დადას არაფერს დაუშავებდა, აკი თავიდანვეც ესე გაიფიქრა, პირველივე მათი შეხვედრისთანავე ამ გოგონათი მოიხიბლა, მისმა უბოროტო სულმა მოხიბლა. ეგონა საშინელი გაბურძგნული, ჭუჭყიან ჩვრებში გამოხვეული, არყისა და შარდის

შელახული ღირსება თავი 8

საბურავების ხმამ გამაღვიძა, შევიშმუშნე და წამოვდექი, ალბათ წავიდა ხალათი მოვიცვი და სწორედ ამ დროს გავიგე ჩემი ოთახის კარზე კაკუნი შევცბი ... შიშმა ამიტანა ფრთხილად გავაღე კარები - რებეეეე! ნიას კივილი ალბათ მთელს სახლში ისმოდა

შენთვის

24 ოქტომბერი სანთელს ავანთებ,შენზე ვილოცებ ლექსებს დაგიწერ ნაზი ღიმილით ფიქრებში მხოლოდ შენზე ვიფიქრებ სიზმრებშიც მხოლოდ შენ ერთს გნახულობ

მოდი ჩამეხუტე

გემუდარები მოდი... მოდი და დაასრულე ჩემში უშენობა... მოდი ჩემთან და ჩამეხუტე როგორც არასდროს...

ბედნიერი ხარ? ბედნიერი ვარ! (სრულად)

მირბის და იღიმის, მთელი სახე უღიმის. მარცხენა ხელში ყვავილები უჭირავს, მარჯვენაში პატარა ყუთი და მთელი ძალით უჭერდა ხელს. ძლივს მიაღწია დანიშნულების ადგილამდე და ირგვლივ მიმოიხედა. ვერაფერი შეამჩნია. მომღიმარი სახე დაუსერიოზულდა და თვალებში სევდა