სულის გარდაცვალება

ლექსზე ღამით, რომ ვფიქრობ თვალში ღვარად ცრემლი მაჩნდა,დიდ ტკივილში მე ვიბრძოდი,რომელიც რომ შენით გაჩნდა.წამით მინდა ტკივილები სიყვარულად რომ ვაქციო,ამიტომაც ვიღიმები სითბომ სევდა, რომ დაძლიოს.მახსენდება შენი სახე სითბო შენგან მინაღები

ბოლო შემოდგომა

დაღამდა. ცამ შავი სუსხი მოიფინა და არემარე დააბნელა..შემმოდგომის ცივი ნიავი არემარეს აგრილებდა..ციოდა და ციდან მოწყვეტილი სითბო გარეეთ მდგომ 'მე'-ს ათბობდა. მე კი შავ ცას ვუყურებდი,რომელზეც ნაზად ანათებდა ჩემი იმედი-ცაში გაშვებული.

შემთხვევით ( სრულად )

იწვა გაუნძრევლად ნესტიან ასფალტზე მთვარის შუქით და მბჟუტავი ლამპიონებით განათბულ ჩიხში, უმეტყველო მზერით შეჰყურებდა ძველისძველი შენობების სახურავებს შორის საცოდავად გამოჩრილ ცის ნაგლეჯს, მარჯვენა ხელი ფერდზე სისხლმდინარ ჭრილობაზე ედო, მარცხენა ხელში

უმისამართო ადამიანები

-ორსულობის ტესტი მინდა . -რამდენი ? -რავიი, ორი - უაზროდ აქნევს თავს ლილი. -მტრედი ბარათი გაქვთ ? -არა, იყოს - ინდიფერენტიზმი შეპარვია ხმაში გოგონას. -ჯანმრთელობასა და სულიერ სიმშვიდეს გისურვებთ !

რიონი, ფროიდი და სიგარეტი

- გაღმერთებ იცი? - ყველაზე გაცნობიერებული გაუცნობიერებლობით ვამბობ და არაადამიანურად ლამაზ თვალებს ვუსწორებ მზერას. - „ცრუმორწმუნეობა ზოგჯერ მიზანშეწონილი და გამართლებულია, სხვა შემთხვევაში კი მცდარი და საზიანო, თუმცა, მაინც არასდროს ვიცით როდისაა

ეცადე არ გახდე მსხვერპლი (თავი 1)

გოგონას სახელად ლიზის მოდელობა სურს, მცირე შემოსავალის გამო მას უწევს მიყრუებულ უბანში დასახლდეს სამოდელო სააგენტო ქალაქის ცენტრში მდებარეობს ასე რომ მას უწევს ბინაში საღამოს დაბრუნდეს. 4 ველოსიპედი და ახალგაზრდა უფროსი ვისი ნდობა შეუძლია ლიზის?

ბევრჯერ წასაკითხი

გზა კი მხოლოდ ორად მიდის ერთი ვიწროდ, მეორე ფართოდ, და ისწავლე მომავლისთვის ცხოვრება რომ არ გაფლანგო.

მექალთანეს სათამაშო თავი 18

– მე მაინც მგონია რომ ჩამოვა, არამგონია ყველას გვიღალატოს, იცის რომყველანი მის გვერდით ვიყავით მნიშვნელოვან დროს, ახლა კი თავად არ მიგვატოვებს. – მართლა ასე გგონია? შემოდი დავით, როდის აქედან აკაკუნებ კარზე! სიცილით უთხრა და თითქოს დარწმუნებული იყო

ოქტომბერი

შენთან შეხვედრა ნატვრაა ჩემი შენს გარეშე კი ზღვაში ვარ წვეთი ცივი დღეები დადგა უშენოდ ქარი კი ტოტებს არხევს უმწეოდ

რა ძნელია უშენობა

იცი? უშენოდ, რა ძნელია ჩემთვის სიბნელეს უფრო დამიბნელებს სევდა სიხარულს მოწყენილობა რომ ებრძვის სინათლეს მძიმე ფერებში რომ ვხედავ.