ეს ზამთარიც მალევე გავა ..

" ამ წყეულ ზამთარს დღეს პირველად მოთოვა თურმე. და მეც ღიმილით გეკითხები, - ჩაი თუ ყავა ? რაღა გაალღობს ჩვენს გარშემო გაყინულ სულებს გპირდები ტკბილო,

დილამშვიდობისა პრინცესა (თავი მეექვსე)

-ლოლა მართალი ხარ ...თავში რაღაც გაქვს რომელიც შეიძლება ნებისმიერ დროს გასკდეს და სისხლდენა დაგეწყოს თავში..ის ბომბივითაა არ ვიცით როდის აფეთქდება...მაგრამ არ ინერვიულო ყველაფერი კარგად იქნება... -არა ლილე არაფერი არ იქნება კარგად...

გამტაცებელი

-აეთრიე დროზეეე, უნივერსიტეტში გაგვიანდება, მესმის როგორ დამჩხავის ჩემი დაუნდობელი და. -ცოტაც მაცადე და ავდგები. ეს ჩემი „ცოტაც მაცადე და ავდგები“ ორ წუთს გაგრძელდა. სხვანაირად არც შეიძლება, როცა სახლში ასეთი „ტირანი“ გყავს. -ჩაი მზად არის

2 გრამი სიყვარული (თავი 3)

ვიცოდი რომ ფანჯრიდან ის უსინდისო მიყურებდა და მაკვვირდებოდა სწორად მოვიქცეოდი თუარა ამიტომ მისკენ წავედი და წამში ჰაერში აღმოვჩნდი..ძლიერად ჩამეხუტა , თითქოს დიდი ხნის უნახავ მეგობარს შემთხვევით ქუჩაში გადაეყარა

შთაგონების წყარო (II ნაწილი)

ისევ იმ ბაღში ვარ, ისეც იმ სკამზე ვზივარ და ისევ მას ველოდები. მინდა გამოჩნდეს, მინდა კიდევ ერთხელ დავინახო მისი უნაკლო სახე, ის სახე, რომელიც ყველაზე მეტად მომწონს, მინდა ვხატო და ვხატო, არასდროს გავჩერდე და მთელი ცხოვრება მის ხატვას შევალიო. რა

ნოემბრის 13 (თავი 3)

გცივა? -მზრუნველი ტონით მკითხა და ჩემსკენ მომართული დიდი ტოტი ხეს მოსწყვიტა, მუხლზე გადაიტეხა და მინდვრებისკენ მოისროლა -შენი აზრით?! -ვერ ვსაყვედყრობდი, ალბათ იმიტომ რომ ამას ოდესღაც ჩემი სიყვარული განაპირობებდა დემეტრეს მიმართ. როცა დროის ამ

იმედის ნაპერწკალი

ყველაფერი ძალიან "ჩვეულებრივად" ხდება ჩემს ცხოვრებაში . ერთი შეხედვით ყველაფერი ასე ჩანს გარედან მაგრამ რეალობა სხვაა . მე ვარ ერთი "ჩვეულებრივი" გოგო, ეს რათქმაუნდა ხუმრობით ახლა კი ასეთი უცნაური შესავლის შემდეგ დროა წარგიდგინოთ ჩემი თავი . მე

ბრალდებულო! თავი 15.

გაშეშებული ვიდექი და არ ვიცოდი რა მექნა. აღარც სამსახური, აღარც დრო, არაფერი მახსოვდა. წამიერად გამოვეთიშე სამყაროს. უცნობი ხმა? რატომ იყო უცნობი? იოანესას ჰგავდა, მაგრამ თან არ ჰგავდა...რაღაც სიცივე მოდიოდა, თან ჰაერის თბილი ნაკადი მოჰყვებოდა.

სიყვარული მხოლოდ დაიწყო და გრძელდება

ველოდე ველოდე...მეტროდან პატარა ლამაზი გოგონა ჩამოვიდა...პატარა იყო წელამდე თუ მომწვდებოდა...თვალები ქონდა სევდიანი...ხელში ეჭირა წიგნები...ჩამოვიდა და ესკალატორზე ფეხი აადგა...ასე მეგონა მიფრინავდა...პატარა ფერია იყო...ლოდინით დავიღალე პირდაპირ

შუშის მიღმა.

შუშის მიღმა გხედავ, თეთრში შემოსილხარ, როგორც ანგელოზი, სახეს დავაკვირდი, თოვლის სიწმინდით გაქვს თითქოს შემოსილი,