მებაღე (ნაწილი 10)

გვიანი ღამე იყო. სახლის ირგვლივ გაჩახჩახებული ფარნები მთლიან ეზოს თუ არა, საკმაოდ დიდ მანძილს ანათებდა. დადას კვლავ მშვიდად ეძინა მებაღის ერთადერთ საწოლზე, საწოლის პატრონი კი იქვე ხის ყუთზე ჩამომჯდარიყო, ქოხის ფიცრულ კედელზე თავი მიეყრდნო და

ვერ შეგელევი მეოთხე თავი (+18)

ტაისია, ჩემო საყვარელო, ჩემო ერთადერთო, გთხოვ მაპატიე, საშუალება მომეცი აგიხსნა ყველაფერი, ძალიან მომენატრე.- საოცარი სისწრაფით მიაყოლა სიტყვები ერთმანეთს, ბოლოს გაჩუმდა და ჩემს პაუხს დაელოდა. - გიორგი მომი....- სიტყვის თქმა ვერ მოვასწარი ისე

შემომიშვი

-სახლიდან მივდივარ!ვყვიროდი გაბრაზებული და ტან ბარგს ვალაგებდი.ოთახში "ვითომ" დედაჩემი შემოვარდა და სახეში მთელი ძალით გამარტყა. -როგორ ბედავ და ხმას უწევ შე უნამუსო ჰა?გაგზარდეთ,გაჭამეთ და ასე გვიხდი მადლობას?მიდიხარ?! ჰაჰაჰ არ გამაცინო.! პეხს

"მიტოვებული"

როცა ეული, მიტოვებული, ვერ მოიფიქრებ საით გაიქცე, ვერ გაიხსენებ ვერცერთ სულიერს, და მზად იქნები მარტო წაიქცე.

მე შენ ტკივილს ჩემს თავზე ვიღებ!

ამ ლექსზეც პატარა ისტორიას მოვყვები, რადგა სხვანაირად არ შემიძლია. სამსახურიდან მოვდივარ საღამოს, (ოღონდ სტანდარტულ სამსახურში არ ვმუშაობ და არც ძალიან დავღლილვარ) მოვსეირნობ ფეხით როგორც ყოველთვის და გადავწყვიტე სხვა გზით წამოსვლა, ამოვუხვიე ქუჩას

იდი, ეგო, სუპერეგო. (2)

20 წლის შემდეგ..... 1 თავი. *** -სახელი? -იზაბელა. -გვარი? -მარიამიძე. -დაბადების წელი? -1996 წელი.

შენ მე ბორკილებს ვერ დამადებ ?! დასასრული

შენ მე ბორკილებს ვერ დამადებ ?! დასასრული -აბა გისმენ!- აქსანა ალექსანდრეს წინ ჩამოჯდა, სერიოზული გამომეტყველება მიიღო და სმენა დაძაბა... - როგორც მე გავიგე, ეს თქვენი დამკვეთი ჩემი უფროსის, ბატონი ლაშას ცოლის ძმაა, ანუ ამყველაფერში ლაშაც არის

მე ასეც მიყვარხარ (თავი 10)

-მამა!!! -დავიღრიალე და თავი ვეღარ შევიკავე. 26 წლის ბიჭმა პატარა გოგოსავით ვიტირე!.. სულს ვეღარ ვითქვამდი, ცრემლები მაწვებოდა და მაწვებოდა. დედას ლოგინთან მივვარდი და მუხლებზე დავდექი. მისი ხელი ავიღე.. რომელიც სულ ცივი იყო..

არასდროს ითამაშოთ ამის პატრონმა რა ქნას (თავი მეათე )

მართას და სანდრო ამბავი ხალხში სალაპარაკო თემა გახდა ყველა მისაბაზი წყვილი , ყველა ნატრობდა მართასნაირ რძალს და სანდროსნაირ სიძეს . აი მათი პირადი ცხოვრება კი დიდ ქარიშხალს ჰგავდა რომელსაც ვერაფერი ვერ დააწყნარებდა დაიწყო სწავლა ორივე ერთ

ხის სკამი (2)

- მე... მე მომწონს შენი თმის ფერი... უცნაურია, რომ ამოხვედი მუქი ყავისფერი იყო, მერე დავინახე რომ მუქი ყავისფერი კი არა მუქი ქერა იყო, მერე სინათლე დაეცა და მორიჟაო ნაწილი გამოჩნდა. - ისევ გამეცინა. - კიდევ მუქი მწვანე თვალები, დინჯად რომ მიუყვებიან