შენს მუცელში თუ შეცდომით მოვხვდი

შენს მუცელში თუ შეცდომით მოვხვდი, ამ შეცდომას მე მოვუვლი დედი, დამანახე დღის სინათლე ოღონდ მე ამ ქვეყნად არ მსურს რამე მეტი.

ორმაგი გრძნობები(11)

-დემეტრე ეგ იყო უბრალოდ შენი სატყუარა...- იცინის და თავისი სკამიდან ჩემს მუხლებზე ინაცვლებს, ფეხებს მეორე ფეხზე მაწყობს და ყურთან მკოცნის- ნუთუ ვერ გაიგე რომ შენგან ყველაფერი მინდა...ყველაფერი კი ყველაფერს მოიცავს ჩემი ჭკუიდან გადაყვანა ყოველთვის

სიმპათიური სტუმარი ( 21 თავი)

მანქანაში ვიჯექი და ვნერვიულობდი. დღეს ხომ პირველად გაიგებდნენ ჩემი მშობლები ჩემი და გაბროს შესახებ. - ნუ ნერვიულობ- გადმომხედა გაბრომ და გამიღიმა. რათქმაუნდა! ყოველთვის ხვდება როდის და რატომ ვნერვიულობ.ჩვენს წინ მიმავალ მანქანას

ხის სკამი (3) მეორე დასაწყისი

ახლა გზას და შენობებს თვალი მოვწყვიტე და გზას ვუყურებდი. ძირს ვიყურებოდი. ვაკვირდებოდი, როგორ ირეკლავდა სველი ქვაფენილი სინათლეებს. უცებ სიცილის და ყვირილის ხმა მომესმა და ცოტა არ იყოს შემეშინდა. უკვე ბევრჯერ გადავუხვიე, სხვა პატარა ქუჩებზე და ახლა

მახინჯო (თავი პირველი )

დილით ადრე გავიღვიზე.მზე ანათებდა.. სკოლაში წასვლა არმინდოდა რადგან ჩემი პირველი დღე იყო, რაც სხვაგან გადავედით მე და დედა საცხოვრებლად. დედაჩემი არაცვეულებრივი ადამიანია ძალიან მხიარულია რასაც ჩემზე ვერ ვიტყოდი.. მე ელენა მქვია ქერა თმებით და

ცოდვების გამო?..(4)

ძლივს გავათენე, დილით ადრე ავდექი დასვენების დღე მქონდასაბა ძალიან გვიან მოვიდა და ტაქსით კუს-ტბაზე წავედი სარბენად, ბევრი ვირბინე.. ვცდილობდი ყურადღება გადამეტანა, მაგარამ უშედეგოდ.. თერთმეტის ნახევარი იყო საათს რომ დავხედე, ცოტა შევისვენე, წყალი

დღიური(თავი-7)

თითქოსდა გაკვირვებულმა,მაგრამ ამავე დროს ბედნიერმა გამოგვხედა. ეს იმის ნიშანი იყო,რომ პირველად დაუძახა ლუკამ მას ტასუნა)) ესეც ესე,ველოდებოდით მე და ელენე ხვალინდელ დღეს. თუმცა წინ დიდი დღე იყო ელენესთვის,სანდრო უნდა ამოსულიყო და უხაროდა.

შთაგონების წყარო (I ნაწილი)

წვიმის წვეთები ჩემს მუხლებზე დადებული ფურცლის დასველებას ნელ-ნელა იწყენებ, თუმცა მისი ხატვით ისეთი დაკავებული და გართული ვარ, რომ ამას პირველად ვერც ვამჩნევ. პალიტრაზე წითელი ფერი დომინანტობს, მის ტუჩებს მონდომებით ვაფერადებ და ვცდილობ კონტურს არ

ნუ დამთმობ თუ კი გიყვარვარ?! (მეთოთხმეტე თავი)

დამშვიდი ანუკი, ვიცი ეს უფრო ადრე უნდა მექნა, მაგრამ ხომ გაგიგია“ სჯობს გვიან ვიდრეარასდროს“ თამო დაგვტოვე გთხოვ. ოთახში სამარისებული სიჩუმე გამეფდა ისმოდა ორივეს გახშირებული სუნთქვა.ჩემს უკან იდგა ვგრძნობდი,განძრევა არ შემეძლო, ხმა არ

Siempre Staccato 11

ისეთია, როგორიც მე მინდა ვიყო_თავდაჯერებული, ამაყი, გაბედული, უშუალო. წარმოდგენა არ მაქვს, როგორ ახერხებს, მაგრამ სადაც არ უნდა იყოს, ყველასგან პატივისცემას იმსახურებს. იცი, გვანცას როგორ ეძმაკაცება? _მე მგონი, დროა ვიეჭვიანო, არა?_თვალებს სასაცილოდ