პატივისცემით გალაქტიონს

"ოჰ , როგორ მიყვარს იისფერ თოვლის ქალწულებივით ხიდიდან ფენა" ჩამონაქროლი მუზის სხივების დილით, სარკმლიდან ანკესით ჭერა.

სტაჟიანი გიჟის სიყვარული (თავი 1) ანუ გიჟებიც უყვარდებათ

დილით თავი ძლივს ავწიე თუმცა რა თავის აწევაზეა ლაპარაკი ქუთუთოები ისე მქონდა დამძიმებული მეგონა ძველი საბრძოლო იარაღები მეკიდა და ძირს მექაჩებოდნენ. მობილური ხელის ცეცებით მოვძებნე და ისე ცუდად ვიყავი ლამის ჩემს ქვემოდ მცხოვრები 90ს მიკაკუნებული

სიმამაცის ოცი წამი ( ნაწილი 3)

ისეთი შეგრძნება მქონდა თითქოს ერთიანად დავიცალე. ცხოვრებაში არავისთან მილაპარაკია ამ თემაზე, ვიგრძენი რომ ახლა თავისუფლად ვისუნთქებდი. მის მკლავებში თავს ყველაზე ძლიერად და დაცულად ვგრძნობდი, მალევე ვიგრძენი რომ თვალს ვეღარ ვახელდი.ნაზად მივაწებე

Siempre Staccato 7

,,აქამდე რაც იყო, არაფერიც არ იყო, ყველაფერი ახლა იწყება''... გაუცნობიერებლად მახსენდება ფრაზა ჩემი საყვარელი მწერლის ნაწარმოებიდან და სიმწრით ვიღიმი. ღმერთო, ახლა არ დავიბნე და არავის აღარასოდეს დავცინებ...თითქმის არავის... კარგი ჰო, ვაღიარებ,

მბჟუტავი ადამიანის აღსარება

ოთახი სიბნელეში ჩაძირულიყო. მხოლოდ მონიტორის მბჟუტავი ნათება უწებებდა ქუთუთოებს, მაგიდასთან მჯდომ ადამიანს. ყურებში - ყურსასმენები, მაღალ ხმაზე ჩართული მუსიკით. ხელში დიდი ჭიქა; ლიმონიამა ჩაიმ უკვე დიდი ხნის წინ მოასწრო გაციება. ენაზე ჯერ კიდევ

მსმენელი

ჩვენი სიახლოვე უფრო მეტია ვიდრე ჟინის მოკვლა, ან თუნდაც ვნება. როდესაც ჩემს კართან გხედავ თითქოს ვემზადები ახალი მოგზაურობისთვის. იშვიათად მოდიხარ, მხოლოდ მაშინ როცა სულიერად გიჭირს იცი, მომწონს, მომწონს, რომ ამდროს შენ ჩემთან მოდიხარ. მე გისმენ,

"სიყვარული ჰეროინის წესებით" გაგრძელება. (ნაწილი 1)

-რა მოუვიდა? -არაფერი, ცოლი მოყავს, ვიღაც გოგოსთანაა როგორც ვიცი. -ვაა კარგია, ვინ არის? -არ დარდობ? -არა, კარგია, გამეხარდება თუ კარგად იქნება

უსაშველოდ მოიღრუბლა ღამე..!

უსაშველოდ მოიღრუბლა ღამე და მე ვხვდები ვერ გაგიშვებ ისევ, არ წახვიდე გთხოვ მითხარი რამე, მე უშენოდ ვეღარ გაძლებ ვიცი.

ცისარტყელასფერი(იმედგაცრუება)

“ეს არ არის რაიმე ვულკანის ამოხეთქვის მსგავსი და არც ისეთი რამე, რომლის ხმასაც ყველა გაიგონებს,მაგრამ ყველაზე მტკივნეული სწორედ ის არის, რაც მხოლოდ შენ გესმის.” -როგორ ხარ?

Rainbow (7)

- კარგი. - თავი ღიმილით დაუქნია და კარების ჩარჩოს მიეყრდნო. - ჭკვიანად! - ისევ გაუმეორა, ტუჩები გემრიელად დაუკოცნა და სიცილით გავიდა კარში. ახალისებდა ნიტას გამოშტერებული სახე, როცა კოცნაზე მიდგებოდა საქმე. გაბადრულმა მიკეტა კარი და ისევ ისე