ბრალდებულო! თავი 9.

ხმა აღარ ამოუღია. უაზროდ ვიჯექი და ვცდილობდი ყურადღება არ მიმექცია მისი დაჟინებული მზერისთვის. ძნელია, როცა ადამიანი, რომელიც თითქოს წარსულს ჩააბარე, ისევ უეცრად იჭრება შენს ცხოვრებაში. ყველაფერს რომ ივიწყებ, ამ დროს ჩნდება და სათითაო მომენტს რომ

და ჩემი სახის ანარეკლი ისევ ჩანს ფანჯრის მინაზე...

ეს ჩემი სახლია , ეს კი ჩემი პატარა , მყუდრო ოთახი . ოთახის ბოლოში პატარა საწოლია , რომელზეც ლამაზადაა გადაფარებული ლურჯი საბანი . კედლებზე ლამაზი სურათებია გაკრული , ჩემი სურათები , ჩემი ნახატებიც და ჩემი პორტრეტებიც . ყოველთვის მიყვარდა ხატვა ,

ანდრო, ყაზბეგი და ორი ქეთა.. (ნაწილი მეოთხე)

-კაი რა, რა ვიცეკვო-თავი გავაქნიე-რო ავდგე შეიძლება წავიქცე, თან მუსიკაც არაა.. -აუ მიდი რა, მიდი და მე დავუკრავ. მგონი მართლა გააფრინა. -გარეკე ანდრო? ჩავიხითხითე მე. -აუ ისეთი ხარ, მართლა არეკინებ კაცს და რა ვქნა? ცოტახანი გაჩუმდა. რაღაც ისეთი

შენს შემდეგ. (ნაწილი -1)

ეს ამბავი არის გოგონაზე და ბიჭზე, როგორც ამბების უმეტესობა. მაგრამ თქვენ ჩაწვდაბით და გაიგებთ ორი ძალიან განსხვავებული ადამიანის ბუნებას. რა მაგნიტური ძალით უკავშირდებიან ერთმანეთს მიუხედავად იმისა, რომ ისინი ძალიან განსხვავდებიან ერთმანეთისაგან.

მზე,ზღვა და რეალობა(თავი პირველი)

-ელენე! -ხოო რა გინდაა -მგონი შენთან ლაპარაკი მჭირდება -მოდი გელოდები მივიდა 19 წლის მარიამი ელენესთან მის საუკეთესო დაქალთან

ყველაფერი შეიცვალა ( 2 და 3 თავი)

გოგონები სახლში დაბრუნდნენ , ანასტასია მაშინვე თავის ოთახში ავიდა და კომპიუტერს მიუჯდა , თავისი სკაიპი ჩართო როგორც ჩანს ანის ბევრი ურეკია . ცოტა ხანში ისევ დარეკა

ცხოვრების სიურპრიზი

ცხოვრებამ და გამოცდილებამ მასწავლა, რომ ვისაც არ ვჭირდები არც მე უნდა ვიდარდო მის გამო... სჯობს იმ ადამიანების დაფასება ვისწავლო, ვისაც ვჭირდებიდა ვუყვარვარ ისეთი, როგორც ვარ, რომლებიც მზად არიან ჩემთვის ყველაფერი გააკეთონ, რომელთათვის ჩემი ღიმილი

ნოემბრის 13 (თავი 4)

-მიყვარს! -სათქმელის ბოლომდე დასრულება არც მაცადა ისე შემაწყვეტინა... -დარწმუნებული ხარ რომ შესაძლებელია?! -დაეჭვებით ვკითხე. თანაც არ მინდოდა ამ კითხვას უთანხმოება გამოეწვია. -აუცილებლად! -მტკიცე ტონი გამოიყენა მან. -არვიცი, არვიცი... ... ხომ იცი

ნინი and დამიანე (VII ნაწილი)

გაბრაზებულმა დავტოვე შენობა და ქუჩას გავუყევი, რომელზეც თოვლის ნასახიც კი აღარ იყო. ყურსასმენები მოვირგე და ჩემ საყვარელ მუსიკასტან ერთად გავაგრდზელე გზა. ჩემ გვერდით მანქანა გაჩერდა, არ გამიხედავს მაგრამ მუსიკა გამოვრთე, რომ ყველაფერი გამეგო.

ჩემი 1 საათიანი მონსტრი შეყვარებული +18 (III თავი)

-დუდა... -ჰო ნიტა რა იყო?! შემომიბრუნდა ისეთი ღიმილით, წამით გამოვშტერდი. -ისა... მე რომ მშიოდა?! -ჩავიბურტყუნე საცოდავად. -რაა?! შენ?! შენ მე გადამრევ.. და ახლა საჭმელზე ფიქრობ? -მკითხა გაოცებულმა და ორ ნაბიჯში ჩემთან გაჩნდა. -ეტყობა წეღან კარგად