პეპელა 13

_ აბა მე ვიყავი ასული ლუკასთან? _ საერთოდ ეგ საიდან გაიგე _ თბილისი პატარაა, მითუმეტეს ჩემთვის და შენთვის ნინაკა _ ახლა შემოატრიალა თავი მისკენ, თვალი ჩაუკრა და გაუღიმა _ აქ რას დამალავ? შენ გგონია, მალავ ხო? ან მე რას დამიმალავ, ნინაკა? _ რას

ყველაფერი ისევ შენთვის (5)

წინა ღამის გამო ირაკლიზე ნაწყენი ვიყავი. მას სერიოზულად ეგონა რომ მე მისი თანხმობა მჭირდებოდა იმისთვის რომ ალექსთან წავსულიყავი. ან ეს დაკითხვები რაღა იყო? ბავშვობაში ჩარჩა? მესმის მისი ცოლი ვარ მაგრამ მეგონა ორივეს თანაბარი უფლებები გვქონდა და

დანო

მიიღებდი..ჩვენი გულები ერთმანეთს ყოველთვის მიაგნებენ..პარალელურ სამყაროებშიც კი.. ჩვენი გულები ხომ უზომოდ დიდი სიყვარულით არიან გაჟღენთილბი..ერთმანეთს ისყვარულით,ამიტომ ყოველთვის მიაგნებენ ერთმანეთს.. სხვანაირად წარმოუდგენელია..გუშინ პარკში

სალომეს (სრულად)

ბავშვობა წრფელი მოგონებებით,პირველი თავგადასავლებით და მეხსიერების მუდმივობით გადაჭედილი პერიოდია.პერიოდი,რომელიც გადის და უკან აღარ გიბრუნდება.პერიოდი,რომლის გავლას მთელი ბავშვობა და შემდეგ მთელი ცხოვრება ვნანობთ.პერიოდი,რომელიც გულის ერთ პატარა

დრო მხოლოდ სიყვარულს დაინდობს.(1)

მშვენიერი დილა გათენდა ნივიორკში!თუმცა სინამდვილეში ეს დღე ყველასთვის კარგი არ ყოფილა....ზოგმა ამ დღეს დედა დაკარგა, ზოგმა მამა, ზოგმა და, ზოგმაც კი ძმა....ზოგმა ამ დღეს სამსახური დაკარგა და ახლა ქუჩის ბარებში დაეხეტება დარდის მოსაკლავად , თუმცა

ბრალდებულო! თავი 8.

-ამდენი ხანი არ გიფიქრია ჩემს მოკითხვაზე?-ცოტა ბრაზი და მცირე წყენა იგრძნობოდა მის ხმაში. -მაპატიე, ვიფიქრე არ გაგიხარდებოდა.-ვცადე თავის გამართლება. -ყველანაირად არასწორი როგორ გაჩნდი.-გამიბრაზდა.-ჩამოვედი და ხვალ მოიცლი, რომ მნახო? -შევეცდები.

გზააბნეული მივყვები ბილიკს

ისევ დარდი შორეულ გზების მკვლევარად, ისევ სევდა გულში ჩარჩენილ სიმწარედ, გზააბნეული მივყვები ბილიკს და ჩემში თითქოს გრძნობებს ლეწავენ.

ახალი წლის ტკივილი

დღეს 31 დეკემბერია ახალი წლის წინა ღამე 2016 წლის , ბოლო წუთები, მიხარია რადგან, 2016 წელს ვემშვიდობები და 2017 წელს ვხვდები საყვარელ ადამიანებთან ერთად მჯერა რომ ეს წელი ბედნიერების მომტანი იქნება მაგრამ, ასე არ აღმოჩნდა. ახალი წლის ღამეს დიდი

უშენოდ მიჭირს...

აი ისევ მარტო დავრჩი, ისევ ერთად ვართ მე და სიმარტოვე. ხანდახან მტკივა წარსული, მტკივა აწმყო. ნუთუ მომავალში ვეძებ შვებას. ეჭვი მეპარება ესე მოხდეს. რას ველი ამ ცხოვრებიდან? ვიძახი მაქსიმალური მინდათქო მაგრამ მინიმალურსაც ვერ ვიღებ. საერთობ არ

ციტატები წიგნებიდან

,,ბუხარში მოგიზგიზე ცეცხლზე მეტად მათბობდა და სიმხნევეს მმატებდა მისი ყოფნა ოთახში და მაინც არ მავიწყდებოდა მისი უარყოფითი მხარეები.'' შარლოტა ბრონტე ,,ჯეინ ეარი’’