შენ შემცვალე (Chapter 6)

- შენ ეს არ უნდა გენახა. - ნამტირალევმა შემომხედა რაზეც თითქოს რაღაც ჩამწყდა. - ყოველთვის იქ რატომ ჩნდები სადაც არ უნდა ჩნდებოდე! - რა გჭირს, ვინმემ რაიმე გაწყენინა ? - მისი ლამაზი სახე ხელებში მოვიქციე,მაგრამ ჩემი ხელები მოიშორა და ზურგი მაქცია.

გამომძიებელო სესილია კაკაბაძევ ! (1)

ათი წელი გავიდა რაც დაგკარგე მაა. როგორ მაკლიხარ ნეტავ იცოდე , როგორ აკლიხარ დედას, ბებიას , ბაბუას. გუშინდელივით მახსოვს რომ შემპირდი, არასდროს მიგატოვებო და მერე პირობა დაარღვიე !რა ჯანდაბად ჩამიშხამე ეს დღე?!მართალია უნდა მიხაროდეს ჩემი დაბადების

ესეც გაივლის

თოვს...ციდან მოწყვეტილი ფანტელები ერთმანეთის მიყოლებით ცვივა და მიწაზე ქრება.ყინავს ან არ ყინავს...უკვე ვეღარ ვგრძნობ...ჩაფიქრებული მივაბიჯებ ლამპიონებით განათებულ ქუჩაზე და ვფიქრობ.თურმე რამდენი გრძნობის დატევა შეუძლია

forever (I/4)

ჰო, ეს მოხდა. ჩემს იმდენად რეალურ ცხოვრებაში რომ ესეც კი არ მომეჩვენა უჩვეულო ზღაპარი გადმოვიდა. საკუთარი სუნთქვის მიღმა დეივიდს განწირული ღრიალი გავიგონე და შემდეგ რატომღაც ნაწყვეტებად ვხედავდი კადრებს თითქოს ფილმს ვუყურებდი. მე ვხედავდი როგოდ

არასდროს ითამაშოთ ამის პატრონმა რა ქნას (თავი პირველი)

– რავქნათ ?– იქნებ პოლიცია გამოვიძახოთ ?– არა მეშინია რომ მართას რამეს დაუშავებს – ასე ვერ ვიჯდები რამე უნდამოვიმოქმედო რამე რომ დაემართოს თავი გვექნება ჩამოსაკიდი – კარგი ნუ ნერვიულობ მართა ხომ მაგარი გოგოა თავს გაართმევს – არა ყველაფერი ჩემი

წერილი წარსულს

ბოლოს დამპირდი დავბრუნდებიო .. ჰოდა ჩვენ გელოდებით .. არ მინდა დაიმტვეროს ის დღიურები, ის ნივთები, არ მინდა გაცვდეს, არ მინდა სიკვდილს ებრძოდეს და ხელებს დავიჭამ ოღონდ არ დაიხოცოს, ის ყოველივე, რაც დამიტოვე ..ვუყურებ კარს, კარს, რომელიც დაახლოებით 1

ყველაფერი შეიცვალა(4 თავი)

-რას ერჩი ამ ბავშვს? -ანასტასია -ამას არაფერს კაცო , ეს ჩვენი ნახევარ დაა , აი ახლა რომ გოგო შემოვა ისააა რაცაა-ნატა შემოსასვლელში ერთი გოგონა შემოვიდა , მაღალი , დიდი ცისფერი თვალებით , ქერა. ეს ნუკი იყო , ნუკი ქალბატონი ლაურას ქალიშვილია , 16 წლის

თამაში მუსიკის წესებით (მეათე თავი)

თამაში მუსიკის წესებით (მეათე თავი) ავტომობილის გაჩერება და შიგ მჯდომი ბავშების ნელ-ნელა ხმაურით გადმოლაგება ერთი იყო. - დედას გეფიცებით, მანქანამ აიწია... - სიცილს ვერ იკავებდა მარიამი. - აუ, ფეხები დამიბუჟდა… - ავტომობილიდან ძლივს გადოძვრა

ნოემბრის 13 (თავი 5)

მახსოვს დემეტრეს წასვლის დროს მე ვიყავი ობიექტი რომელზეც ხალხი ლაპარაკობდა. ყველას ეგონა რომ შეყვარებულები ვიყავით და ჩემს ზურგს უკან ისე ლაპარაკობდნენ ვითომ მე იქ არ ვიყავი. ჩემს სახელსაც კი ახსენებდნენ მაგრამ ყურადღებას არ ვაქცევდი. შეიძლება

სამწუხარო რეალობა

დღეს გრძობა სიტყვების გარეშე არაფრად არ მიიჩნევა.თითქოსდა ბავშვივით სუფთა სიყვარული რომელიც გულში საიმედოდ დამალულია სიყვარული არ იყოს. რას სჯობს ისეთ სიყვარულს სადაც სიტყვები ზედმეტია რადგან თვალები,მზერა და ქცევები ძალიან ბევრს ამბობენ.დღეს