მე ვიცი, რომ არაფერი არ ვიცი (1)

ვერც დედა და ვერც ვერავინ იგებდა. ვტიროდი ჩემთვის და ირეალობაში ჩემთვის სანატრელ ოჯახს წარმოვიდგენდა.. დრო გადიოდა ამ წარმოდგენილ ოჯახში მე ჩემი ადგილი დავიმკვიდრე და ღამით, ძილის წინ იქ ვაგრძელებდი ცხოვრებას სადაც ბედნიერი ვიყავი ცოტა ხნით..

მერე რა არის?

შენი სახე დაილექა ჩემს გულში და გონებაში, სითბოს ვგრძნობ და თითქოს ვიწვი, რადგანაც მხვევ ცეცხლის ალში. არ ვიცი როგორ უნდა ვთქვა: ბედნიერება თუ სევდა? შენ ორივე მოგაქვს ჩემთვის, აი, ლექსს ვწერ შენზე დღესაც.

როცა ამ წერილს წაიკითხავ

საინტერესო იყო მისი მეგობრობა... შედარებით უფროსი ასაკის ადამიანის ასე პატარებთან ურთიერთობა ცოტა უჩვეულოც კი იყო თუმცა არავინ უშლიდა, მხოლოდ ბავშვების მშობლები ქირქილებდნენ ზურგს უკან... უცნაური იყო, და ამაყობდა კიდეც ამით, არც ტანად გამოირჩეოდა

ცალმხრივი გრძნობა? (თავი 3)

ღმერთო ამას აქ რა უნდა გავიფიქრე გულში,ამ ფიქრებიდან მისმა ბოხმა ხმამ გამომიყვანა -გამარჯობა- მე დაბნეული ვუყურებდი და ვფიქრობდი თუ რატო არ გაიოცა მან ჩემი ნახვა იმის შემდეგ რაც მოხდა,ამ ფიქრებში სულ გადამავიწყდა მივსალმებოდი.. -კარგად ხარ?

სიყვარული გიჟების წესებით V

იმდენად დამაბნია მისი ხმის გაგონებამ რომ ხმას ვერ ვიღებდი, მხოლოდ ვუსმენდი მის ხმას. - ნინი ამოიღე ხმა. - რატომ მირეკავ? - არ შეიძლება თანამშრომელი მოვიკითხო? - აჰ კაი. - გავბრაზდი და გავუთიშე. მაგრამ რაღაცნაირად გამიხარდა მისი ხმის გაგონება.

დიახ,სიყვარული

ეს არის მოკლე ჩანახატი სიყვარულის თემაზე.ეს არ არის ვრცელი ისტორია თავიდან ბოლომე ეს არის უბრალოდ მოკლე ჩანახატი,რომელიც ერთი ისტორიის მოსმენის შემდეეგ დავწერე,ზოგადად მწერალი არ ვარ მაგრამ მომინდა დაწერა და მომინდა რომ ეს ნაწერი სხვებისთვისაც

დაჩი.ანუ გზა ბედნიერებისკენ (მეორე თავი)

მირჩიეთ გავაგრძელო?ისევ მაკლდა და მენატრებოდა მაგრამ როგორც შემეძლო ამ გრძნობას ვინახავდი ჩემში 21აგვისტო მიყვარს ბათუმი,ხალხმრავლობა პირველი კურსის მერე ნამდვილად მჭირდებოდა ჩემს საუკეთესო მეგობრებთან ერთად დასვენება ანი,სოფო,ლუკა და რატი.ესენი

წარსულის სიყვარული (ნაწილი 17)

-ჩემი ბიჭი ყველაზე მაგარი იქნება,ამიტომაც არაფერიც არ მოუვა -არაფერიც,გოგო იქნება დედიკოსავით ლამაზი,,,ენა ბავშვურად გამოვუყავი -ჩემი ბიჭი გოგო არ იქნება

სულის აგონია

ყელში ბურთივით მაქვს ბოღმა გაჩხერილი სული ისე ყვირის ხმაც კი ჩაეხლიჩა... ირგვლივ სამყაროა ისე სახეცვლილი მარტო მე კი არა მგონი ღმერთიც შეიშალა...

იმედის შუქი / light of hope თავი 10

ეს თავი უფრო ზოგადიაარვიცი კარგი გამოვიდა თუ არა ველი შეფასებებს ვერც გავიაზრე რამდენ ხანს ვიყავით ასე თვითონ რომ არ გაჩერებულიყო ვერ მივხვდებოდი,შუბლი შუბლზე მომადო, მის გახშირებულ სუნთქვას ვგრძნობდი ნუთუ რაც მოხდა რეალობა იყო?ვერც ცუდს ვამბობ ვერც