"კარგი" გოგოს დღიურები (თავი 14)

მე და ანდრეა უკვე ერთი კვირაა რაც "ერთად" ვართ. მაგრამ რაღაც განსაკუთრებული არ მომხდარა. ნიკა და მისი საძმაკაცო სკოლაში თავს მარიდებენ და მეც ჩემთვის ვარ. მაგრამ ახლა როცა ყველანი ერთად ვართ, მეეჭვება თავის არიდება გამოგვივიდეს. -რაზე ფიქრობ?

მე რომ გაფრენა არ შემიძლია!

გავფირნდებოდი,მაგრამ მე რომ გაფრენა არ შემიძლია! ვერ გადავურჩი სულის კვეთებას ეს უკვე ნიშნავს გარდაცვალებას! მაგრამ მინდა მე სიცოცხლე ! მინდა!

უბრალოდ ლექსი

სიფხიზლეს ყოველთვის ხმაური მოჰქონდა ვიხსენებ, ვხდებოდი სიზმრისგან ავად რომ. შენ ძილინებისა მისურვე ოღონდაც, შუქს მერე ოთახში მე თვითონ ჩავაქრობ.

ფსიქოპათი სერიული მკვლელი

პროლოგი: ‘’როდესაც ჩვენს დემონებს ვებრძვით, ფრთხილად უნდა ვიყოთ,შეიძლება ერთ დღეს ჩვენ თვთონ გავხდედ ისინი“ თავი 1 და აი აქ ვდგავარ. მისი სახლის წინ. რამდენჯერ მიოცნებია ამ მომენტზე, რამდენჯერ წარმოვიდგინე ეს სცენა გონებაში. და აი ახლა, ზუსტად

პირადი ნარკოტიკი (თავი 2)

უკვე 6 საათი იყო, მზე ოდნამ ციცციმებდა რომ ჩაგვეძინა... მაგრამ დილით მალევე დაახლოებით ცხრის ნახევარზე გაგვეღვიძა.... ნუცას დავემშვიდობე და სახლში წამოვედი... მალევე მივედი სახლში... კარზე დავაკაკუნე და მალევე ფეხის ხმაც გავიგე.... კარი გაიღო

ტყე +16 IX

კენ ვიხრები,ნიკაპზე ხელს ვახებ და თავს ზევით ვაწევინებ -იქნებ არ არსებობს ნიკ! ის ცოცხალი არსებაა,უფლება აქვს იცოცხლოს..დამპირდი რომ ბელას მოივლი,ახლა ბევრი პრობლემები გვაქვს,ის იდუმალი ტყოური მამაკაცი,ბელას ფეხმძიმობის

შემოგევლუნა

„- ვინა ხარ? - შეეკითხა პატარა უფლისწული, - სანდომიანი იერი გაქვს...“ ... ასიათას მელაკუდაში ერთადერთი ... ჩაფიქრებული და ღიმილიანი სახით ფანჯრის მინაზე მოწანწკარე წვიმის წვეთებს თითს ვაყოლებდი ... გარეთ კი ისევ წვიმდა და წვიმდა ... წვიმდა

დაჩი,ანუ გზა ბედნიერებისკენ (5ე თავი)

გავაგრძელო? ზოგჯერ მგონია იმდენად იდეალურად არის ყველაფერი,რომ რაღაცა უნდა გაფუჭდეს ისე არ იყოს,მგონია დროებითია ჩვენი სიმშვიდე და ესეთი იდეალურობა 6თვე ვფიქრობდი,რომ ჯერ კიდევ ყველაფერი კარგად არის,ანუ დაჩის გაცნობიდან 1 წელი ვფიქრობდი დადგა ეს

ანტონ... შენ ხომ გესმის, ანტონ?

ანტონ - აიდა მორალესის კიდევ ერთი მოკლე მოთხრობა. აიდა გამოირჩევა მოულოდნელი ფინალებით, ჩახლართული ისტორიებითა და შეგრძნებებით. მეტის სანახავად, დაგვიმეგობრდით

ფერთა ქაოსი (3)

- ჰეი , ნუციი.... -უკნიდან დაბოხებული ხმა მომესმა და მეც მაშინვე მივიხედე , თავიდან ვერ გავარჩიე მერე კი ეგრევე წამოვაყლანტარე . -დიმა ? ეს შენ ხარ ? რამდენი ხანია არ მინახიხარ . მომენატრე ! -მივვარდი და გადავეხვიე საუკუნის უნახავ მეგობარს .