შეუძლებელია! (17)

_შენ უთხარი ვაჩე მიყვარსო ... ვაჩეს როგორ უყვარხარ არ უნდა გაიგოს? _ჩემი სახელი რამდენჯერმე ახსენე საუბრისას და დაიჯერებს ყველაფერს რაც შენს სიყვარულზე ვუთხარი _ უკვე იღიმოდა, ბიჭის ემოციებს გრძნობდა და მთელს არსებას უბრუნდებოდა დაკარგული

დათარსული კაცი (თავი 10)

ჰოლში საათმა ცხრაჯერ ჩამოკრა. სასტუმრო ოთახი მჭახე, წყვეტილმა რეკვამ გაავსო. სავარძლიდან წამოვდექი, თან იატაკზე შუშის ნამსხვრევებს და გუბეს არ ვაშორებდი თვალს. -მე მოვწმენდ, ვუთხარი ნინას და კარისკენ გავემართე. -ჰარი... -ახლავე მოვალ. მინდოდა, ცოტა

სიყვარული მსხვერპლით(თავი I)

დარბაზში, რომელიც ოთახის შთაბეჭდილებას უტოვებდა ადამიანებს, ორი სავარძელი იდგა. ერთ - ერთში ფურცლითა და კალმით ხელში ჟურნალისტი იჯდა მის წინ კი, მაგდალენა, რომელიც ღიმილით შესცქეროდა მის წინ მჯდომს. -ქალბატონო მაგდალენა…- შემდეგი კითხვა წამოიწყო

პირველიც შენ ხარ და უკანასკნელიც (თავი მეორე)

ემოციურად დაღლილმა,ზლაზვნით ავიარე კიბეები და სახში შევედი. ჯერ კიდევ მომხდარზე ვფიქრობდი. ვცდილობდი ანდროზე ფიქრი თავიდან ამერიდებინა, მაგრამ საკუთარი გონება ამის ნებას არ მაძლევდა. თითქოს ჩემს შინაგან მეს არ უნდოდა მისი დავიწყება და ასე ვებრძოდით

მომეცი შანსი ( თავი 12)

დემეტრე ბოლომდე ჩაერთო მიას აღზრდაში.დილით სოფის მიყავდა ბაღში საღამოს დემეტრეს გამოყავდა , სწავლობდა მამობას და ეს საკმაოდ კარგადაც გამოსდიოდა .სოფისაც დრო დარჩა საკუთარი თავის რეალიზებისთვის,რადგან საღამოს ბავშვის გამოყვანაზე დემეტრე ზრუნავდა,

დაბრუნება //4//

თათბირზე შეიკრიბა ყველა მაღალი რანგის თანამშრომელი.მარიამი სხვა და სხვა განყოფილებებში ახალი თანამშრომლის დამატებას აპირებდა. დუდას არაფერი ესმოდა იჯდა და უყურებდა , აკვირდებოდა და თითქოს შეისწავლიდა ქალბატონ მარიამს.

მწვანეთვალება იდიოტი ( თავი 4 )

მისკენ გავიხედე ის ისევ თავდახრილი იდგა , გაბუტული სახით. მე თვალი არ მომიცილებია. როცა თავი მის ბოტასებს მოაცილა პირდაპირ თვალებში შევხედე, ამჯერად არც ერთს არ დაგვიხრია თავი ერთმანეთს გაბუტულები ვუყურებდით. უეცრად ჩემსკენ წამოვიდა. კიბეს ამოუყვა

პირველიც შენ ხარ და უკანასკნელიც (თავი პირველი)

მაშინ მეორე კლასში ვიყავი, ანდრო რომ გავიცანი. მოდაში შემოსულ რეზინის ყელსაბამებს მჩუქნიდა და ყოველი გაკვეთილის ბოლოს დამალობანას მეთამაშებოდა. ანდრო ჩემი პარალელური კლასელი იყო. მერე მეგობრობაც გაგვეწელა.ჩენს ურთიერთობას მეგობრობას ვერასდროს

მე წვიმად მოვალ

თავსხმა წვიმაში დასველებას თუ კი გაბედავ მაგ ლამაზ სხეულს მიაგებებ ულმობ ქარიშხალს მე წვიმად მოვალ, მოგეკვრები თმებზე თავხედად შუბლს დაგინამავ და თვალებში კოცნას გავრისკავ.

დაბრუნება //3//

სახლში მისულს თავისი ძმაკაცები დახვდნენ. სამზარეულოში იყვნენ და ლუდისთვის ბაკლებს ეძებნენ. -აქ რა ჯანდაბას აკეთებთ -უთხრა ბიჭებს და კედელს მიეყუდა . -ვაა მოხვედი ტო -შეეგება ანდრია -დღეს ფეხბურთი როა დაგავიწყდა?.