ველური ორქიდეა (11 თავი)

_არც ნიკოს შარშანდელი დაბადების დღიდან არ გახსოვარ? - მკითხა აბაშიძემ. ამის მოსმენისას, აი რასაც ჰქვია, ყბა ჩამომივარდა. მეთქი რაა? - თუმცა რას გემახსოვრები, მე რომ სუფრას შემოვუერთდი შენ ისეთი მთვრალი იყავი ლამის მცემე საპირფარეშოსთან. წაბანცალდი

უცნობის წერილები

ყველაფერი მაშინ დაიწყო როცა 18 წელი შემისრულდა ჩემს ცხოვრებაში ახალი, დამოუკიდებელი ეტაპი დგებოდა მაგრამ ეს ყველაფერი დიდად არ მიხაროდა, მოხუცივით მეზარებოდა დაბადების დღის გადახდა, მეგობრები , საჩუქრები და რაც ყველაფერ ამას ახლავს, მხიარულება.

ღმერთო გამარჯობა მოგესალმები

ღმერთო გამარჯობა მოგესალმები უკვე დამეცალა ჩემი კალმები სიტყვა სიტყვით აგიღწერ დღეს ჩემს ტკივილებს მეტყვი თუარა ცხოვრება რას მიიპირებს რატომ ვიტანჯები რატომ ვქრები მიწიდან რატომ არ მიგყავარ ამ ცოდვილ დედამიწიდან

Woman versus society!(სრულად)

სულელები და სუსტები ბრმად და გაუაზრებლად მისდევენ საზოგადოებაში დამკვიდრებულ სტერეოტიპებს და ტრადიციებს ხოლო ჭკვიანები იაზრებენ და ფიქრობენ სწორია ეს ყველაფერი თუ არა! დაახლოებით ოცდათორმეტი წლის წინ

ტკივილგამაყუჩებელი (თავი 6)

მე რომ მიყვარდა აი ისე, ბედნიერებისგან გაეცინა რამოდენიმეწამიანი დუმილის შემდეგ. ისე მაგრად ჩამიკრა გულში მეგონა ჩემში შემოღწევას ცდილობდა. ემოციებით გულაჩუყებულმა კიდევ უფრო მოვუმატე ტირილს. და მგონი ამით ძალიან გავაბრაზე. მომენტალურად გამწია უკან

მე,შენ და ცუდი ბიჭები (8)

-კარგი ჩემი თავი ჯანდაბას მაგრამ ბავშვი მაინც არ გეცოდება?-ვყვირი ბოლო ხმაზე და ხელს მუცელზე ვიდებ. არ გაგეცინოს კატო ააარ გაგეცინოს! ყბაჩამოვარდნილი ონიანი და უფრო ყბაჩამოვარდნილი გოგო ჩემსკენ ბრუნდებიან. -რას აკეთებ?- თვალებს მიკარკლავს,ჰაჰ პირი

უცნობი ნაცნობები (ნაწილი 9)

-აუუუ გოგოებო გამოდით თორე უთქვენოდ ძაან მოწყენილობაა-კარების მეორე მხრიდან გამოგვძახა ბექამ -ჰოო მოვდივართ.არ დაგაცლიან რა ესენი არაფერს.-ჩაუბუზღუნა ნინიმ და ნელა წამოიმართა. სასტუმრო ოთახში შესულებს ანდრია გულზე ხელებგადაჯვარედინებული დაგვხვდა.

აქ

აქ მოდი რატომ მიდიხარ იმ ქვეყნად, აქ მოდი რად გინდა უაზრო ტირილი? აქ მოდი აქ ხომ მზემაც ვერ ინათა, აქ მოდი აქ ღამეს ანათებს ტკივილი, აქ მოდი იქნება შენ მაინც შეავსო, ეს უციცოცხლო უკვდავი თვალები, აქ მოდი იქნება შენ მაინც უშველო ამ ქვეყნად ვინმეს და

ბინდიანი.

იტალია. რომი. ვერ ვიჯერებ. ვერ ვიჯერებ,ვერა. არ შემიძლია. არ მჯერა რომ,სულ რაღაც სამ დღეში ამ ქალაქს,ქვეყანას,აქაურობას ვტოვებ. და სად ვბრუნდები? საქართველოში. ჯანდაბა. ..

შევსებული არსებობა 13,14,15,16,17

13 _ შემოდი.. როგორც აღმოჩნდა მარტო ერთი ოთახია დაჯავშნული.. _ კი მაგრამ ეს როგორ.. აკი რაოდენობა დაგვაზუსტებინეს? _ დემეტრე რომ არ მოდიოდა მერე ხომ შეიცვალა სია.. _ მერე რა.. ის შეცვლილი სიაც ვთარგმნე.. _ ეტყობა სადღაც შეცდომა გაგეპარა და ორი