"hopeless" (თავი 4)

ნიკაზე კარგი ბიჭი მგონი მსოფლიოში არ არსებობს! დილით კარებზე მომიკაკუნა გამოდი ვისადილოთო. გავედი და ისეთი გემრიელი საჭმლები დამახვედრა მეტი რომ არ შეიძლება!: -დღეს ჩემი მეგობრები მოვლენ, გაგაცნონ, მაქედან მარტო ალექსანდრეს და ელენეს იცნობ , მაგრამ

წარსულის ბილიკი 1

შეყვარებული წყვილები სკვერში სხედან და ამ ცხოვრებით ტკბებიან, შარვალ-კოსტუმში გამოწყობილი კაცი ჩქარი ნაბიჯებიით მიიწევს ავტომობილისკენ, თეთრ კაბიანი ქალი კი მობილურზე ხმამაღლა ლაპარაკობს და სამჯერ იმეორებს ,,ყველაფერი მეორდება“!

ყველგან გამოგყვები (20)

დაჩიმ ჯერ აკოცა ნინას და შემდეგ ისევ მოშორდა. -შენ სანამ რატის შეყვარებული ხარ ჩვენ შორის არაფერი გამოვა -დაჩი... მე რატის ვერ დავშორდები, დიდიხანია ერთად ვართ და...

რა დავარქვა ამ სიყვარულს (თავი 4)

მოკლედდ ძალიან დიდი პაუზა მქონდაა მაგრამ მოვახერხე დაწერა (( უბრალოდ ბევრი არ კითხულობს დ. არ ვიცი ღირს გაგრძელებაა..მიკმა თვალები გაახილა და დაინახა საავადმყოფოს თეთრი კედლები, მთავარი ექთანი რომელიც წამალს უმზადებდა და ემა.... მიკი-:ემა...

მოულოდნელი შეჯახება თავი 3

-კარგი გავიდეთ დამშვიდდი ცოტა ხანში წავალთ მაგიდასთან ვბეუნდებით და ცოტახანში გვერდითა მაგიდისკენ ვიხედები სადაც ახალგაზრდები სხედან, მათ შორის ჩემი კურსელი გიორგი -ჯანდაბა ესღა მაკლდა

24.10.2016

თითქოს ადამიანებით გარშემორტყმული, მაგრამ სულ მარტო ანუ წვიმის მეგობარიშემოდგომაა. გარეთ ათასფერი ფოთლები მიმოფანტულან. ფანჯრის რაფაზე წვიმის წვეთები ცელქობენ, მიხმობენ სევდისკენ, უკვე ჩაიც ვეღარ მათბობს, ცივა... ძალიან ცივა. თითქოს თვალებშიც

ყველაფერი ან არაფერი

ეს იატორია ჩემ გრძნობებზეასიყვარული ყველაფერია მე შემიყვარდა ადამინი რომლის სული სიგიჟემდე მიყვარს ყველაფერი 2015 წლის 2დეკემბერს დაიწყო და დღემდე ერთად ვართ ბევრი სირთულები გადვიტანთ მონატრება იმედგაცრუება ტკივილი ეს დღები ყვეალზე საშინელი იყო ის

ბოლო დამშვიდობება

სუსხიანი ღამე იყო ,მოწმენდილი ცა,რომელზეც ათასობით ვარსკვლავი მოჩანდა,ტემპერატურა -6° -მდე დაეცა მე ბინის წინ მანქანაში ვიჯექი,სადაც ველოდებოდი ადამიანს,რომელსაც შეეძლო ჩემი სიყვარულის მიმართ გაყინული გული ახალ გულად გარდაექმნა. ჩემი მოძველებული

მამა ახლავე ციდან ჩამოდი

სასაფლაოს ჟანგიანი ჭიშკარი შევაღე და ბილიკს გავუყევი ულამაზესი ტაძრისკენ.. კარი ღია იყო თუმცა ტაძარი ცარიელი... ასე მერჩივნა უფრო დამამშვიდებდა... შემდეგ ეზოში გამოვედი ყვითელ ფოთლებში ჩამოვჯექი და ჩემოდანს მივეყუდე... შევეცადე ცოტ-ცოტა ყველას

დაგიშავე რამე განა?

ჟანგბადი რომ შემიწყვიტე დაგიშავე რამე განა? ეს რა ცეცხლი წამეკიდა მზე ღრუბლებში დამემალა