კალეიდოსკოპი (IV თავი)

ჯერ კიდევ ეჭვები ღრღნიდა, რომ იმ საბედისწერო დღეს „ბოროტმოქმედს“ სიცოცხლე მოუსწრაფა. ვაითუ ეს სიმართლე აღმოჩენილიყო. მერე მშვიდად როგორ ეცხოვრა ადამიანის სისხლით დამძიმებულს. საკუთარი თავის დანუგეშება ძლივს

გადარეული დაქალები (2 ნაწილი)

- მე დანაზოგი მქონდა ბანკში და რომ მოვდიოდით ორი დღით ადრე გამოვიტანე, ცოტაა მაგრამ ამ ორი თვის განმავლობაში გვეყოფა - გვითხრა კატომ - მაგრამ ჩვენ რათქმაუნდა არ დავთანხმდით იმის გამო რომ, ის დიდი ხანი აგროვებდა იმ ფულს რათა საკუთარი ბინდა ეყიდა, და

სული აწრიალდა (ერკე მიდასი)

სული აწრიალდა წამში ჩქარა-ჩქარა, სიტყვამ სიმარტოვის მთებში გადამმალა, უფლის ვიწამე და ფრთები დამაფარა,

სწორედ იმ დღეს გიწამე

სიყვარული ძალას იკრებს სიყვარული ნავარდობს უგულოსაც აატირებს გულს მოარჩენს ავადმყოფს სიყვარულის ანი ბანი შენს თვალებზე ვისწავლე იმ დღეს როცა გაგიცანი სწორედ იმ დღეს გიწამე შენ მე თვალი ამიხილე მოკლე გზები

Born Again

ყველაფერი ბურუსში იყო გახვეული. გარშემო სიბნელე სუფევდა. შავ ფერში მხოლოდ ერთი თეთი კაშკაშა წერტილი ჩანდა. მერიდიტი და პატარა გოგონა წყვდიადში ხელჩაკიდებულნი მიუყვებოდნენ პატარა ბილიკს. მერიდიტი გაკვირვებული

კლასელები (2თავი)

-გაგიყვანთ არ გინდათ ?(ნიკა) -არა, მადლობა უნდა მოგვაკითხონ(მირა) -შეყვრაებულმა და რამე ?(ნიკა) -კი(მირა) -ვა მართლა ტო ?(ნიკა) -რატო გაგიკვირდა ესე ძალიან?(მირა) -რავი(ნიკა)

ქეთა... გიყვარვარ? დასასრული

კოტე სახლში როცა მივიდა ჩაშავებულთვალებიანი ქეთა დახვდა რომელიც ბავშვთან ერთად იჯდა დივანზე და ერთ წერტილს მიჩერებოდა. მაგიდაზე კი ნახევრად გახეული ფურცელი ეგდო. იატაკზე კი ჭიქის ნამსხვრევები. კოტე გაოგნებული უყურებდა ამ სურათს. ქეთას მაშინვე

საიდუმლო სვანურად (5)

შეიძლება თქვენთვის ჩემი ისტორია მოსაწყენი აღმოჩნდეს რადგან სულ ვსაუბრობ გარდაცვლილ ადამიანზე ვის შესახებაც ბევრი არაფერი იცით... მე ასეთი ვარ, სრულიად არ მაინტერესებს პირადი ცხვორება, გართობა და ასე შემდეგ მხოლოდ ერთი მიზანი მაქვს გამოვიძიო გიორგის

სამუდამოდ სიცოცხლეში (მეშვიდე თავი)

-რას აკეთებ, გაგიჟდი? -ხელი გაინთავისუფლა და მტკივან მაჯაზე მოისვა. გარეთ საკმაოდ სციოდა. განათებულ ქუჩებში ფეხით მომავლი ხალხი დადიოდა, მანქანები ზოგჯერ სიგნალით იკლებდნენ იქაურობას. ყველა თავისთვის იყო, რობოტებივით მომართულნი დადიოდნენ, მხოლოდ

დარჩი ჩემთან (7)

კმაყოფილი სახით რულს ჩაფრენოდა და მანქანას მიაქროლებდა ღამის სიბნელეში.სახეზე შიგადაშიგ ღიმილი დასთამაშებდა. ნია კი უბრალოდ ჩუმად იჯდა და გზას უყურებდა.დაჩიმ მანქანა გვირაბის გავლით წაიყვანა, გოგონას კი სუნთქვა გაუხშირდა.მძღოლს ეს არ გამოპარვია.