ტკბილი შეცდომა- ნაწილი 8

-არაუშავს.-ღრმად ამოვისუნთქე და ჰორიზონტს გავხედე. ტანში ჟრუანტელი მივლიდა როდესაც ვხედავდი ულამაზესს თბილისს,კაშკაშა მით და ულამაზესი ბუნებით. ზოგჯერ სიო რომ მოგვინახულებდა და თავის გზას რომ გააგრძელებდა. უამრავი მანქანის ხმა, ბავშვების. მაგრამ

ხანდახან სიტყვები სათქმელს ვერ ამბობენ (5)

თითქოს გაცივდა ჩემს მიმართ, ისე ხშირად აღარ მწერს და აღარ მკითხულობს როგორც ადრე,ნერვიულად დავაბოტებ ოტახიდან ოტახში და თითებს ერთმანეთში ვხლართავ,ვფიქრობ მასთან გატარებულ ღამეებზე და შიში მიპყრობს,იქნებ სრულიად შეეცვალა ჩემზე შთაბეჭდლება? ეს

უკარება (3)

ალექსის წასვლის შემდეგ ორი დღე მეძნა სიზმარში გამუდმებით მას ვხედავდი იმიტომ რომ მიყვრად და მასზე კარგი არაფერი არ გამაჩნდა ქვეყნად.გოგონები უშედეგოდ ცდილობდნენ ჩემს გამხიარულებას მე მათთვის ზედმეტი ბარგივით ვიყავი ზომბივით დავდიოდი და უიმედოდო

დარჩი ჩემთან (8)

დაჩიმ მოცეკვავეთა ბრბოში ძალით შეიყვანა ნია.შუა წრეში შეჩერდა.ნიამაც შეწინააღმდეგება შეწყვიტა ეგონა გაუშვებდა ხელს და ისიც მოშორდებოდა ამ იდიოტს,თუმცა ბიჭმა მეორე ხელი წელზე მოხვია.უფრო კომფორტულად შემოაჭდო ხელები და კიდევ უფრო ახლოს მიიზიდა.

ბედისწერა თავი 1

დღეს სწორედ ის დღეა რისიც ყველაზე მეტად მეშინოდა.ჩემი ქორწილის დღე. დღე რომელიც მინდა რომ ისტორიიდან ამოიშალოს. დილის შვიდი საათია, ვიცი რომ უნდა ავდგე და მოვემზადო მაგრამ ვცდილობ თავისუფლების ბოლო

ბინდიანი წარსული I V

ძაღლის გაყინული სხეული თავლაში თივაზე მოათავსა და თვითონ დამწუხრებული, განადგურებული სახლისკენ გაეშურა. ეს უკვე მეტისმეტია, კარებში შესული ალბათ ქალი ან შედარებით სუსტი მამაკაცი, რომ ყოფილიყო ბოლო ხმაზე იყვირებდა. -აქ რა ჯანდაბას აკეთებ? ვინმემ, რომ

ბნელი (თავი1-ნაწილი1)

გაოგნებული გოგონები ენაჩავარდნილები დგანან და უყურებენ სანახაობას,მსგავსი საზარელი მზერა ჯერაც არავის ენახა.ასეთი სისხლის ფერი,ასეთი ბოროტი და მკაცრი გამოხედვა.სახის ყველა ნაწილი ეკვეთება სარას,ყველა გამავალი ძარღვი და ნერვი

HABIBI-ანუ სიყვარული არაბულად.(რეალური ისტორიის მიხედვით) 2 თავი

მომდევნო დღეს ბაღში შევხვდით. ერთად უნდა გვესეირნა. ვთხოვე ხელი ჩაგვეკიდა მან კი დაიმორცხვა და უარი მითხრა,მერე კი დამთანხმდა. ჩვენ ვსეირნობდით ხელჩაკიდდბული და არცერთი სიტყვა გვითქვამს ფოტონზე. მხოლოდ ჩვენზე ვსაუბრობდით. მან მითხრა რომ თავიდანვე

"ხდება ხოლმე" (ნაწილი 3)

-ძალიან კარგად მესმის ყველაფერი რაც ექიმს შეიძლება ჭირდებოდეს ძალიან კარგად ყველას მოვწონვარ ყველა პაციენტს რადგან ჩემი ყველა ოპერაცია წარმატებით დასრულდა მაგრამ მიკვირს ძალიან მიკვირს რომ დღემდე უბრალო თანამშრომლად ვრჩები და უფროსმა თავისი

SoulMate 17

- ეს ჩემი მანქანაა და იმას გავაკეთებ რაც მინდა. - ღმერთო, ვერ წარმოიდგენ როგორ მიყვარხარ. - ჰო ვიცი... ოუ! ეს მტკივნეულია! - რას ამბობდი? - ჰო რონი, მეც მიყვარხარ.