ვირტუალური მეგობარი (მეოთხე თავი)

მეოთხე თავი ყველაფერი სულ რაღაც ხუთ დღეში დასრულდა. ვინმეს რომ ეთქვა არ დავიჯერებდი. ხუთიოდე დღე საკმარისი აღმოჩნდა, ჩემი ცხოვრების ძირ-ფესვიანად შესაცვლელად... თბილისიდან გახიზნულნი, თუ საომრად წასულნი დაბრუნდნენ. დევნილები დროებით სკოლებსა და

მეორადი ბედნიერება [სრულად]

ცოლ-ქმარმა მშვიდად ისაუზმა. ღიმილით გააცილა ქალბატონმა ნუნუმ მეუღლე და ღიღინით დაიწყო სუფრის ალაგება. უკვე 25 წელია ერთად არიან. ერთადერთი შვილი ჰყავთ, ვაჟი, პეტრე, 24 წლის და მას უთმობენ მთელ ყურადღებას. ბატონ ლადოს მთელი დღე გადატვირთული

ტყუილების დედოფალო (თავი 3)

-კიდე აქხარ ? ნინა შენ გეუბნები -მეუბრალოდ .... -მორჩი ორმაგ ცხოვრებას -რატო არგჯერა ჩემი ?

ქეთა... გიყვარვარ? (თავი 16)

დილიდან შემოაღეს პალატის კარები თეომ და ეთომ. -დროოზეეე გაიღვიძე და იმღერეე ჩემო ცხოვრეებააა(თეო) -გაჩუმდიი. კოტეს ძინავს-ქეთამ თავზე დაიფარა საბანი და ბალიში დაიდ

როცა გიყვარს...(მეშვიდე თავი)

მალე წავიდა კოსტა მე კი ჩემს ოთახში შევედი, მალე შემომივარდა ნინი -გოგო შენ სულ გააფრინე ხო? -რა გინდა ნინი? -რა რა მინდა გოგო ვის მიყვები ცოლად? -კოსტას -ხო კოსტას, რომელსაც არ უყვარხარ -შევუყვარდები -კარგი რა ტაისია მომავლას და თავს ნუ იღოპავ ხო

SoulMate 11

გავშეშდი. ჩემი სხეული მთლიანად უმოძრაოდ გაჩერდა. რაილის საყვარელ და მეგობრულ სახეს ვუყურებდი მაგრამ მის მაგივრად თოთხმეტი წლის, უკვე საოცრად სიმპატიურ, ყავისფერ თმიან და სიცივისგან გაწითლებულ, ალექსს ვხედავდი. " -ოდესმე მასთან ერთად ყოფნით

წყლისფერი შემოდგომა (თავი I)

და მაინც, ყველაზე მეტად მძულდნენ ისინი. უდანაშაულო ხალხი ჩემს დანაშაულით სავსე ცხოვრებაში. ამაცახცახა,ცივმა ოფლმა დამასხა და ვერც ვიაზრებდი ისე მივშტერებოდი აქამდე ნაცნობ სილუეტს,და კიდევ ერთხელ დავრწმუნდი იმაში,რომ ჩემი თავი ამ ხალხზე მეტად

ვიცი მოხვალ ისევ (5თავი)

-რა მოხდაა? -ვუთხარი ყველაფერი მოვუყევი... -მერე რაო? მკითხა გაკვირვებულმა თორნიკემ -რავი ეხლა თვითონ უდა გადაწყვიტოს დარჩება თუ წავა. ჯიბიდან სიგარეტის კოლოფი ამოვიღე და მოწევა დავიწყე. -გიყვარს ტოო? -თან როგორ...

ქეთა... გიყვარვარ? (თავი 15)

ბანკეტის ჩატარება ბავშვებმა ბათუმში გადაწყვიტეს. ქეთამ მანქანა გასაყიდად გაამზადა. მაგრამ ჯერ ბათუმში მიყავდა ეთო, თეო, ლუკა და სანდრო.

ტკბილი შეცდომა- ნაწილი 3

თვალებს ვახელ. გარემო მეუცხოვება, კედლები, ჭერი, ნათურა, ჭაღი. დილით არც არავინ მაღვიძებს როგორც დეიდა. ასეთი ცხოვრება არ მომწონს. მაგრამ რა უნდა ვქნა. ხალათს ვიცმევ და აზრზე მოვდივარ რახდება. უცებ ვაანალიზებ რომ ქმარი მყავს უკვე და მალე შვილიც