სოციალური ქსელის 10 უარყოფითი მხარე

ამყარებთ უაზრო იმედებს ვირტუალურ ურთიერთობებზე, დადიხართ გაცისკროვანებული სახეებით და თავი ზღაპარში გგონიათ, თუმცა რამდენიმე მიმოწერის მერე თქვენი ილუზიაც სრულდება.

არ მოკვდები (თავი 2)

ვინმეს ოდესმე თუ გამოგიცდიათ რაიმე ორგანოს დაქვეითება. ანუ გაუძლურება. როდესაც არაფრის ძალა არ გაქ ან თვალთახედვა გაკლია, ან ყრუვდები ან თუნდაც ვერ დადიხარ.ყველაზე საშინელებაა როდესაც ორგანიზმი გღალატობს და

ბაბუაწვერა

ფანჯრიდან შემოსული მზის სხივი მაფხიზლებს,თვალს ვახელ და ზიზღით გავყურებ გადწეულ ფარდას ფეხზე ვდგები, ფანჯრისკენ მივდივარ, გისოსებს რომლითაც ფანჯარაა შემოსასღვრული თავს ვაყრდნობ არვიცი რამდენ ხანს ვდაგავ ასე შემდეგ რაარაც გაურკვეველი ძალის

წერე ჩემზე

მაგრამ არაფერი უთქვამს. უბრალოდ ვიხსენებდით ბავშვობას. ცხოვრების ყველაზე ლამაზ პერიოდს. ეს ანასთვის, ჩემთვის ცხოვრების ყველაზე ლამაზი ეპიზოდი ალექსია. ალექსის გამოჩენა მზის გამონათებას გავდა ჩემს ცხოვრებაში. მანამდე დიდი ღრუბელი იყო. სულ ერთიდაიგივე.

ზეცა თავისას არ კარგავს! -2-

''ჩემი სიხარულის მიზეზი მარტო ის კი არ არის, რომ ჩემს დისშვილს ჩემი სახელი ჰქვია, ასევე ის, რომ ნიცას არ დავვიწყებივარ, მუდამ ვუყვარდი, მუდამ ნანობდა, მუდამ სურდა ძველ დროში დაბრუნება და ყველაფრის შეცვლა... როცა მას უყურებდა, მე ვახსენდებოდი...''

სად ხარ

ღამე მიდის ფიქრად დამათენდები,დღე ისე არ ჩაივლის თუ არ გამახსენდები. მე დავინახე შენში ის რასაც ვერ ხედავს სხვები'მე არ მაქვს შენთან მოსასვლელი არანაირი გზები,მეთვითონაც კი ვხვდები ამიტომაც ანზე ვდგები,უკვე მხოლოდ და მხოლოდ სიზმრად გხვდები.

როგორც დაიწყო ისე დასრულდა (13თავი)

-კი მაგარამ ლაშა ასე მალე რამ გაფიქრებინა? -არავითარი მაგრამ ქეთი,მე შენ მიყვარხარ, შენთან ბედნიერი ვარ და მინდა, რომ ჩემი მეორე ნახევარი გახდე, ამიტომ გთხოვ ნუ შემეკამათები, მინდა 1 თვეში დავქორწინდეთ. მანამდე ადგილსაც შევარჩევთ თან მშობლებს

საბედისწერო ზაფხული (6 თავი)

გიომ თავისი ფბ_ს პაროლი მომცაა, შევედიი და წავიკითხე ბობოს და გიოს მესიჯებიი, თვალები გამიფართოვდა როცა დავინახეე რეებსაც წერდა ბობო, ყველაფერი ცუდი რაცკიარსებობს ყველაფერიი მე დამაბრალა, თავისი თავი ისე გამოიყვანა თითქოს მე ვყოფილიყავი დამნაშავე

მათხოვარი (24 თავი) დასასრული

ოცდამეოთხე თავი სანდროს ბინაში პოლთან ერთად ვზივარ და ვცდილობ აზრებს თავი მოვუყარო, ცრემლები უკვე აღარ მდის, რაღაცნაირად გაქვავებული ვარ, უემოციო, თითქოს გახევებულიც. - შეუძლებელია, ეს ჩემს თავს ხდებოდეს, შეუძლებელია, ასე ერთი ხელის მოსმით

ალუბლები (10)

თითქოს რაღაც მომეშვა. ბედნიერი გავხდი წამებში და მაშინვე შემეცვალა განწყობა. დადვანის ხმას შეუძლია ყველაფერი დამავიწყოს და მაქციოს უბედნიერეს ადამიანად! როგორ მიყვარდა ამას მეთვითონაც ვერ ვხვდებოდი...ამხელა სიყვარული თუ შემეძლო.