OLIVIA ნაწილი 10 (1 სეზონის დასასრული )გაგრძელება იქნება ....

მთვარის შუქზე სავდიოდით , ჩვენს სამარისებულ სიჩუ ეს , მხოლოდ ჭრიჭინას დამღლელი ჭრიჭინი თუ არღვევდა . ვუსმენდით ბუს მოსაბეზრებელ "გუგუნს".... ბოლოს კი ეს სიჩუმე მე დავარღვიე.-კოლ,რა ხდება?რა არსება ვარ?

ხმა წარსულიდან, ანუ წერილი მომავალ მეს

ყ*ლეზე დაიკიდე, მთავარია საკუთარი თავი არასდროს დაგიკარგავს. ადამიანები მიდიან და მოდიან, მაგათ რა გააჩერებთ. ავტობუსს გვანან, უბრალოდ ცოტა მოიცადე და სხვა მოვა. არ ღირს იდარდო მათზე, რას გაუგებ? ყველა სხვადასხვანაირადაა მოწყობილი, ხომ იცი. ვიცი,

ძილისპირული

სიზმარი ყველას სიყალბე გვგონია, არადა იქნებ ცხოვრება არის ყველაზე დიდი სიყალბე რასაც როდესმე უარსებია...ემოციების გამოხატვა ფხიზლად რთულია და როცა გვძინავს ემოციები გამოგვხატავენ, გვამჟღავნებენ გაღვიძებისას კი სადღაც კუთხეში მიგვატოვებენ.

ღვთისმშობელო ...

ღვთისმშობელო დაიფარე ვინც კი მიყვარს, ვინც კი წამით თავის ცოდვებს ნანობს. თანაგრძნობას, რომ ელიან შენგან ის და ისიც უფალს არაფერს, რომ არ თხოვს.

თუ ტკივილს ვერ განიცდი,ვერც სიყვარულისთვის გაიღებ ვერაფერს..(სრულად)

შენც იცი, ბავშვობიდან მიყვარდა ცეკვა.. მომწონდა, როგორ ფარფატებდნენ ჰაერში ჩემი ოქროსფერი კულულები, რომლის მოფერებაც ძალიან გიყვარდა ხოლმე.. მომწონდა, როგორ იწვოდა ჩემი სხეული ენერგიით. მომწონდა, როგორ რითმულად ვაყოლებდი სხეულს მუსიკაზე.. მომწონდა,

განაჩენგამოტანილი (დასასრული - ნაწილი 9)

კარი გავაღე და ადგილზე გავშეშდი. სულ მთლიანად კანკალი დავიწყე. ხელში მიშოს მობილური მეჭირა და ძირს გადამივარდა. კარის მიკეტვა ვცადე მაგრამ უშედეგოდ. ნაბიჯებით უკან ვიხევდი, ცოტაც და ისტერიკებში ჩავვარდებოდი. შიშისგან ხმას ვერ ვიღებდი:

სიყვარულის შიშის სინდრომი (8)

-აღარ შემიძლია! უნდა დავიძინო! - მხიარულად და თან დაღლილმა ჩავილაპარაკე და ფეხზე წამოვდექი -ჩვენც წავალთ - გამიღიმა ლევანიმ და ბიჭებიც ფეხზე წამოდგნენ -მოიცა სად წახვალთ? გავათენოთ რა - უთხრა მათ ვიბლიანმა და ჩემთვის არც შემოუხედავს , საერთოდ არ

მიყვარხარ...გჯერა?!#7

არვიცი რამდენი წუთი გავიდა რაც ჩახუტებულები ვიდექით. მერე ვიგაც მიგვიახლოვდა და ხელები გავუშვი. -წამოდი გიგა , სახშიც გელოდებიან- ვერ ვიცანი , ან როგორ ვიცნობდი გიგას მეგობრებიდან მხოლოდ ბესოს ვცნობდი... - მიდი რიმა , ორწუთში მოვალ- რომაწავიდა და

სული

სული მტკივა რაღაცნაირად,თითქოოს შიგნიდან რაღაცა მჭამდეს,ალბად წარსული ატირდა ჩემში არ ვიიციი გავუძლებ თუ არა ამდენს...წყალში ჩაგდებულს ვგავარ პეპელას უჰაერობას რომ გრძნობს სხეულიით,იბრძვის სულ მარტო

შენს მეზობლად (ნაწილი 27)

დილა იყო, როცა ლუკამ თვალები გაახილა, ადგილზე ჩამძინებიაო გაიფიქრა და ოთახში გაიარ-გამოიარა. ცარიელმა სახლმა ბიჭს სევდა მოჰგვარა, დაალკდა ლიზის ფუსფუსი დილაობით და ხმამაღალი ტიტინი ბევრ უაზრო თემაზე. სწრაფად ისაუზმა და მასთან წასასვლელად მოემზადა,