მოღალატე ქმრების სამეული ზოდიაქოს ნიშნის მიხედვით

ალბათ არაერთი სტატია დაწერილა იმის შესახებ, თუ კონკრეტულად რომელი ნიშნით დაბადებული მამრები არიან ყველაზე მეტად მიდრეკილნი პოლიგამიურობისკენ. ასტროლოგებიც ხშირად დავობენ ამ საკითხზე და საბოლოოდ ყველა იმ აზრზე ჯერდება,

ამომავალი მზე (სრულად)

მეღიმება და მახსენდება ის საყვარელი ბათუმელი წყვილი. რომელიც ოთხი წლის წინ ნაპირას ვნახე და მივაშტერდი. მაშინ მინდოდა, ღრმად რომანტიკული შტრიხი დამენახა თუ რომანისთვის პერსონაჟს ვეძებდი, არ ვიცი, თუმცა რამდენიმე წუთის განმავლობაში მეგონა, გოგონას

სიყვარული და შურისძიება(27თავი)

-სოფო გთხოვ ხმა გამეცი რა. ბიჭებო ესენი დაიჭირეთ და არსად გაგექცნენ იცოდეთ, პირდაპირ განყოფილებაში წაიყვანეთ და ყველამ უდარაჯეთ. რომ გაგექცეთ სუყველას დაგხოცავთ. დიანა შენ ჩემს გვერდით იყავი და არ მომშორდე იცოდე. აი სასწრაფოც მოვიდა. წამოდი დიანა

თქვენთვის წერილია, ბატონო გურამ!

მერე რაა,რომ ასეთი გაუნათლებელი იყო,მერე რაა,თუ არ ჰქონდა წაკითხული მხატვრული ლიტერატურის არცერთი ნაწარმოები,მან ხომ შეძლო და ვასიკო კეჟერაძის წყალობით გახდა ,,კლიმი“ ისეთივე ადამიანი,რომელსაც ლიტერატურა ძლიერ უყვარს! ადამიანი,რომელიც შვიდ მილიარდ

INFINITLY (თავი 2)

სახლში მივედით. დრო უსაშველოდ გაიწელა. უკვე საღამოს 6 საათია. ოთახში ავედი. ჯუდი ოთახში დამხვდა. ეძინა. გვერდით მივუწექი და მივაშტერდი. ის... ის ისეთი საყვარელია... ხელი წელე მოვხვიე და ჩემსკენ მოვიზიდე.მეც ჩამეძინა... -ზიი...

დასაწყისიდან დასასრულამდე

თორნიკეს სწრაფად მიჰყავდა მანქანა. ნახევარი გზა უკვე გავლილი ჰქონდა. ეკასკენ მიიჩქაროდა. ერთი სული ჰქონდა მალე ენახა და ჩახუტებოდა. მისი სურნელი ისევ შეეგრძნო.მისი ერთი ჩახუტებისთვის რას არ დათმობდა ახლა. მას რომ ისევ ეყვირა

დრო

ზაფხულის სამი თვე ისე მიიწურა როგორც .. უფრო სწორედ მიიწურა ?? აი ხედავთ მგონია არც ყოფილა, თითქოს ზაფხული ამ წელიწადს არც ყოფილა ან იქნებ მარტო ჩემთვის .. იქნებ მარტო მე არ მიმაჩნია ყოვრლი დღე მნიშვნელოვნად და მაგიტომ გარბის

თქვენთვის წერილია

ჰეი, ვფიქრობ რაღაცით ვგავართ ერთმანეთს და მოდი ვაღიარებ, ეს ძალიან მომწონს, ახლა ხსნი პატარა კონვერტს, ამოაძვრენ ფურცელს სადაც, ბევრი სიტყვა წერია, ჰო მართალია იმდენი არა რამდენსაც იმსახურებ, მაგრამ გთხოვ ნუ გაამახვილებ ამაზე დიდ ყურადღებას

ჩვენი ფერი (5)

ვერ ვგრძნობდი დაღლას შიშს ვერაფერს ვგრძნობდი, თითქოს ირგვლივ სიჩუმე იყო ჩემშ კი ყველაფერი გაჰკიოდა. ყოვოლთვის მეშინოდა მარტო დარჩენის ახლა კი მარტო ვიყავი.. არავინ მახსოვდა მახსოვდა მხოლოდ ის, რომ ჩემი ცხოვრება ერთი

სიყვარული "ჰეროინის" " წესებით. ( ნაწილი 1)

ისტორიას რომელსაც მოისმენთ ნამდვილია. არ მინდა იფიქროთ , რომ ჩემგან რომანის გმირს ან მისაბაძ პიროვნებას ვქმნი. უბრალოდ მინდა რაღაც დარჩეს, ამ ამბიდან და ჩემგან, მისგანაც. როდესაც ადამიანი კვდება რაღაც მაინც რჩება ამ ქვეყნად. შესაძლოა ეს იყოს შვილი,