ჩემს ანგელოზს

შენი თვალები... შენი თმების სურნელი... შენი თბილი ღიმილი... შენი გამოხედვა... და შენ... ისევ შენზე ფიქრით დავთრები,შენზე ფიქრებით დღესაც გავათენებ... შენი დანახვა მიყვარს,შენი ხმის მოსმენა მიყვარს...

ერთი ნახვით სიყვარული?! XII თავი

დილით მზის სხივებთან ერთად ტელეფონის ზარის ხმამ შემაფხიზლა.მალევე გამოვფხიზლდი და ტელეფონს დავდხედე და ალექსანდრეს ნომერი რომ დავინახე მაშინვე ვუპასუხე. -დილა მშვიდობისა პრინცესა.-მხიარულად ჩამძახა ტელეფონში. -ერთი საათით გვიან რომ დაგერეკა უფრო

სიყვარულის შვიდი საიდუმლო (თავი 2)

-სისხლის დანახვა ნამდვილად არასასიამოვნოა, მაგრამ გასაჭირში არ მოგიხურე კარი, მთავარი ესაა -მადლობელი ვარ ამის გამო.. რით გადაგიხადო? -რაც შეიძლება მალე წასვლით-გავუღიმე და ტახტიდან წამოვდექი.

ღმერთის ხმა

ღამით ფიქრები აღწევდა ჩემში, ფიქრები, რომლებიც დილამდე მჭამდა, ყველა ის ფაზა, რომელშიც შევცდი და იქ დამხმარე არავინ ჩანდა…

მე ისევ ვხედავ

რა არ ვნახე რა არ მინახავს მაგრამ ასე გაზაფხულის სურნელება არვის დაუფარავს რა არ ვკარგე რა არ დამიკარგავს მაგრამ ასე ძლიერი ტკივილი მე ვერ დამტანჯავს

ელფერის სასახლის ქურდი (თავი 3)

_ მძულხარ! გამიშვი! მეტკინა, მხეცო! _ ბოლოს თავი მოისაწყლა. კაცმა ასწია ხელები და უკან დაიხია, ბოდიში მოუხადა და შეხედა, მის გაბრაზებულ სახესა და სხეულს აკვირდებოდა, რომელსაც მოკლე პიჟამა ეცვა. ქალმა მის თვალებს გააყოლა მზერა, მიხვდა, რომ კაცი მას

სიყვარულის შვიდი საიდუმლო (თავი 1)

გეუბნებოდი წამოდი მაგისგან მევთქვი , შენ კიდევ თავს იგიჟებდი, გაიძახოდი მიყვარს მიყვარსო, აგერ შენი სიყვარული, მოგი***ნა ტვინი და ბავშვის გაკეთებაც ვერ შეძლო- მხრები აზიდა და გულიანად გაიცი

მომეცი შანსი (თავი 17)

ერთ თვეს გაძლევ , ერთ თვეში უნდა მითხრა ერთად ვაგრძელებთ თუ ცალ- ცალკე. მე დავიღალე , რაც შემეძლო ყველაფერი გავაკეთე… - შენ რა ულტიმატუმს მიყენებ?- გაკვირვებული უყურებდა

გზა, სიცოცხლისა (თავი 10)

ყველაფერი ერთი ფერია და სიკვდილი სულ არ გაშინებს, რადგან ხვდები, გრძნობ, რომ იქ, სადღაც, გჯერა თუ არ გჯერა, სხვა სამყაროა, სხვა განზომლება ან იქნებ არც ღირდეს იქ სხვა სამყაროშიც გაგრძელდეს შენი არსებობა? იქნებ ჯობია სამუდამოდ ისე გაქრე თითქოს არც

მწვანეთვალება იდიოტი ( თავი 10)

ნინ- გიგის უცნაური ხმა ჰქონდა. ოდნავ გაიწია ხელი გამიშვა და მიხლზე დადგა. მიჭირდა გააზრება რა ხდებოდა. ჯიბიდან პატარა წითელი ყუთი ამოიღო- შენ ჩემი ყველაფერი ხარ! - სუნთქვაშეკრული ვიდექი. - გიშინ ყველაფერი ისევ თავდაყირა დავაყენე. ეხლა კი მინდა ისე