Bikers' Life (17)

-რას აკეთებ?- ეგრევე მოვშორდი -იმას, რისი გაკეთებაც კაი ხანია მინდა -ხო არა? შენ ეხლა მაგ საქციელით რა გამოამჟღავნე? ჩემს აზრს პატივს სცემ? -ამმ.. კაი რა ვიკა რა. გუგასნაირი ხო არ ვარ მეც? -დავიწყო ეხლა ყველა კაცი ერთნაირიათქო?- გადავიკისკისე და

გიორგაძე ნინა (3)

არაფერი უპასუხია, მერე შებრუნდა. -იმაზე კარგად გიცნობ,ვიდრე ეს შენ წარმოგიდგენია შემობრუნდა,თუმცა იქ აღარ დაუხვდა. შოკი მიიღო, ვერ გაეგო ვინ იყო,ან რა უნდოდა მასთან ? შეეშინდასავით,ღამე არაფერი მომივიდესო.

სტატუსები

1.'' უმჯობესია მეგობრობა კარგ წიგნთან, ვიდრე ცარიელ ადამიანთან.'' 2. სიყვარული თავისით არ მოკვდება, თუ თქვენ არ მოკლავთ. 3. "რაც უფრო ახლოს მოუშვებ ადამიანებს შენს სულთან, მით უფრო მწარედ გატკენენ გულს, რადგან შხამს იქ გაწვეთებენ,

გაბრაზებულ გულზე გაკეთებული ჩანახატი

როცა საყვარელი ადამიანის მიმართ არსებული ზიზღის მარცვალი შენში ნელ-ნელა გაიზარდა და ეხლა იბერება, იბერება და გახრჩობს, სუნთქვის საშუალებას გიზღუდავს... სიძულვილი მხედველობას გიბინდავს, სმენას გიხშობს..

სიზმრის ქურდი (თავი XXIII)

-გაბრიელი- სახლში ვიყავი, როდესაც მობილურზე უცხო ნომერი შემოვიდა. სენსორს ხელი გავუსვი. -გისმენთ! -გამარჯობა გაბრიელ, ანა ვარ. შენთან ძალიან მნიშვნელოვანი საქმე მაქვს და შეგიძლია შემხვდე? -გაგიმარჯოს. ახლა?-ვკითხე ინტერესით. -უმჯობესია, თუ ახლა

სიყვარული და შურისძიება(17თავი)

-მოკლედ ლევან. გუშინ საავადმყოფოში ვიყავი დიანას სანახავად და სანამ მის პალატაში შევიდოდი ექიმმა გამაჩერა და მითხრა რომ მისი მდგომარეობა ძალიან კარგია და უკვე გაწერა შეიძლება, იმიტომ რომ იქ სამუდამოდ ვერ დაიტოვებენ და მთხოვა ვინმე მომეძებნა, რათა

ცვლილება ან ჩანაცვლება

არ ვიცი ალბათ ყველა ადამიანს აქვს რაღც ისეთი რის გამოც შეიძლება გიყვარდეს ან გეცოდებოდეს მაინც. ჩემი ერთადერთი შეცდომა ცხოვრებაში არის ის რომ ის შემიყვარდა ვინც ზედაც არ მიყურებს. როცა მას ვხედავ ჩემში არაადამიანური გრძნობები იღვიძებს ყველაფერი

გოგონა ნიღბით

დღე, დღე რომელმაც საბოლოოდ მომკლა და გამანადგურა... დღე როდესაც ყველაფერმა ხალისი დაკარგა... დღე რომელმაც დალტონიკი გამხადა და ყველაფერს მხოლოდ შავ-თეთრ ფერებში ვხედავ...ამ საშინელი დღის შემდეგ აგარაკზე მოვინდომე ასვლა...აგარაკი...ჩემი და მისი...

-სულ ერთად?! [1]

ერთ მიტოვებულ სკვერში ვიჯექით,ორივეს ერთი ყურსასმენი გვეკეთა და Time-ს ვუსმენდით. ჩვენს სამყაროში ვიყავით,ჭრელ სამყაროში სადაც ყველაფერი იასამნისფერია,სადაც ბედნიერებაა. -სულ ერთად?!-თვალებში მიყურებს და მიღიმის ზუსტად ისე როგორც მე მიყვარდა,ზუსტად

ზებუნებრივი (თავი მეოთხე)

ედა,დედა ჩემო დედიკო.რატომ? გამწარებული ვღრიალებ და ყველაფერი იმსხვრევა.ოთახში ქარიშხალი ტრიალებს,მე კი სულიერად მკვდარი ვდგავარ ოთახის შუაგულში და ყველაფერს ვანადგურებ.. -ლეა..ლეა დაწყნარდი.მესმის ალექსის შეუვალი ხმა თუმცაღა ვერ ვჩერდები,არ