შემიყვარე (თავი 3)

ლიკა ამჩნევდა ბოლო დროს გაგაში ცვლილებებს. ხშირად აღარ ბრუნდებოდა ღამ-ღამობით სახლშიც და თავს არიდებდა. მის უხასიათობასაც მშვენივრად გრძნობდა, მიუხედავად იმისა, თუ რამდენად ცდილობდა ამის დაფარვას გაგა.

ვიწვი შენი სიყვარულით

სიუჟეტის ცენტრში იმყოფება ახალგაზრდა გოგონა, დეა რომლის ცხოვრებაც, მომენტალურად იცვლება ერთ მშვენიერ დღეს იგი გაიგებს რომ მას ათხოვებს, მამამისი მის პარტნიორის ვაჟზე, არჩილზე , რათა მისი კომპანია გადაარჩინოს გაკოტრებისგან მთავარ გმირებს მაინც

მირაჟი

ამონასუნთქი ჰაერი ბგერებს ქმნის ჩემს სახეზე, ვერ ვიღვიძებ, მინდა საუკუნოდ ამ სიამის საბურველში გახვეული მშვიდად ვსუნთქავდე. ვიცი, აქ არის. თვალებს ვახელ, ჰაერში გამოკიდებული წერილი ირეკლება ბროლზე,- „რამდენჯერაც წაგიკითხავ, იმდენჯერ მოგიწევს

შურისძიების მსხვერპლი 11 თავი

დაწყნარდით თორემ იძულებული ვიქნები დაცვას დავუძახო- სათვალის სწორებით უთხრა კედელზე აყუდებულმა გაღიზიანებულმა მენეჯერმა გაგიჟებულ კაცს და მისმა სიტყვებმა კიდევ უფრო რომ გააცოფა კახა, კართან მდგომ ბიჭებს ანიშნა საქმეში ჩარეულიყვნენ, რის გამოც

დანაშაული I ნაწილი {სრულად}

არასდროს უპოვია ისეთი სილამაზე ვინმეში ან რამეში, როგორსაც ახლა ნუცაში ხედავდა. მისი შავი სფეროები კომფორტის ზონად ისე ექცა, ვერც კი გაიგო, მისი ღიმილი სიმშვიდის მომგვრელი გახდა, მხოლოდ მის გვერდით შეეძლო ღრმად ესუნთქა და ყველა ტკივილი დაევიწყებინა.

ქარია ყველგან

ქარია გარეთ,ქარია სახლში ისე გიყურებ თითქოს ვერ გხედავ შენი დუმილი არაფერს არ აცვლის თქმა გინდა მაგრამ მაინც ვერ ბედავ

მე, მანიაკი და თვითმარქვია გამომძიებელი ( სრულად )

- მომესმა თუ რამდენიმე წამის წინ მართლა მითხარი რომ გამტაცებელს უზარმაზარი პე*ნისი ჰქონდა? -ჩახლეჩილი ხმით და უცანაური ღიმილით მკითხა. - მგონი არ მოგესმა, -საცოდავად ამოვიკნავლე და სირცხვილისგან გვარიანად აწითლებულ ლოყებზე ავიფარე ხელები...

წყურვილი. დაბრუნება. [ თავი 3 ]

უცნობი გვერდულად იდგა, ერთიანად შავ, ელეგანტურ ტანისამოსში გამოწყობილიყო, ქერა თმა უკან გადაევარცხნა, სახეს მოკლე, ჟღალი წვერი უმშვენებდა, შიშის ნატამალიც კი არ ეტყობოდა, ნაცრისფერი, თითქმის უფერული თვალებით იზის შუბლის ძვალს ბურღავდა.

სიცივე

სიცივე იხმობდა სუსხიან ხელებს ნანატრ ლოდინით ავსებდა ღამეს, ელოდებოდა მეგობარ ბერებს თუ როგორ ეტყოდა სულიერ ლანდებს

ეს დროც გაივლის

აღარ თოვს უბრალოდ ქარი ქრის, ეს დღეები უშენოდ ისე უცებ გაივლის,