უსასრულობაშიც შენ მეყვარები! (5)

ყველაფერი ისე არ ხდება როგორც ადამიანებს სურთ, არის მომენტები როცა უაზროდ ბედნიერი ხარ, არის მომენტები როდესაც საერთოდ არ ხარ ბედნიერი....,,ცხოვრება ველოსიპედის ტარებას ჰგავს, რომ შეინარჩუნო ბალანსი მოძრაობა უნდა გააგრძელო’’... დემეტრეს გარეშე

წინადადება-2

ალბათ ჩვენი შეხვადრა დაგეგმილი იყო....ვიღაცის ან რაღაცის მიერ გადაწყვეტილი... და სწორედ ამ შეხვედრამ გამსაზღვრა მთელი ჩემი მომავალი,რომელმაც მარავალი რამ დამაკარგვინა და უფრო მნიშვნელოვანი ვიღაც მაპოვნინა...

სიყვარული და შურისძიება(თავი6)

-დამავიწყდა მეთქვა რომ შენი ხელფასი 650 ლარია. -რაა? თქვენ რა ხუმრობთ ბატონო ლევან? -არა სერიოზულად გეუბნები ეხლა კი წავიდეთ. -აბა დროებით. მომავალ შეხვედრამდე და კიდევ ერთხელ დიდი მადლობა ბატონო ლევან დღევანდელი დღისთვის. -არაფრის. აბა დროებით.

მე შენ სიცოცხლე (თავი 5)

-გაიღვიძე მძინარე მზეთუნახავო-ირონიული ღიმილით უყურებდა სანდრო ანკას -გადი რა... -ანკა ადექი შეხედე რომელი საათია-ივამ მისი მოთაფვლა სცადა -არ მინდა. მეძინება

ყველაფერი ტყუილით დავიწყეთ

-აუ ლუსი გადი იქით თორემ აღარ დაგაწვენ ჩემს საწოლში....ოოოოო ლუსითქო...მადლობთ...ძლივს ჩემი ძაღლი მოვიშორე, რახანც ეს აღარ მლოკავს. ძლივს ავდექი და თავის ჯამში პედიგრი ჩავუყარე. მეც ავდექი მოვემზადე და ჩემს დაქალს ოთახში შევუვარდი.

ზღვითურთ [სრულად 4]

საბა დაწყნარებულიყო და სიგარეტით ბოლთას სცემდა. კატერინა, აკო, ანანო და ლუკა სავარძელზე ისხდნენ. ნოდო ფანჯარაში იყურებოდა და ეწეოდა. ბექაც მის გვერდით იდგა. მე კი სავარძელს მივყრდნობოდი და სიკვდილს ვნატრობდი. მათთვის ყველაფერი უნდა ამეხსნა. აქედან

ბედის ბრალია!(5)

დილის 8საათი იქნებოდა დედაჩემი თავზე რომ დამადგა,ჩქარა ჩაიცვი ქვემოთ ჩამოდიო,მეც წამოვიზლაზნე და ჩავედი. -მოდი მოდი დაჯექი ბომბა ამბავი გვაქვს შენთვის! -რახდება ამ დილაუთენია რომ არ გაგეღვიძებინეთ არ შეიძლებოდა? -საცოლე გიშოვეთ! -ბატონო?რასაცოლე

პარალელური სამყაროები (თავი მეორე)

როცა რაღაც ახალს ვიძენთ აუცილებლად უნდა ვიცოდეთ ისიც რომ რაღაც სხვას ან სულაც მას საუცილებლად დავკარგავთ. შეიძლება ხშირად ვკარგავთ ნივთებს თუმცა ადამიანის დაკარგვა ორმაგად მტკივნეულია ზოგჯერ. დამიკარგავს ახლობლები ოჯახის წევრებიც.. თუმც იმ ადამიანის

მიჯაჭვული (XVI თავი)

ამასობაში დრო სწრაფად მიჰქროდა. უკვე ნოემბერი იყო, მათი თვე. კვლავ ნაცრისფერი, მაგრამ სალომესთვის უცნაურად თბილი ნაცრისფერი დღეებით სავსე. თითქოს ამ დღეებში უფრო მეტად გრძნობდა მის სიახლოვეს და ამ ფაქტს ლამისაა გაეგიჟებინა.

ყვავის პარანოია (8)

_ შენთან გადმოვალ, გთხოვ, მეშინია _ როგორ გაბედა, თვითონაც არ იცის. ბიჭმა უხმოდ დაუქნია თავი და სოფი მაგიდიდან წამოდგა. მანამდე სალოს გახედა. _ ამომყევი, უნდა გელაპარაკო. სალოს თვალები გაუფართოვდა და უკან მიყვა.