ყვავის პარანოია (12)

მერე ტკივილო იგრძნო, აუტანელი და მტანჯველი ტკივილი. მუცელში გაიშალა რაღაც, ოღონდ ეს არ იყო სიამოვნება. უხეში ბიძგები არ იყო სოფისთვის სიამოვნება, პირველისთვის არ იყო სიამოვნება... თავი უკან გადასწია და ტირილი დაიწყო. ლაშას შერცხვა... საწოლზე

რეალობასა და ზღაპარს შორის... (13)

მაგრამ როდესაც თვალები გავახილე უკვე დღე იყო, წინ გავიხედე და ყველას ეღვიძა მაგრამ უძილობისგან უკვე ცუდად იყვნენ ფეხზე წამოვვარდი და სააბაზანოსკენ გავიქეცი , ხელ-პირი დავიბანე და სახეზე ცივი წყალი მივისხი შემდეგ უკან დავბრუნდი და მათ მივაშტერდი

შენი სიჩუმის ხმა __სრულად__

კარი ხმაურით მივხურე, ლიფტს აღარ დაველოდე და ოთხი სართული ფეხით ჩავირბინე.. - ჯანდაბა, ჩემი მანქანა ისევ საჯარიმოზე მიყავთ - ვთქვი ჩემთვის.. ხელი ჩავიქნიე, რადგან აზრი არ ჰქონდა, ვერ დავეწეოდი, მითუმეტეს მანქანის დატოვებას ვერ ვაიძულებდი..

სულნაკლული

დღეს დილით სახლიდან რომ გამოვდიოდი, ფეხსაცმლის ჩაცმისას, თასმებში ჩარჩენილი ბალახი შევამჩნიე და ვიგრძენი, რამდენად ცოტა ჰაერი, სითბო და სინათლე იყო,

OLIVIA ნაწილი 1 (ოლივია პარკერი )

-დღეს რა ვაკეთოთ ?-იკითხა მარიამ და სიგარეტი "გააბოლა ". -არ არვიცი რააა ... კლუბში წავიდეთ ?-შემოგვთავაზა ჯეკმა . -ჰმმმ .... არა რაა ! მომბეზრდა .-დაიწუწუნა ფეიმ და ვენაში ნემსი გაითხარა . -ჩემთან წავიდეთ

სიზმრის ქურდი (თავი XXI)

ნეტავ უნდა ვუთხრა გაბრიელს ზეგ რაც მოხდება? იქნებ ყველაფერი, რომ ვუთხრა არ დამიჯეროს?! ან კიდევ უარესი. დამიჯეროს და უფლება არ მომცეს ჩემი მისია შევასრულო. არ ვიცი, უკვე აღარაფერი ვიცი. ამ ფიქრებში ვიყავი გართული, გაბრიელის ხმამ, რომ გამომიყვანა

ნორმალური არასდროს არ ვყოფილვარ და არც ვიქნები (თავი მეორე)

ნორმალური არასდროს არ ვყოფილვარ და არც ვიქნებიიგიორგი იყო გული საშინლად ამიძგერდა არვიცოდი რა გამეკეთებინა. კარებში ვიყავი გაყინული, ხმას არვიღებდი უბრალოდ მას თვალებში ვუყურებდი ოთხი წლის მერე მასთან ასე ახლოს არასდროს არ ვყოფილვარ. -ასე რატომ

ჩემი პრინცესა დაგარქვი (მეთექვსმეტე თავი)

იმედი მაქვს მოგეწონებათ ერთ კვირაში ჩვენს გარდა ყველა მზად იყო გურიაში წასასვლელად. -აუ გიო მომეხმარე რაა. დაკეცილი.ტანსაცმელი ჩააწყვე რა მოგივაა. -საწოლზე მთელ რიგ ტანსაცმელებზე მივუთითე. -კარგი . -ლოყაზე მაკოცა და ჩალაგებას შეუდგა. - ქალბატონო

მათხოვარი (6 თავი)

მეექვსე თავი - თავს ნუ იდანაშაულებ, ნაწილობრივ მართალია მამაშენი, მართლა არ მიცნობ! - მის დამშვიდებას ვცდილობ. - იქნებ მართალიც იყოს, მაგრამ... მე მამა-შვილობა ცოტა სხვაგვარად მესმის! - ხმა ებზარება მას. მის სიტყვებზე მომღიმარი მამაჩემი

დაუსრულებელი ფიქრი სარკის მირმა

ადამინებს ხშირად უჩნდებათ ფიქრები და კითხვები , რომლებზე პასუხის პოვნაც არც თუ ისე მარტივია. ეს ჩანახატი ჩემეული ფიქრი და პასუხია ამ კითხვებზე