თავისუფალი ვარდნა 3

ისეთი დაღლილი ვიყავი, რომ ფიქრის თავიც არ მქონდა. მხოლოდ იმის გაფიქრება მოვასწარი, რამე რომ იყოს შურისძიებაში მსოფლიო რეკორდის დამყარებას შევძლებდი - მეთქი. არაფერი შემიშლიდა ხელს, რომ აჩისთვის რამე ცუდი გამეკეთებინა.

სიყვარულში

გოგონამ დილით მისთვის უცხო გარემოში გაიღვიძა. გვერდით როდესაც მიიხედა ჯეისონი დაინახა, რომელსაც ჯერ კიდევ ეძინა. თვალები ცრემლით აევსო. ეზიზღებოდა ის, თავისი თავი და საერთოდ ყველაფერი მის გარშემო. ღმერთს მადლობა

სიმარტივე..

დავიბენი დროსა და სივრცეში ავირიე... ყოველთვის მეგონა, რომ ქაოსში წესრიგია, რომელიც უნდა გაშიფრო, ახლა კი... ახლა გაიყინა ყველაფერი რა გაიყინა? ჩვენ გავიყინეთ, თითქის ჩავქრით.. არ მინდა ჩამქრალ ვარსკვლავს დავემგვანო, რომელიც

ნუ წახვალ დღეს (3)

-ნუ მირბიხარ, მერე რა და შენთვის ვარ რაღაც -თქვა ბიჭმა და გააგრძელა -რომ არ ვიყო არც კი დაიმახსოვრებდი არუთინოვისგან წამოროშულ ვიღაც ბიჭის სახელს, ხომ მართალია მე არც კი მითქვამს ჩემი სახელი..-არც მიკითხავს

სევდისფერი ცისარტყელა (თავი 1)

ეჰ… გაყვითლდა გარემო. სევდა შეერია შემოდგომას და გაირინდა ზამთრის მოლოდინში. რა სიჩუმეა ირგვლივ. თითქოს იგრძნობა, რომ საცაა, ყინვობისთვე შემოაბიჯებს ამაყად თავაწეული. ეს მე ვეძახი დეკემბერს ყინვობისთვეს, ისევე როგორც

ხელოვნური სიყვარული(დასასრული)

ყველაზე მეტად ანდრიას რეაქცია მაინტერესებდა. ამ ყველაფერს ისიც დაერთო,რომ მარიამმა სიკვდილის წინ თქვა რომ ანდრიას და არ იყო. ყველა აზრი ერთმანეთში ამეხლართა. თუ და არ არის,ანუ ცოლია?შეყვარებული?საყვარელი? ჯობია ფიქრს თავი დავანებო,თორემ გავგიჟდები.

ეხლა ისე ვარ

ეხლა ისე ვარ ღიმილების აცმას ვაგროვებ, არ მსურს დავკარგო ამისთვის ხომ სამყარო ღირდა. გუშინ მზე იყო დღეს კი ისევ გამიდეკემბრდა, ეს ღიმილები კი მე მიმაქვს - სახსოვრად მინდა . . .

მე შენ სიცოცხლე გაჩუქე (თავი 2)

-შენ მემგონი ნიაკო შეგიყვარდა -არა, მაგრამ მემგონი შენ შეგიყვარდი მე-ერეკლემ ანკას თვალებში ჩახედა, ის გაშეშდა რადგან ერეკლე არ ცდებოდა -შენს ოცნებებში.-ძლივს წამოილუღლუღა- კარგი მოვდივარ.

სიყვარული

ალბათ ყველას გაინტერესებთ თუ რა არის სიყვარული, როგორია ის,ამის პასუხი მეცნიერებმა წლების განმავლობაში ვერ დაადგინეს,მაგრამ ადამიანები მას თავისებურად ხსნიან...

მიყვარხარ....გჯერა?#6

ისევ ჩვეულებრივად ამოვიდა მზე თბილისში . ოსევ ჩვეულებრივი დღე და გზა სამსახურამდე. მიდიოდა ელე მელი ნაბიჯით და გულის სიღრმეში გოგაზე გული წყდრბოდა . ნუთუ ღირდა მასზე ფიქრი. . რამოხდებოდა სულ ერთხელ მაინც ყოფილიყო ბედნიერი . მის არსებობაში მხოლოდ