თვალებმა გაგყიდეს მარიამ (22)

სულ ვოცნებობდი შვილზე,ჩემს ნაწილზე რომელიც ჩემი ნაწილი იქნებოდა,ამაზე დიდი ბედნიერება განა არსებობს ქალისთვის რამე? უცებ წარმოვიდგინე გონებაში როგორი ქნებოდა და როგორ გავზრდიდი,იმდენად გავბედნერდი ამის წარმოდგენისას,რომ დამბურძგლა სიამოვნებისგან.მას

უპირობოდ (2 თავი)

მეორე დილით ძალიან ადრე გამეღვიძა, მოლოდინისგან აფორიაქებული და თან გაღიზიანებული ვიყავი. ვერ ვითმენდი შეხვედრის დრომდე. მინდოდა გამერკვია რა იქნებოდა დღევანდელი დღე,რაღაცის დასაწყისი თუ დასასრული.ჯერ თერთმეტი საათი იყო

ვეტრფი გალას იუმორით

შენ პოსტს რომ წერდი იმღამეს, მერი! მერი, როგორ გიზიდავს შრომა იცი და გესმის შენ ყველაფერი და მაგ სკამიდან არ გსურს ადგომა

მაპატიე დედა, მე გოგონები მომწონს (4)

კარები ემამ გააღო, მისი დანახვისთანავე წელზე ხელი მოვკიდე და ვაკოცე. -მიყვარხარ- ვუთხარი და თვალებში შევხედე, ეს ის თვალები იყო რომელიც მიყვარდა , რომელშიც მინდოდა მხოლოდ და მხოლოდ ბედნიერება დამენახა, ჩემწინ კი ის ადამიანი იდგა რომელსაც ისე

ნუ დამთმობ თუ კი გიყვარვარ?! (მეოცხრე თავი)

ის დღე ხალისიანათ გავატრე . საღამოს ნიკას შევხვდი და ჩვენ საყვარელ ადგილს რიყეს მივაკითხეთ.თბილისი ყურებით ვტკბებოდით გატყლარწული გრძელ ფეხება გოგო რომ ჩაეხუტა ჩემს ბიჭს.ამის სემხედვარეს მომინდა თმებში ვწდომოდი და დამეგორებინა დაღმართზე. ნიკამ ძლივს

თავისუფალი ვარდნა 2

- რას იზამ წამოხვალ დღეს? მკითხა თეკომ ისე რომ ზედ არც შემოუხედავს და თან ამოუცნობი მზერა ისევ ნიკუშას გააყოლა. - არ ვიცი ჩემ გოგოებს უნდა ვკითხო. მეგის უეჭველი დაპატიჟებდა, მაგრამ ჯერ ჩემთვის არაფერი უთქვამს. - მე მითხრეს არავის პატიჟებს, ვისაც

ჩემი პრინცესა დაგარქვი (თავი მეშვიდე)

უიმეეე სად არიან აქამდე? - მოუსვენრობამ შემოუტია ლიკას. მე კი რაც მათი მოსვლის დრო ახლოვდებოდა მით უფრო მემატებოდა ნერვიულობა. ადვილი ხომ არ იყო დედამთილ-მამამთილის გაცნობა როდესაც აზრზეც კი ვიყავი როგორები იყვნენ ისინი. ვცდილობდი ნერვიულობა

სიყვარული და შურისძიება(თავი2)

-ჩემი სახელი და გვარია სოფო ჯანელიძე. ვარ 19 წლის. ორი წლის წინ უბედური შემთხვევის გამო დავკარგე 1 წლით უფროსი ძმა, მამა და 14 წლის და. ეს ჩემთვის რთული აღმოჩნდა, მაგრამ ყველაზე მეტად ეს რთული დედასთვის აღმოჩნდა,

ვაჩე ვიბლიანი თავი 4

ალბათ ყველას, ნუ ყველას თუ არა, უმეტესობას მაინც გქონიათ ცხოვრებაში ის შემთხვევა და გრძნობა, როდესაც თითქოს წამიერად ერთი განზომილებიდან მეორეში მოხვდი. გარემო, ადამიანები, ნივთები - ყველაფერი იგივეა,

სათაური

არათუ იწვები და იწვებიან შენი სხეულის შემადგენელი ატომები, არამედ ეს უკანასკნელი, უერთდება არაფერზე განლაგებულ სამყაროს, ვით ერთ ამაღელვებლად ზღაპრულ დილას, მზის სხივზე გაბრწყინებული მტვერი და მთვარეზე აღარ ილანდება უსაზღვროდ გაბედნიერებული მწუხარე