ნაადრევი გაზაფხული (თავი 2)

-სულ არ შეცვლილხარ, ისეთივე ლამაზი და საყვარელი ხარ, როგორიც მაშინ, აქ რომ ცხოვრობდი. -ნაღვლიანად გამიღიმა - თედო გარდაიცვალა, იმას ნატრობდა სიკვდილის წინ კიდევ ენახე, მაგრამ... ვერ დაგიკავშირდი, ვერ გიპოვე... მივხვდი, რაოდენ ცუდად მოვექეცი ამ

სიამაყე თუ?! (თავი II)

–მარტინი როსო.. ჰმმ... some things never change ხომ? თუ როგორ ამბობდი ხოლმე?–მკითხა. სახეზე ირონიული ღიმილი დასთამაშებდა, მიუხედავად იმისა, რომ გარეგნულად არ შეცვლილიყო, საერთოდ არ ჰგავდა იმ დემეტრეს, 4 წლის წინ რომ გავიცანი და თავდავიწყებით

და შენ როგორც მე . . .

და შენ როგორც მე - სულ ყველაფერს ეჩვევი ახლა, ადამიანი სულ ყველაზე დიდ ტკივილს იტანს. დღეს უჩემობამ შენც ისევე თამამად გმართა, როგორც ეჭვები, რომ შენს გარდა კიდევ სხვა მიყვარს. და შენ როგორც მე - მონატრება მთელს სულში დაგდის, თითქოს ეს გრძნობა ცუდს

შენს მეზობლად (ნაწილი 10)

მეზობელი მართალი იყო, გოგონამ გადაწყვიტა მათი სიყვარულისთვის შანსი მიეცა და ახლა მას ვერავინ გადააფიქრებინებდა. გრძნობდა, რომ ეს სწორი საქციელი იყო და არც სხვაგვარად შეეძლო მოქცევა, უბრალოდ თავს ვერ ერეოდა. მეორე დღეს, უნივერსიტეტიდან დაბრუნებული

მათხოვარი (3 თავი)

მესამე თავი ტირილ-ტირილში ვერ ვიგებ როგორ და როდის მეძინება. როგორც ყოველთვის კოშმარები მაწუხებს. ისევ მას ვხედავ, “რაიონის პრინცს“, თითქოს ისევ ვგრძნობ, როგორ მეხება მისი ბინძური ხელებით, მისი საზიზღარი ტუჩებით მკოცნის. - არ მომეკარო, გემუდარები,

მიჯაჭვული (VIII თავი)

დრო ყველაფრის მკურნალიაო ამბობენ, მაგრამ სალომეს და შალვას შემთხვევაში ასე არ აღმოჩნდა. ნათიას დაკარგვით გამოწვეული ტკივილი მხოლოდ შემსუბუქდა, მაგრამ მას ვერანაირი ძალა ვერ გააქრობდა. ვერ წაშლიდა მათი საყვარელი ცოლის და დედის ხსოვნას.

სიჯიუტე ბედნიერებას დაგაკარგვინებს 7

სახლში გაბრუებული მოვედი.გაბის კომენტარები ახლაც თავში მიტრიალებდა.მისი იუმორით ნათქვამი სიტყვები ეკალივით მესობოდა.ვთვლიდი,რომ მიშოს პრობლემები შეექმნებოდა ამ სტატიის გამო.ვეცადე თავიდან ამომეგდო ეს ყველაფერი და ერთხელ და სამუდამოდ შემეწყვიტა

ცხოვრება როგორც ერთი წუთი (სრულიად)

ყველაფერს ორი მხარე აქვს, კარგი და ცუდი. ქალსაც ორი მხარეა აქვს, ქალი როგორ ღვთაება, ქალი როგორც დედა. ინგასაც ორი მხარე აქვს ინგა-ქალი და ინგა-დედა. ინგა იმ დროის ბავშვია,როდესავ გაჭირვება მძინვარებდა, ხალხი პურის რიგში საათობით იდგა, მთელი წელი

გიგი ადამაშვილი (დასასრული)

-აუ პროსტა რა, ეხლა მაგ ქალს რა აიტანს ?- თვალები გადაატრიალა ტასომ. -აუ არვიცი რა,იქნებ მოგვარდეს ყველაფერი. -კაი წამო გავიდეთ. ბიჭებთან გავედით, გიგიმ უცნაურად შემომხედა. -რა ხდება ? -მაშო ჩემებს შენები უნდათ,რომ გაიცნონ. -სერიოზულად ? -ხოო.

წერეთელი (თავი მეოთხე)

ივნისი მთავრდებოდა. ნიკამ რო გამოიარა, ჩამოდი მომენატრეო. ორი დღე არ მყავდა ნანახი და გიჟს ვგავდი. ჩავედი. შევახტი და ლამის სული შევუხუთე, ისე ვუჭერდი ხელებს. -თუ დამახრჩობ აღარ გეყოლები! სიცილით მითხრა ნიკამ. -ერთი კვირა თავისუფალი ვარ-ბედნიერმა